از آشویتس که بیرون آمدم
ستارهی زردی
بر سینه‌ی شعرم نقش بسته بود
از آشویتس که بیرون آمدم
ستارهی داوود
معنایی ژرف و نسوز و زیبا را
با خود به آسمان می‌بُرد
از آشویتس که بیرون آمدم
در دلم می‌گفتم
ای‌کاش، ای کاش که ستاره‌‌‌های اسیران
ناگهان، ستارهی نینجا می‌شد!
*
ستارهی داوود
ققنوسی‌ست با شش پَر و بال
ستاره داوود
خورشید کوچک خاور زمین است
رضا فرمند
*
مطلب قبلی...
ابن سینا دانشمند یا اندیشمند؟ نیکروز اعظمی
ابن سینا دانشمند یا اندیشمند؟ نیکروز اعظمی
مطلب بعدی...
روی بپوشان آقای خامنه‌ای چرا که...، ابوالفضل محققی
روی بپوشان آقای خامنه‌ای چرا که...، ابوالفضل محققی
