فرزانه روستایی - کسی دوست ندارد شاهد نابود شدن تاسیسات زیربنایی کشور یا علنی شدن ناکارآمدی سیستم بسیار حساس پدافند هوایی کشورش باشد. مهم نیست کشور شما را آدمخواران اسلامی شیعه اداره می کنند یا هر کس دیگری. این تاسیسات متعلق به مردم ایران هستند و متناسب با آخرین تکنولوژی های نظامی دنیا باید به روز می بودند.
حمله هفته گذشته اسراییل و شاید آمریکا به پدافند اس ۳۰۰ کشور که گفته شده با رادار اس ۴۰۰ فعال بوده معنایی جز این ندارد که از ساعت ۴ صبح روز جمعه ۲۵ فروردین دیگر پدافندی در کشور وجود ندارد. اگر نظامیان یا لشگر سایبری بگویند که ما پدافند بومی داریم یا انواع دیگر پدافند در کشور فعال است با آنها مخالفتی نداریم. اما منظور از پدافند آن پدافندی است که کار کند، مانع نفوذ پرنده های دشمن شود و اگر هم پدافند نابود شد در یک نبرد جانانه مورد هدف قرار بگیرد.
معنای عبارت فوق این است که پدافند را فقط یک بار می زنند. پدافندی که یک بار مورد اصابت موشک دشمن قرار گرفت یعنی در حمله مشابه دیگری باز هم هدف قرار میگیرد و باید آن را از معادلات دفاعی نظامی خارج کرد. به این ترتیب، مسئولان نظامی کشور اگر آب در دست دارند باید زمین بگذارند و هر چه زودتر در تدارک پدافند دیگری باشند. زیرا پدافند موشک خورده پدافند از رده خارج است و فقط به عنوان ماکت در مانورهای نظامی یا در روز ارتش می توان از آن استفاده می شود یا حداکثر می توان با پرسنل آن عکس یادگاری گرفت. اگر بخواهیم وارد جزئيات شویم از روز جمعه دیگر نه دفتر خامنه ای پدافند هوایی دارد، نه نیروگاه بوشهر. یعنی اگر یکی از هواپیماهای طالبان از مرزهای شرقی وارد کشور شوند هیچ سیستم راداری آنها را نخواهد دید.
بی تردید پدافند اس ۳۰۰ و ۴۰۰ پدافند معروفی هستند ( ببخشید بودند ) و سالها از اتحاد شوروی و روسیه و کرملین دفاع کرده اند. شهرت آنها تا حدی است که سالها جنگنده های ناتو حتی نزدیک محدوده هایی نمی شدند که تحت پوشش این پدافند بود ، اما با اتفاقی که جمعه گذشته رخ داد این پدافند منطقا هم برای ایران از رده خارج است و هم برای روسیه.
اگر گفته شود این پدافند در بسیاری از کشورها نصب و فعال است خطا نیست، اما مساله ایران با دیگر کشورها متفاوت است، زیرا آن دشمن یا رقیبی که جمهوری اسلامی امروز با آن درگیر است و ۳۰۰ موشک به سوی آن شلیک کرده مجهز به تکنولوژی در حد جنگ ستارگان است.
مساله دیگر این است که اسراییل یا آمریکا با زدن پدافند ساخت روسیه عملا مسکو را نیز تادیب کردند. یعنی، آن موشک احتمالا سیلور اسپارو که ظاهرا ازآسمان اردن شلیک شد و بعد از ۱۶۰۰ کیلومتر پرواز و سقوط مخزن سوخت اضافه آن در عراق توانست پدافند اصفهان را بزند، هر دو جمهوری اسلامی و روسیه را به عنوان متحدان جنگ اکراین مورد هدف قرار داد. در ضمن از یاد نبریم که آن ۳۰۰ موشک و پهپاد که از ایران به سوی اسراییل شلیک شد با کمک مشاوران روس اسراییل را هدف قرار دادند. جلسه توضیح عملیات که در سفارت ایران درمسکو برای سفرای مقیم مسکو برگزار شد دقیقا بر این هماهنگی دلالت دارد.
تفاوت دره مانند سطح تکنولوژی پدافندی جمهوری اسلامی با سیستم تهاجمی و تدافعی آمریکا-اسراییل در حدی است که اساسا باید تعریف جدیدی از این بحران ارائه داد. این آقایان به علت پخمگی، بی سوادی، و جسارت احمقانه خود عملا کشور را در معرض خطراتی قرار داده اند که خسارت تاریخی آن حیثیت کشور را در منطقه با چالش های خطرناک مواجه می کند.
امروز ایران و روسیه به عنوان متحدان جنگ در اکراین در مقابل جهان غرب به رهبری آمریکا و ناتو ایستاده اند. بزرگترین مساله این است که مسکو دارد با کارت ایران در اکراین می جنگد و هر زمان بر سر ایران با غرب به توافق رسید این بار آیت الله های تهران را به مذبخ می فرستد. یعنی اجازه خواهد داد تا مردم آنها را پاره کنند.
مردم ایران نیز منتظر همان روز هستند که مسکو برای چندمین بار این آقایان را به آمریکا بفروشد. فضای کودتا مانند خیابان های تهران و اینکه سپاه و بسیج قرار است به جای نیروی انتظامی وارد قضیه حجاب شوند حاکی از این است که جبهه پایداری و لشکر جاسوس های روسیه در ایران نگران چنین روزی هستند. اگر دارند خود را برای اتفاق های کودتا مانند بسیار جدی آماده می کنند دلیل دارد و آن این است که آنها از مردم تهران بیش از اسراییل می ترسند و صحنه نبرد برای آنها تهران است نه تل آویو.
اسیسات حساس کشور که با پدافند های چلاق روسیه فعلا به امان خدا رها شده اند. باید دید خیابان های تهران چه زمانی دوباره حرف آخر را می زنند. خدا خودش به خیر کند !
***
