دگر خسته‌ام من ز دستت ترامپ
که خاموش کردی تو یخچال و لامپ
از این برقِ قرتی شدم بیقرار
ندارم امیدی دگر از مدار
عَلَم هایِ جنگی برافراشتی
دُلارت ندارد سرِ آشتی
شنیدم ز حورانِ عشرتکده
که عظما به سیمانِ آخر زده
ز من خواست آقا که خوارت کنم
کمی لافِ جنگی نثارت کنم
تو از شهرِ موشک نداری خبر
چو شوخانِ فربه نگیری به بر
بسازم سلاحی به از مستعان
که دیگر نگویی تو حرفِ گران
چو باشم قوی تر ز سیروس‌ها
دمارت برآرم چو ویروس‌ها
دگر با سپاهی خصومت نکن
که سازم کلاهک به وزن دو تن
ترامپا به زودی بیفتی ز پا
مگر پُر نگویی تو پرت و پلا

مهران رفیعی
*