عمر یوسف سلیمان سال ۱۹۸۷در نزدیکی دمشق در خانواده‌ای سنی مذهب ِ سنت گرا به دنیا آمد، پدرش دندانپزشک بود. او از پنج سالگی با قرآن برای آموختن زبان کلاسیک عربی، آشنا شد و از آن پس توانست آشنایی‌های نخستین با شاعرانی چون خلیل جیران پیدا کند. و شیفته اشعار پُل الور Paul Elauard شاعر نامدار فرانسوی شد که کتاب‌های او را با ترجمه عربی می‌خواند. علیرغم سخت‌گیری‌های پدرش که واهمه داشت مبادا پسرش با خواندن آثار نویسندگان غربی، کافِر شود؛ او راه خود را پیدا کرده بود و ادامه داد. و از اینجا، نگاه انتقادی او به قرآن شتاب برداشت. و کار به جایی رسید که رسما نظرش را مبنی بر اینکه شعری از پُل الوار بیشتر از سخنان محمد پیامبر اسلام ارزش دارد، پدرش او را طرد کرد. او بناچار ترک خانواده نمود. اما در دانشگاه، دوره‌های ادبیات عرب را به پایان برد و حین تحصیل، در یک روزنامه محلی در سوریه، مشغول بکار شد. و نخستین دفتر شعرش با عنوان «آوازهای فصول» را منتشر کرد. در میان دیگر آثاراو میتوان از «فرانسوی بودن»، «تروریست جوان» و «اطاقی در تبعید»، نام برد.
او یکی از شجاع‌ترین روزنامه نگاران در سال ۲۰۱۱، در رویارویی با خشونت رژیم اسد بود که توانست از جنایات آن دوره در تظاهرات مردم، فیلم تهیه کند. که این عمل می‌توانست به بهای از دست دادن جانش تمام شود. پس از مدت زمان طولانی در مخفیگاه‌های گوناگون زیستن، به فرانسه پناهنده شد و پس از چندی موفق به داشتن ملیت این کشور گردید. ع، ش

عُمر یوسف سلیمان

و اینک بخش‌هایی از یک گزارش بلند را که در روزنامه فیگارو ۲۲ نوامبر ۲۰۲۴، منتشر شده است، میخوانیم: *

این روزنامه نگار سوری - فرانسوی، شرح ِ بررسی حضوری و میدانی خود را چنین تعریف می‌کند:

من به روال معمول لباس پوشیده ام؛ همانطور که در تظاهرات دمشق در آغاز انقلاب سوریه در سال ۲۰۱۱ میپوشیدم. و در آنجا هم ناچار بودیم خودمان را به شکلی در آوریم تا آن‌ها که مشغول فیلم‌برداری بودند، ما را شناسائی نکنند و از مهلکه فرار کنیم. من هرگز نمی‌توانستم تصور کنم که سیزده سال پس از آن ماجرا، در قلب پاریس، جایی که برای زنده ماندن و آزادانه زندگی کردن آمده بودم، مجبور شده باشم برای شرکت در تظاهرات، خود را به شکلی که پذیرفته شوم و شناخته نشوم در آورم: عینک آفتابی، کفیه، پرچم فلسطین و با تغییر رنگ پوست. و افزون بر آن، مردان ریشو و اسلام گرایان افراطی را می‌دیدم که با ظاهری تهاجمی شعارهایی را که در سوریه و در تظاهرات می‌شنیدم، تکرار میکردند: «مرگ بر اسرائیل»

در میان این جمعیت ِ غرق در نفرت از اسرائیل، می‌توانستی رهبر حزب ِ چپ افراطی فرانسه، ژان لوک ملانشون و سردمداران حزبش را ببینی. در این تظاهرات ژان لوک ملانشون به لبنان درود می‌فرستاد که «از حاکمیت خود دفاع می‌کند و این حق را دارد که با تمام ابزارهای موجود [ فرستاده شده از سوی جمهوری اسلامی] از خود دفاع کند.» هیچیک از آن‌ها به قربانیان اسرائیلی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳، اشاره‌ای نکردند؛ در حالی که این تظاهرات ِبه بهانه سالروز حمله به اسرائیل برگزار شده بود. البته نباید از یاد برد که ملانشون رهبر حزب چپ فرانسه، در شبکه‌های اجتماعی، بلافاصله پس از کشتار یهودیان در اسرائیل توسط حماس، تأکید کرد که «تمام خشونت هایی که علیه اسرائیل درغزه راه افتاده، فقط یک چیز را ثابت کرد: «خشونت فقط خود را تولید و باز تولید می‌کند.» و به همین روال حزب چپ فرانسه در بیانیه خود حمله‌ی ۷ اکتبر را «یک حمله مسلحانه توسط نیروهای فلسطینی به رهبری حماس، توصیف کرد.»

