نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله آموز صد مدرس شد
تلویزیون "منوتو"، محصول نگاهی مدرن از جانب زوجی بود که "در جست و جوی یک رویا" و به واقعیت رساندن آن, از هیچ تلاشی فروگذار نکردند. این زوج پر انرژی اما, نه با زندگی در رویا, بلکه پا بپای هم, نوآورانه و با ایجاد تیمی متشکل از جوانانی خلاق, دست به ایجاد یک شبکه تلویزیونی ماهواره ای زدند که برنامه‌های شاد و سرزنده, سرگرم کننده و آگاهی رسانه آن, به سرعت نه تنها به خانه های ایرانیان پراکنده در کشورهای بیگانه, بلکه به درون میلیون ها خانواده ایرانی در گوشه و کنار کشورمان راه پیدا کرد و به محبوبیت خاصی که شایسته آن بود, رسید.
براستی چه نیرویی بجز مدیریت مدرن کیوان و مرجان عباسی و تلاش های بی وقفه تیم کارکنان شبکه "منوتو" می توانست تلویزیونی را که با سبکی نو در ارائه برنامه‌ها به میدان آمده بود, اما از کوچک ترین امکانات دولتی برخوردار نبود, در طول ۱۴ سال از میان همه دشواری‌ها عبور دهد و جامعه ایرانی را چنان تحت تاثیر خود قرار دهد که خبر پایان کار آن, موجب به وجد آمدن عوامل ولایتمدار گردد؟
کیوان عباسی, خود در مستند "در جست و جوی یک رویا" به تفسیر, به شرح گذار از مسیرهای ناهمواری می پردازد که "منوتو" را به جایی که شاهد آن بودیم, رساند. طرح خاطره‌ای در این مستند, عیار موفقیت این زوج باپشتکار را آشکار می‌سازد: آنجا که کیوان عباسی تعریف می‌کند که به تهیه‌کننده برنامه خاصی که شش ماه روی موضوع آن کار کرده بود, می‌گوید:
"این, کار نمی‌کند!"
این, همان نگاه درستی است که به بزرگ شدن "منوتو" کمک کرد! نگاهی که در مدیریت جدی, داشتن روحیه تلاش, قبول اشتباه و زحمت خستگی ناپذیر برای تولید کاری بهتر خلاصه می شد. همین نگاه بود که با تشویق تیم "منوتو" به پویایی, ابتکار آفرینی و روشنگری های مطابق با فکت ها و اطلاعات بدست آمده, آنها را از کارکنان شبکه های رقیب, مجزا می کرد. کارکنانی که در آن شبکه ها, در حد کارمندانی انجام وظیفه می کنند که سفارشی و با دریافت پول خوب از جانب مدیران خود, حاضر به ارائه هر برنامه ای و گفتن هر گزارش و خبری بوده و هستند.
کیوان و مرجان عباسی, دست در دست هم و با نگاهی متفاوت, جوانان با استعدادی را بکار گماردند, اعتماد به نفس بخشیدند و پرورش دادند که به موازات کار در "منوتو", رشد بیشتری یافته و کارهای قابل توجه بهتری را به بینندگان خود عرضه نمودند. در زمانی که تلویزیون های رقیب در خارج از کشور, دانش‌آموختگان داخلی بسیاری را به درون خود جای داده بودند, کیوان عباسی با مهارت ویژه ای که داشت, آن جوانانی از ایرانیان تازه مهاجر را به استخدام خود درآورد که فراتر از آنکه تخصص ویژه ای در زمینه کار رسانه داشته باشند, بلند پرواز و جویای نام بودند. او به آنان آموخت که به هر چیزی "آری" نگویند و با انتخاب‌هایی آگاهانه, کار کنند. با این نگرش بود که "منوتو" نه فقط نامی بسیار بجا برای ارتباط بخشیدن این تلویزیون ماهواره ای با ایرانیان سراسر دنیا شد, بلکه نام درخوری نیز برای بهم پیوسته نگاه داشتن جوانان برنامه ساز, شاداب, نوآفرین و سرشار از انرژی مثبتی شد که با هر برنامه و هر مستندی که با هم ساختند و ارائه کردند, رشد یافتند و بهتر شدند.
سالهای فعالیت "منوتو", با مستندهای بزرگ و بی بدیلی از دو دوره حکومت پهلوی که با رجوع و استناد به آرشیوهای آن دوران صورت گرفت, عجین شده است. کیوان عباسی، با چشم‌اندازی دوراندیشانه, این اسناد را در اختیار نسل جوان میهن مان قرار داد تا با نگاهی مدرن, منصفانه و متفاوت با تبلیغات مسموم و مرسوم جمهوری اسلامی و دشمنان رنگارنگ پادشاهان پهلوی, با حقایق تاریخ معاصر خود آشنا شوند. از آن جمله است مستندهای "۳۷ روز - شاپور بختیار", "نجات آذربایجان", "رضاشاه", "سردار سپه", "آریامهر" و "پرویز ثابتی". نگاه منصفانه این تلویزیون نسبت به تاریخ معاصر ایران و دادن تصویر واقعی از دو حکومت پهلوی و زندگی در آن دوران که با تولید مستندات و برنامه های پرطرفداری چون "تونل زمان" در اختیار جامعه ایرانی قرار گرفت, چنان آب در خوابگه مورچگان ۵۷ ریخت که صفی از رقیبان را در خارج و داخل ایران در مقابل خود به تکاپو انداخت. این مستندات که آشکارا, با تبلیغات دروغ صدا و سیمای جمهوری اسلامی و یا بی‌بی‌سی از آن دوران در تضاد بود, موجب شد که این رسانه ها تا می توانند با این تلویزیون جوان و پرمخاطب دشمنی کنند.
"منوتو" با کارنامه موفق و در برخی موارد درخشان ۱۴ ساله خود, جوانان با استعداد زیادی را در زمینه های گوناگون فنی و تخصصی, پرورش داد. این جوانان توانستند در "منوتو" مشغول به آن کاری شوند که علاقمند بودند و انگیزه قوی برای انجام آن داشتند. در این شبکه, که تا سطح یک رسانه حقیقتا "ملی" اوج گرفت, برای ایده‌های این جوانان, گوش‌شنوایی بود که قدرت تشخیص خلاقیت ها و نوآوری ها را داشت.
بسیاری از ما سپاسمند مدیریت و زحمات بیدریغ کیوان و مرجان عباسی و مجموعه تیمی هستیم که در این سالها, بنوعی در تلویزیون "منوتو" فعال بوده اند و آرزومندیم در آینده ای نزدیک, مدیریت کم نظیر این زوج ایرانگرا, امکان ابراز وجود دیگر و بهتری را پیدا کند.
با احترام / بهروز فتحعلی
"لیبرالیسم" بهاره هدایت، شهاب برهان
