"حق"، ناراستی نیست راستی است. "حق" به منزله معنای حقوق و امتیازاتی است که افراد در جامعه دارند. مانند حق حیات، حق آزادی و حق مالکیت. در جوامع دموکراتیک تعین مرزهای حقوق شهروندینگی اعم از حقوق شهروندان و دولت در قانون اساسی درج شده است. هم دولت و هم شهروندان صاحبان "حق"اند و این حق به رسمیت شناخته شده است. سازگاری میان این دو نوع "حق"، سازندگی را در جامعه میسر می‌سازد و هیچیک بازنده نیستند. بنابراین "حق" در جامعه‌ی متکثر متعلق به همگان است و نه صرفاً متعلق به نیروی ویژه اجتماعی.

با این توضیح از معنا و مفهوم "حق"، می‌خواهیم بپرسیم آیا حکومت اسلامی "حق" است یا "ناحق" و اگر ناحق است آیا شرکت در انتخابات این ناحق، حق محسوب می‌گردد؟

بر اساس اعلام حکومت، دور اول "انتخابات" ۶۰٪ و دور دوم ۵۰٪ از واجدین شرایط، "انتخاب ریاست جمهوری اسلامی" را آگاهانه و فعال تحریم کرده‌اند. یعنی این در صد، حکومت را که دستش تا مرفق خونین است و قتل و غارت می‌کند و نیز بقیه قضایا که همه می‌دانیم، در حکمرانی‌اش ناحق شمرده و در انتخاب روحوضی‌اش شرکت نکردند. پس عمل فعال تحریم، حق بوده در برابر حکومت ناحق.

گروهای اجتماعی دیگر بر طبق نسخه اصلاح طلبان اسلامی که در زرورق "رأی دادن حق مسلم من است" پیچیده شده، در انتخاب روحوضی حکومت شرکت کردند. این "حق مسلم من" به حکومتی رأی داده که "ناحق" است! هم رأی دهندگان و هم تحریم کنندگان می‌دانند که طبق مواد قانون اساسی "جمهوری اسلامی" از هیچ حق شهروندی برخوردار نیستند آنگاه که "ولی فقیه" بر حسب موقعیت خود یک تنه می‌تواند حتا زیر هر قانون مکتوب شده‌ی حکومت اسلامی، زند. با وجود برخورداریِ رأی دهندگان از چنین بی حقی، شرکت در "انتخابات" حکومت "ناحق" (که همه هم می‌دانیم ناحق است) شرکت جستن در بازار مکاره‌ی حکومت "ناحق" است.

بر طبق معنای "حق" و "ناحق" این دو در ستیز همند و نه سازگار بهم. بنابراین رأی دهندگان در سازگاری با "انتخابات" حکومت "ناحق"، خود را عاری از "حق" کرده و بر بی حقی خود مهر تأیید زدند. در یک جمله، رأی دهندگان این حق را ندارند به بهانه‌ی "حق من است" شرکت در انتخابات حکومت، حکومتی که "ناحق"است برای خود حق بخرند. رأی شما به حکومت ناحق، ناحق است و نه حق.

نیکروز اعظمی