اما حمله به خواننده ی بزرگ کشورمان که میلیون ها شنونده و دوستدار دارد به خاطر این اظهار نظر سیاسی آن هم به این شکل و صورتِ زننده، کاری ست زشت و بدتر از اظهار نظرهای سراسر غلط خودِ داریوش. ما داریوش خواننده را دوست داریم ولی از داریوش اهل سیاست، کلا بی خبریم چرا که او این کاره نیست.

داریوش پیش از انقلاب چه خوانده، چه بوده، اعتیاد داشته، بعد از انقلاب چه کرده، کجا رفته، چه خوانده، این ها را وسط بحث سیاسی مطرح کردن فایده ای ندارد جز این که داریوش و هواداران اش را بر نظر اشتباه خود راسخ تر کنیم و از آن ها بشنویم که «دیدید حق داشتیم!»، و دوستداران پادشاهی و شاهزاده را هم از خواننده ای گرامی و محبوب به شکل برگشت ناپذیر دور کنیم.

داریوش طبیعتا حق اظهار نظر سیاسی دارد و اظهار نظرش می تواند صد و هشتاد درجه با عقاید ما فرق داشته باشد. ما هم حق اظهار نظر در باره ی سخنان او داریم، ولی کار را به خصومت مطلق کشیدن آن هم در این لحظات حساس دور از عقل و خرد است.

ما با صدای داریوش سال های سال زیسته ایم و این هنرمند، بر جان و روان ما اثر داشته، و مبادا به خاطر حرف های سیاسی او که دارای هیچ اهمیتی نیست و می تواند از این گوش شنیده شود و از آن گوش به در رود، این اسطوره ی موسیقی ایران را از خود دور و جدا کنیم.