مجتبی لطفی
بد نیست کمی از سیاست فاصله گرفته و خاطره‌ای نو و دست اول از سعید حجاریان را بخوانیم:
"در ایام حصر (آیت‌الله منتظری)، عده‌ای از دوستان ایشان از طریق منزل احمد آقای منتظری به پشت بام رفته و بعد از عبور از «خر پشته» از بالای بام با آیت‌الله که در حیاط منزل خود مشغول قدم زدن بودند، صحبت کردند.
مسئولین قضایی به این نکته پی بردند و خروجی «خر پشته» را با ورق آهن جوش زده و مسدود کردند. با فرا رسیدن فصل زمستان و در اثر بارش برف و باران سخت آن فصل، ناودان پشت‌بام خانه احمد آقا مسدود و سقف منزل ایشان پر از آب شد و با طبله‌کردن سقف و دیوار، آب به داخل اتاق‌ها سرازیر شد.
طبیعتاً لازم بود که به پشت‌بام رفته و راه ناودان را باز کنند. اما مسئله خیلی جدی‌تر از این حرف‌ها بود، به‌طوری که مقامات قضایی قم می‌ترسیدند که «خر پشته» را باز کنند.
لذا احمد آقای منتظری نامه‌ای خطاب به آقای خاتمی نوشت و تقاضای رفع مانع کرد. اما قصه به‌همین سادگی تمام نشد. آقای خاتمی موضوع را به شورای‌عالی امنیت ملی برد تا در جلسه شورای‌عالی امنیت ملی (با حضور سران سه قوه، فرماندهان نظامی کشور و...) درباره فک پلمپ «خر پشته» منزل فرزند آیت‌الله منتظری تصمیم‌گیری شود.
بالاخره تصمیم گرفتند که چند روزی برای مرمت پشت‌بام جواز گشایش «خرپشته» بدهند.
البته من نمی‌دانم این مصوبه به تنفیذ [...] هم رسید یا خیر؟
بر روان آیت‌الله منتظری و منادیان حق و عدالت درود می‌فرستم."
