همگی شنیده‌ایم که در قران کلمه حجاب وجود ندارد، اما کلامی راجع به پوشش امده که مردان مردسالار تفسیر کرده‌اند.
پس در ادامه مقالات آزادی و دمکراسی در ایران چطور ممکن است، این روزها که مسئله حجاب اجباری مطرح است، خالی از لطف نیست به این موضوع جنجالی بپردازیم.
در این مطلب، اثبات میگردد که "حجاب اگر واجب و «امر دینی» هم باشد، اما اجباری نبوده، نیست و نباید باشد، چرا که براساس نص قرآن، «هیچ اکراه و اجباری در دین نیست» زیرا دین یک حق دینی و شهروندی است و زور و خشونت نه تنها در دمکراسی جایی ندارد بلکه در دین هم راه و جایی ندارد.
و از سوی دیگر، عمل به امر دینی نیازمند «ایمان» و «آگاهی» به آن امر است.
عمل بدون ایمان و علم و آگاهی از یک امر دینی و حتی غیر دینی، ناممکن خواهد بود، و اگر هم بخواهند کسی را یا جامعه‌ای را با اعمال زور و بکارگیری خشونت، وادار به انجام فریضه‌ای کنند هم ناممکن است و هم اگر ممکن شود، آن عمل و انجام آن فریضه فاقد ارزش خواهد بود. و برای مامور و آمر، گناه کبیره است.
ـ از طرفی، چنانچه براساس قرآن بخواهیم «واجب» بودن امر «حجاب» را بررسی کنیم در قرآن طبق آیه
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿۵۹﴾ (سوره احزاب)
اى پیامبر به زنان و دخترانت و به زنان مؤمنان بگو پوششهاى خود را بر خود فروتر گیرند این براى آنکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند [به احتیاط] نزدیکتر است و خدا آمرزنده مهربان است (۵۹)
ـ توجه نمایید در قران به خود پیامبر فقط گفته "بگو" و لاغیر! بنابراین اجبار کردن کفر و شرک است زیرا "آزادی" را که خدا به انسان داده را "ظالمانه" صلب میکند!
چنانچه در پایان به تکرارآمده: خدا آمرزنده مهربان است!
و قرآن از لباس صحبت میکند: بنابراین اولا ربطی به مو و گیسو ندارد، دوما هر فردی آزاد است تا آیه را بخواند و تفسیر و تحلیل خود را داشته باشد.
ـ "اى پیامبر... بگو": پس حتی نقش پیامبر بیش از گفتن نیست!
ـ همچنین این آیه، علت وجودی حجاب را نه قداست ذاتی آن بلکه شناخته شدن و در نتیجه مورد اذیت قرار نگرفتن زنان بیان میکند.
و اما نکته مهم این است که کلمه "حجاب" از کجا استخراج شده؟
کلمه حجاب در این آیه نیست و فقط از پوشش سخن رفته.
این آیه بوضوح و روشنی تبیین میکند که مخاطبش پیامبر و اهل خانواده ایشان و مؤمنان است، یعنی حتی این آیه مشمول مسلمانان نیز نمیشود چه رسد به غیرمسلمانان. چرا که مؤمن و مسلمان در بیان و نگاه خود خداوند متفاوتند چنانچه در آیه‌ای از سوره حجرات به تفاوت مؤمن و مسلمان بخوبی اشاره میکند:
قَالَتِ الْأَعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الْإِیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ وَإِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿۱۴﴾
[برخى از] بادیه نشینان گفتند ایمان آوردیم بگو ایمان نیاوردهاید لیکن بگویید اسلام آوردیم و هنوز در دلهاى شما ایمان داخل نشده است و اگر خدا و پیامبر او را فرمان برید از [ارزش] کرده هایتان چیزى کم نمى کند خدا آمرزنده مهربان است (۱۴) (حجرات)
ـ بطور کلی مخاطبین خداوند در قرآن چند نوع و دسته‌اند:
مخاطبین یا مردم‌اند: «ناس»
یا پیامبر است؛
یامؤمنین اند؛
یامسلمین اند؛
یا کافران و یا ظالمان.
یعنی خداوند در قرآن این دسته‌ها را بموقع پیام دادن و ضرورت، مورد خطاب قرار میدهد. بنابراین ما نمیتوانیم پیام‌های مخاطبین را جابجا کنیم، یا کلام الهی را تغییر دهیم. وقتی خداوند با یک پیام مثلا مؤمنین را مورد خطاب قرار میدهد ما نمیتوانیم این پیام را مشمول دسته‌های دیگر کنیم یا به بقیه تسری دهیم.
وقتی قرآن میگوید «یَا أَیُّهَا النَّاسُ»، همه مردم را خطاب میکند. اما وقتی میگوید:
«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا»، در اینجا فقط ایمان آورندگان را مخاطب خود دانسته است...
و حال اساسی ترین موضوع:
اگر توجه کنیم، آن زمان برده‌ها و کنیزه‌ها، لخت یا تقریبا لخت بودند! و برخی مردان و زنان هم نسبتا لخت بودند یا هر طور "مایل" بودند پوشیده بودند... بنابراین، در قرآن فقط آورده: به زنان و دختران و زنان مؤمنان "بگو" لباسی تنشان کنند! یا فقط پوشیده تر باشند! تا مورد اذیت [توسط اعراب "وحشی" و "جاهل" ۱۴۰۰ سال پیش] قرار نگیرند!
و در پایان تکرار شده: خدا آمرزنده مهربان است بنابراین انسان هیچ حق مجازات کردن بجای خدا را ندارد! مگر اینکه مرتکب شرک گردد (خود را شریک خدا بداند).
لینک: https://t.me/populismir
