دو روزی هست که درفراری تلخ و دلهرهآور از مرز ایران وافغانستان عبور کرده ایم . در هتلی متعلق به کمیته مرکزی حزب دموکراتیک خلق افغانستان که مخصوص پذیرائی از مهمان حزبی است، جایمان داده اند. هتل پر از مشاوران ومترجمان روسی است ،که عمدتا تاجیک زبان هستند.
روز دوم آمدنمان است که در حیاط هتل مردی بلند قد بمن نزذیک می شود. چشمان درشت وسیاهی دارد. باصورتی محجوب و خوب اصلاح شده.
بفارسی با لهجه تاجیکی، با نوعی شعف و کم روئی خود را معرفی می کند .نامش "صمد" است. عضو کمیته مرکزی تاجکستان و مسئول مترجمان تاجیک مسقر در افغانستان.
خوش آمدی می گوید و بلافاصله می پرسد "رفیق من ، همکاران من ،وخلق تاجیک یک سوال مهم از شما داریم ؟"
منتظرم که چیزی در ارتباط با سازمان ما ، یا اوضاع سیاسی ایران بپرسد .اما سوالش سوالی غیر منتظره وتعجب آور است.
"حال خانم گوگوش که تمام ملت تاجیک عاشقشان هستند چطور است ؟امیدوارم خبر های خوبی از ایشان داشته باشید ."
لحظه ای در مقابل سوالی که انتظار نداشتم ، جا می خورم .مکث می کنم .با نوعی بی قیدی که چیزی جز حاصل نگاه متفرعانه چپ به هنرمندان مدرن ، موسیقی جاز وهر هنر سنت شکن دیگری که بوئی از غرب وزندگی بسبک غربی می داد،نیست.
می گویم:" خبری از خانم گوگوش ندارم ."
جوابی کوتاه واز نظر او بی مسئولانه .
می گوید :"ممکن نیست! یعنی شما وحزب شما نمی داند خانم گوگوش حالشان چطوراست؟"
تکرار می کنم:" متاسفانه هیچ خبری از ایشان نداریم ."
دیگرسخنی نمی گوید. با نوعی رنجش وناراحتی جدا می شود وبر میگردد ." اگر خانم گوگوش به تاجکستان می آمد .ما از فرودگاه تا هتلشان فرش پهن می کردیم وگل می ریختیم."
هم او تعحب کرده وهم من.
منی که نه خودم .نه سازمانم هر گز به سرنوشت هنرمندان مدرن و متجدد و نو آور زمان شاهی فکر نگردیم . دسته کلی تقدیمشان نکردیم .خبر از حال وروزشان نگرفتیم. ونفهمیدیم چه بر سرشان آمده است.برایمان مهم نبود وهرگز اعتراضی به حکومت بخاطر بر خورد خشن وسرکوبگرش با هنر مندانی چون گوگوش و فریدون فرخزاد نگردیم.
تعجب او از یک ایرانی که نمی دانست هنرمندی بسیار بزرگ ودوست داشتنی برای بسیاری از مردم تاجیک،آذری،افغان وپاکستان چه وضعیتی در ایران دارد.
حزبی سیاسی که نمی دانست خانم گوگوش کجاست ؟
بر تعجبمان زمانی افزوده شد،.که دیدیم پر بیننده ترین برنامه تلویزیون افغانستان ،برنامه میخک نقره ای است. برنامه ای که از زبان رئیس رادیو تلویزیون افغانستان آقای "عبدالله شادان ":"یک هفته پخش نشد.بینندگان افغانی با تلفن های متعدد ونامه مسئولان تلویزیون را کلافه کردند.ما مجبور شدیم بهر طریق نوارهای بیشتری از خانم گوگوش تهیه کنیم وپخش نمائیم."
روز های بعد هرکس که بما رسید .مهم ترین سوالش خانم گوگوش بود.
سفیر فرهنگی ومعنوی ایرانی مدرن که الگوی منطقه بود.پر فروش ترین کبریت منطقه کبریتی بود که تصویری از خانم گوگوش داشت باتور نازک سیاه بر چهره.
چهل واندی سال از آن روز ها می گذرد .هنوز خانم گوگوش محبوب بسیار ایرانی ها و خلق های منطقه است .هنوز او سمبل زیبای هنر سرزمینی است که روزی هنرمندان نو آورش از آهنگساز تا کارگردان های جوان سینمائی تا نقاشان و مجسمه سازان وشاعران می خواستند وتلاش می کرد قدم در راه تجدد ونوآوری بگذارند.
خانم گوگوش هنرمندی ارزشمند که هرگز از خاطره تاریخی مردم حذف نشد وبا هزاران رشته با نسل جدید امروز ایران پیوند یافت.
روزی" زرتشت با سرود این سرزمین را کاشت."
روزی دیگر "عزیزی با نام گوگوش از" صدایش را به تاریخ قرض داد و از گریه آواز ی ساخت ماندگار.""من گریه را آواز خواهم کرد."
تولدت مبارک هنرمندی که همیشه درصحنه قلب مردم بودی و خواهی بود .
