جمهوری اسلامی هم از نظر افکار عمومی داخل و هم خارج در وضعیت منزوی قرار گرفته است. تجربه‌ی بیش از چهار دهه حکمرانی اسلامی حاکی از آن است که جمهوری اسلامی اهل خودکشی نیست و بموقع برای ماندگاری‌اش به خارج امتیاز داده و در داخل اعتراضات را سرکوب می‌کند.
تهدید کشورهای مسلمان همسایه از سوی این نظام ایران بر باد ده، که موشک به رخ می‌کشد بیشتر خوشایند اسرائیل است تا ایرانی که پرچمدار مبارزه در راه آزادی باشد. به همین جهت بود که اسرائیلی‌ها و کشورهای مسلمان بی تفاوت از کنار انقلاب زن زندگی آزادی گذشتند. دست راستی‌های اسرائیل چنان ایرانی با حکومت اسلام‌اش را می‌خواهند تا با تهدید دائمی در منطقه، مقاصد سیاسی خود را در قبال فلسطین توجیه کرده و پیش ببرند.
نزاع سیاسی فرساینده و جنگ مستقیم یا غیر مستقیم میان جمهوری اسلامی و اسرائیل به سیاست خارجی حکومت اسلامیِ ضد یهود مربوط است. هدف نظام اسلامی، شعله ور ساختنِ آتش و بحران منطقه است تا از قِبل آن، قدرت شیعی در منطقه تقویت شود. سپس از سکوی این قدرت، موجودیت اسرائیل را تهدید کند. همه اینها بر پایه و در خدمت وعده خدای اسلامی مبنی بر تحقق این آخرین دین (اسلام) بر ارض زمین، است.
حکومت اسلامی اگر دلسوز راستین مردم فلسطین می‌بود پیش از هر چیز، حتماً و الزاماً دلسوز مردم ایران می‌بود. اما وضعیت فلاکت بار تحمیل شده به مردم و به هدر دادن سرمایه‌های مالی کشور از طریق هزینه کردن سلاح‌های نظامی/موشکی جهت موشک پرانی و کمک مالی هنگفت به نیروهای نیابتی، چیزی ببار نیاورده جز فقر و بدبختی برای مردم ایران. حکومت، سرمایه‌های کشور را صرفاً برای حفظ "بیضه اسلام"هزینه می‌کند تا برای کشور ایران و مردمانش.
حکومت اسلامی وانمود می‌کند که اسرائیل دشمن است و این دشمن تا زمان نابودی کاملش، دشمن باقی می‌ماند. و نتیجه می‌گیرد که همه مردم و همه‌ی امکانات باید در خدمت نابودی این دشمن باشند. با چنین ترفندی است که داخل را سر می‌کوبد. نباید تسلیم جوسازان حرفه‌ای که تلاش در دشمن تراشی در خارج از مرزهای ایران دارند، تا هیولایی چون حکومت اسلامی منسی شود، شد. باید به راه درست مبارزه‌ی همه جانبه با حکومت شیعیِ که می‌خواهد خود را با سیاست شیعی گستری بر منطقه تحمیل کند، بعنوان خطری همه جانبه نگریست. ایران دموکرات بدون دشمن است.
نیکروز اعظمی
