اول از همه بگویم که برای من و به احتمال زیاد، خیلی های دیگر اصلا مهم نیست که رفیق سابق، جناب فرخ نگهدار که زمانی عضو رهبریت سازمان مسلح چریک های فدایی خلق بود، در زمان پادشاه فقید یا در دوران بعد از انقلاب چه کار می کرده است، و اگر سازمان چریک ها که بعد از انقلاب تبدیل به سازمان فداییان شد، صدها کشته که اغلب آن ها بچه های همسن و سال و بعضی شان دوستان نازنین خود من بودند، در اثر مردم فروشی و بلاهت امثال فرخ نگهدار بی خود و بی جهت کشته نمی شدند یا در زندان های جمهوری نکبت اسلامی شکنجه و نابود نمی شدند، اصلا مهم نبود که ایشان امروز چه کار می کند و مثلا در حال کاسبی با شرکت کرسنت و امثال آن است یا این که دستان اش را که تا آرنج به خون بچه های دوران بعد از انقلاب آغشته است در دستشویی های شیک لندن با صابون لطیف کننده می شوید.
اما به خاطر دوستانم هم که شده از جناب ایشان می پرسم شما در سازمان چریک های دوران پادشاه و بعد در سازمان فداییان دوران خمینی آدمخور چه غلطی می کردید؟
چرا این سوال را می پرسم چون دیدم ایشان در گفت و گو با روزنامه ی حکومتی شرق فرموده:
«مبارزه مسلحانه نداشتم...»
چرا که:
«سه سال قبل از آنکه فعالیت عملی مسلحانه شروع شود، یعنی در سال ۱۳۴۶ ما را دستگیر کردند.»
خیلی عالی! جناب عالی عضو رهبری سازمان «چریک ها» بودی و چریک، کار مسلحانه نمی کرده و بعد از انقلاب هم که باز مدتی «چریک» بودی، دیگر قطعا کار مسلحانه نمی کردی، فقط من مانده ام شما که کار مسلحانه نمی کردی، چجور چریکی بودی، و چه غلطی در چنین سازمانی می کردی و چرا از چنین سازمانی بیرون نمی آمدی؟ شما بعد از آزادی از زندان و در روزهای انقلاب هم اسلحه به دست نگرفتی، و به حکومت پادشاه فقط گفتی «بی تربیت بی شعور!»؟
لابد می پرسید این به کشته شدن جوانان چه مربوط است؟
مربوط است به خاطر این که هزاران جوانی که در ابتدای انقلاب به سازمان چریک ها پیوستند و تا دو سال «چریک» بودند، به خاطر اسطوره سازی از چریک ها و حمید اشرف ها و اشرف دهقانی ها و امثال آن ها بود والّا آن ها که نه مارکسیسم می دانستند چیست نه کمونیسم و حتی رهبران بیست و چند ساله ی «چریک ها» هم سواد این چیزها را نداشتند.
سازمان فداییان که همراه با حزب توده قربان صدقه ی خمینی می رفت، سال ۵۹ یعنی دو سال بعد از انقلاب در اثر انشعاب چریک ها به وجود آمد و جناب نگهدار در این دو سال هم همچنان چریک بود و اصولا آن همه جوان جزو «فداییان پاچه خار» نمی شدند اگر موضوع چریک و چریک بازی و داستان های مسلحانه اش وجود نمی داشت.
جناب فرخ خان!
شما می خواهید بگویید زمان شاه نزدید و نکشتید و چریک بازی در نیاوردید ولی رهبر چریک ها بودید و بعد از انقلاب هم پاچه ی خمینی و خمینی چی ها را مالیدید تا همین الان که دیگر کارتان به خاراندن و مالاندن پاچه ی خامنه ای و پزشکیان و رای دادن به پزشکیان و امثال این ها رسیده. آن چند هزار کشته و نابود شده ی جسمی و روانی هم که اصلا انگار وجود نداشته اند. شرمنده و خجالت زده شدن، برای همچین مواقعی به وجود آمده ولی برای شما این موضوعات اصلا معنی ندارد....
وصیت‌نامه حسین قدیانی
