در ردِ قانونِ وقیحِ لایحۀ حجاب و عفاف که دشمنیِ آشکار با زنانِ آزادۀ ایران زمین است و مجازاتِ بی حجابی، ترویجِ جهل وُ اعلامِ جنگ با زن زندگی آزادی وُ زیبایی است...
گیسویِ زن برهم زند امنیت وُ نظمِ شما را
تبلیغِ بی عقلی کُنَد ملا وُ شیخِ ما تماشا
کودک کُشان وُ دشمنانِ آدمیت را نگه کُن!
آخوندِ آخور دیده وُ توبره دریده در تقلا
آخر شما؛ انسان کجا!؟ نسناسِ بی اصلِ زمانید
شرم وُ شرافت خورده وُ قی کرده وُ اینک به دعوا!
در مسلخِ شیخانِ خائن شد حقیقت بر قناره
بر جانِ خونبارِ حقیقت قاریان در قال وُ غوغا
منفورِ خاص وُ عامِ ایران وُ جهانید وُ ندانید!؟
«یاسا»ی چنگیزی وُ خونریزی وُ خونخواری هویدا
هم زاهد وُ مفتی امام وُ رهبر وُ قائد زعیم‌اید
از وحشتِ دیدارِ گیسویِ زنان جان داده دَرجا
آن جنّت وُ دوزخ خیال وُ خامه‌تان رسوایِ عالم
وِرد وُ دعا غولِ دَغا جادو وُ جنبل درس مُلّا
بیکار وُ بیعار وُ «لَش» وُ تن پَروَر وُ بیمارِ روحی
اکنون تمامِ همّ وُ غمِ شِیخنا گیسویِ رعنا!
گیسویِ زن بر گردنت پیچان شود مانندِ ماری
آنسان بسوزاند که نطق وُ خطبه وُ دستور وُ فتوا
مغرور وُ مشغولی به قتل وُ غارت اما ناگهانی
آن خرقه را پالان کُنَد بر قامتِ مقلوبِ آقا
ای حُجتا! زنگوله بر دُم بسته‌ای بر پا جلاجل
آدم کُشی؛ ذهنت مریض وُ موذی وُ نامت هیولا
دکانِ کین وُ نکبتِ مکتوبِ تو مکشوفِ آفاق
حک کرده بر پیشانی‌ات داغِ دروغی مُهرِ اِغوا
در پیچه‌ات پیچیده‌ای نامردمی ایران فروشی
در چنته‌ات اسنادِ رسوایی سیه کاری چو کالا
جرثومۀ پَستی وُ پَستُویت سراسر مَکر وُ کِرم ست
این اُسُوۀ اُسطوره درس وُ مَکتب‌اش پی سوزِ۱ رسوا
الگویِ دین منگول وُ شنگول وُ پریشان وُ به هذیان
بازارِ مذهب گرم وُ سرگرمِ خودست آخوندِ سودا
در مجلسِ شوریدگان سنگر به سنگر گِردِ منقل
تریاکِ اعلا باجناق وُ اختلاسِ با مُسمّا
شیخا خدا داند شود نُوش‌ات همه زهرِ هلال
قانون گُذارانِ ولایت اُسکُل وُ جنی مُجزا
تعلیقِ عقل وُ منطقِ این بی شعورانِ ولایی
خوش با سقوطِ عقلِ بی عقلی وُ مولایی معما
فاسد زِ عِفَّت گوید وُ شغلِ شریفش کدخدایی ست
آن حوزۀ معروفِ او «بیت العفافِ» شیخِ شهلا
خود ناقضِ قانون همان قاضیِ دزدست وُ مُکلّا
جرم وُ جنایت بی جزا فتوایِ معصوم وُ تسلا
از جیب وُ کیف وُ سفره‌ها سرقت کُنَد شیخِ دغلکار
بر خطِ فقر وُ نابسامانی مسلط شد رئیسا
غارت که شاخ وُ دُم ندارد مردِ دین دارِ ولایی!
دزدی وُ کلاشی وُ قَلاشی مُجاز وُ بی مهابا
شیخان میانِ کاخِ خون در عیش وُ نوش وُ رامش وُ شاد
فرزند وُ فرزندزاده‌ها کیفور وُ خوش در ینگه دنیا
در گوشه‌های خوش هوایِ شهرِ ایرانِ گرفتار
میعادِ دینداران درونِ برج وُ قصری بس فریبا
خویشان وُ آقازاده‌ها در بنگ وُ افیون غرق وُ مسرور
یأجوج وُ مأج آمد وُ جاهل کنون حُجت به نجوا
در کاسه لیسی دکتر وُ استاد وُ در پُست وُ مقام‌اند
بحرالعلوم‌اند وُ همه علامۀ والای والا
دانی امام جمعه‌اش گشته زمین خوارِ مُعَظَّم
ترویجِ جهلِ حاجبان وُ حاجیانش شد شکوفا
مستوجبِ حُجب وُ عذاب آن روحِ بیمار وُ پلیدت
گیسویِ بانویِ زمان ایرانِ ما رخشان وُ شیدا
خود در حجابِ جهل وُ غایب از خدا وُ آسمانید
زن آسمان هستی خدا؛ اما شما شیخانِ حاشا
زن زندگی آزادی آوازِ سِتُرگِ روشنی شد
زن زندگی آزادی آغازِ جهان وُ رازِ زیبا
رضا بی‌شتاب
جمعه ۱۶ آذرماه ۱۴۰۳///۶ دسامبر ۲۰۲۴
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
۱-پی سوز؛ پیه سوز=چراغِ کوچک؛ خُرد.
*
درس هایی از انقلاب موفق سوریه برای اپوزیسیون ایرانی