خودقربانی نمایی سخنرانان

سناریو از پیش نوشته شده بود. در هر تظاهرات، گفتمانی از خود-قربانی نمایی با شعارهای تهاجمی دیده می‌شود. و ده روز بعد، با راه پیمایی سازماندهی شده‌ی دیگری توسط حزب چپ - «فرانسه تسلیم ناپذیر» -؛ برای حمایت از غزه، خشونت ابعاد تازه‌ای به خود می‌گیرد. ریما حسن Rima Hassan، نماینده پارلمان اروپا از حزب چپ، مدافع فراخوان «مقاومت مسلحانه ِ فلسطین»، در سخنرانیش خود را به عنوان پناهنده‌ی قربانی‌ی نکبتی که در سال ۱۹۴۸ رخ داد، معرفی می‌کند.
ژان لوک ملانشون و دیگر درجه داران حزبش، هرگز از مجمع «فوریت فلسطین»، جایی که عُمر آلسومی [رهبر تندروی دفاع مسلحانه به دفاع از فلسطین] خواهان مقاومت مسلحانه است دور نمیشوند. من درست روبروی آن‌ها هستم و پشت سرم روی پارچه بزرگی به زبان عربی نوشته شده است «ما میرسیم، نصرالله» [ اشاره به حسن نصرالله، رهبر حزب الله‌ی لبنان].
محافظ ویژه‌ی ریما حسن Rima Hassan، محمد یاسین واعظ و امام که در تیم‌های امنیتی نیز شدیداً فعال است و امنیت اینگونه رویداد‌ها به عهده او گذاشته می‌شود. محمد یاسین همان کسی است که در مکتب امام محمد حمامی به آموزش فقه پرداخته است. و اما حمامی همان فردی است که بنا به گفته‌ی وزارت کشور فرانسه، در سال ۲۰۱۲ به دلیل «ترویج جهاد خشونت آمیز، اظهارات یهود ستیزانه و توجیه خشونت و همچنین تنبیه بدنی علیه زنان» از فرانسه اخراج شد.

حزب چپ ِ «فرانسه تسلیم ناپذیر» نورچشمی اسلامیست‌ها

روی صفحه‌ی تلویزیون‌ها در قطر و پیش از ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ریما حسن، نماینده پارلمان اروپا از حزب چپ فرانسه، سوژه‌ی چند رپرتاژ بوده است. او در سال ۱۹۹۲، در نیراب Nierab در حومه‌ی حلب به دنیا آمد. این مکان به عنوان یک اردوگاه ِ فلسطینی‌ها توصیف می‌شود و در‌واقع روستائی است چون روستا‌های دیگر. در سپتامبر ۲۰۲۳، او در یک برنامه‌ی تلویزیونی اعلام میکند «تحت چه عنوانی من نمیتوانم به ده‌ی حود برگردم که مادر بزرگ‌ها و پدر بزرگ‌هایم در آن بسر می‌بردند؟» تلویزیون الجزیرا فوری فرصت را مغتنم شمرد و به سوژه پرداخت و برنامه‌ای ویژه‌ای در حمایت از نمایده ِ حزب چپ افراطی فرانسه در وضعیت «پناهنده»‌ی فلسطینی تهیه کرد.
ناگفته نباید گذاشت که این منطقه در‌واقع با مشت آهنین توسط رژیم اسد، دیکتاتوری که مسئول کشتار نزدیک به نیم میلیون غیر نظامی‌ی سوری و ناپدید شدن ۳۰۷۵ فلسطینی است، کنترل می‌شد. الهه‌ی کفیه پوش خانم ریما حسن، هرگز حرفی از آن‌ها به میان نیاورد که میتوانست همزمان از سرنوشت تلخ آن‌ها متأثر باشد. و در همین حال، خنده کنان مدعی شد که فرانسه را به دلیل تهدید به مرگ به علت حمایت از فلسطین ترک کرده است. واین نماینده‌ی انتخاب شده در جمهوری فرانسه، پنچ ماه بعد به عمان رفت تا در تظاهرات ادای احترام به اسماعیل هنییه، رهبر سابق سازمان تروریستی حماس که در ژوئیه گذشته در حمله منتسب به سرویس امنیتی اسرائیل کشته شد، شرکت کند. او چون «قهرمان برای همه» معرفی شد. شعارها‌ی سر داده شده، بدون هیچ ابهامی، گروه تروریستی را با فریاد هایی تشویق میکرد: «بیا، بیا حماس، تو توپ و ما گلوله هستیم»

