رای ندادن مردم، نه به خاطر شعارهایی ست که ما این ور مرز می دهیم، نه استدلال کردن برایشان، که در یک نظام معیوب رای دادن به یک مشت غلام و نوکر، هیچ چیز را عوض نمی کند، نه به خاطر وجود و حضور مردگانِ و اسکلت های قبرستانی به نام شورای نگهبان و غیره، بلکه به این خاطر است که مردم فکر می کردند، با رای دادن به بد در میان بدترها «کمی» و فقط کمی، وضع زندگی شان در داخل همین نظام نکبت، بهتر خواهد شد اما تجربه ی رای دادن های قبلی «در عمل» به آن ها نشان داد که با این کار هیچ چیز بهتر نخواهد شد و جمهوری نکبت اسلامی، تا هست، بهترین های مورد قبول نظام هم در مجلس یا ساختمان ریاست جمهوری روی کار بیایند باز همه چیز -و از همه مهم تر وضعیت اقتصادی که با هست و نیست انسان ها سر و کار دارد- بدتر و بدتر خواهد شد.
به همین خاطر است که تعداد رای دهندگان هر روز کمتر شده و در انتخابات های آینده کمتر هم خواهد شد.
ترفندهایی مثل دادن شعارهای زیبا و دادن آزادی های میلی متری مثل پوشاندن دامن به زنان خودی و عقب بردن یا حتی برداشتن روسری، «مطلقا» دلیلی برای رای دادن مردم نخواهد بود.
مردم به طور غریزی، با منطق عمل می کنند. منطق شان هم ساده است. حکومت ها نباید آن ها را اذیت کنند و باید بگذارند تا آن ها به طور «نرمال» زندگی کنند.
اما حکومت سادیست اسلامی، ذاتا از آزار مردم لذت می برد. از محدود کردن آزادی های شان، تا محدود کردن خریدن نان روزانه شان.
همه چیز و مطلقا همه چیز در جمهوری نکبت اسلامی، با رنج و آزار توام است. حتی زندگی خصوصی مردم متعلق به خودشان نیست و حکومت در آن هم می خواهد حضور مردم آزارانه داشته باشد.
نه.
نیازی به شعار دادن امثال من برای رای ندادن نیست. مردم به طور غریزی خودشان به یک مشت گوسفند که چوپانی به نام سدعلی آن ها را به این ور و آن ور می کشد رای نخواهند داد. گوسفندهایی که اگر یک زمان نام شان در ذهن و بر زبان ها بود، امروز از بس مریض و انگلی هستند حتی کسی اسم شان را نمی داند.
اگر روزی روزگاری قرار بر انتخابات باشد، باید شخص چوپان را به رای گذاشت آن هم بدون فیلتر با کنترل نهادهای بین المللی آن وقت می شود انتظار داشت که شاید چیزی در جهت بهتر تغییر کند.
چوپان فعلی که چهار چنگولی به گوسفندها و ملک به یغما برده اش چسبیده و ول کن هم نیست، تنها راه برای رهایی از شرّش، سرنگون کردن او و به آغل و قرنطینه فرستادن گوسفندهای مریض و کرم گرفته ی اوست.
مظنون اصلی سرقت فرش های سعدآباد یک آخوند است