بُرد و باخت انتخاباتی حزب چپ فرانسه در این ماجراها

آیا انجمن‌های با، «جمعیت اقلیت» در این میان چه نقشی دارند؟ نقش ِ اخوان المسلمین شاخه‌ی فرانسه را در این ماجرا نباید از یاد یرد. افزون بر این، انجمن‌ها‌ی کوچک و با جمعیت کم، زمینه‌ای مناسب برای پرورش جاه طلبی‌های رهبر حزب چپ فرانسه - ژان لوک ملانشون - را فراهم می‌کنند. یکی دیگر از آن‌ها را برای نمونه میتوان اعضای انجمن Attac (انجمن مرتبط با اخوان المسلمین که برای «عدالت اجتماعی و زیست محیطی و رهبری اقدامات علیه قدرت‌های مالی و شرکت‌های چند ملیتی فعالیت می‌کند) نام برد. آن‌ها در تظاهرات سازماندهی شده توسط حزب چپ افراطی فرانسه، بسیار فعال هستند. و گذشته از آنها، دانشجویان مسلمان ِ فرانسه EMA، یکی دیگر از سازمان‌های اسلام گرا‌ی طرفدار حزب چپ فرانسه را میتوان نام برد.

آخرین انتخابات پارلمانی در فرانسه، نشانگر خوبی در بیان این واقعیت است. حزب ژان لوک ملانشون رهبر حزب چپ فرانسه و احزاب ِ ائتلاف چپ گرای آن، در ناحیه‌ها و شهرها، با تمرکز جمعیت مهاجر ِ مسلمان، در صدر قرار گرفتند. و در تائید آنچه گفته شد؛ نظرسنجی یکی از معتبر ترین انجمن‌های نظر سنجی در فرانسه IFOP، در آخرین انتخابات، شصت و دو در صد از مسلمانان به این احزاب چپ ائتلافی رأی دادند. در همین زمینه بد نیست نقل قول قابل توجهی داشته باشیم از پاسکال بونیفاس، پژوهشگر سرشناس فرانسوی که گفت: «از حمایت ِ از اسرائیل دست بر دارید، زیرا از نظر انتخاباتی، چیزی به ارمغان نمی‌آورد. وی خاطر نشان کرد: در فرانسه۵۰۰ هزار یهودی و ۵ میلیون مسلمان داریم»

حزب چپ ِ «فرانسه تسلیم ناپذیر» یا اسلام گرا؟

این همدستی بین حزب چپ افراطی در فرانسه و اسلام سیاسی، نشانگر ِ به سرانجام رساندن پروژه‌های مشترک فی مابین آنهاست. در ۶ اکتبر ۲۰۲۳، نماینده مجلس فرانسه از این حزب، بنام توما پورتThomas portes عکسی را روی X منتشر کرد که او را در کنار ِ ابو امیر موتاسن الیوا Abu Amir Moutasen Elieva در قاهره نشان میداد. این نماینده‌ی مجلس فرانسه در توضیح عکس، نوشته است: «دیروز با ابو امیر الیوا، هماهنگ کننده و مجری چندین پروژه در غزه صحبت کردم». فردی که توما پورت نماینده حزب چپ فرانسه از آن یاد می‌کند، یکی از رهبران Humain Terre است. این سازمان ادعای انسان دوستانه و کمک به کِشت و برداشت در کشاورزی را هدف خود معرفی می‌کند. اما در‌واقع چهره جدید ِ ِ کمیته‌ی امداد و خیریه فلسطین است. این گروه در فهرست رسمی سازمان‌های تروریستی در کانادا و ایالات متحده گنجانده شده است. و با این برچسب انسان دوستانه، کانال مالی حماس را پوشش می‌دهد.

به گفته‌ی یکی از نمایندگان مجلس ملی فرانسه، ایزابل رُوش Isabejje Rauche، نمایندگان حزب ِ چپ ِ (فرانسه تسلیم ناپذیر)، منطق جلب و جذب اتباع مسلمان خارجی در فرانسه را هدف خود قرار داده‌اند: «این جریان سیاسی چپ، دست به واکنش‌هایی میزند که بتواند از آنها استفاده کرده و بهره برداری نماید. و این عمل تا آنجا پیش می‌رود که به نحوی خود را یهود ستیز نشان می‌دهد. هدف آن‌ها ایجاد هرج و مرج، با بر انگیختن نفرت بین مسلمانان و دیگران؛ با بکارگیری اینکه بین مسلمانان و دیگران، این مسلمانان هستند که قربانی محسوب میشوند. و بویژه می‌خواهند: با این روش، یهود ستیزی را در میان مسلمانان تا آنجا که بشود، اشاعه دهند.»

نوشته‌های داخل ِ [ ] از مترجم است.
*https://www.lefigaro.fr/politique/la-france-insoumise-et-les-islamistes-l-histoire-secrete-d-une-alliance-politique-20241122