در چنین شرایطی، جنگنده‌های EA-18G Growler نقش حیاتی در ایجاد اختلال الکترونیکی و فریب سامانه‌های دفاعی ایفا می‌کنند. این جنگنده‌ها می‌توانند سیگنال‌های راداری را مختل کرده و مسیرهای امن‌تری برای بمب‌افکن‌ها فراهم کنند. علاوه بر این، حمله‌های سایبری و پهپادهای فریب‌دهنده نیز می‌توانند برای کاهش اثرگذاری دفاع هوایی به کار گرفته شوند.

با این وجود، اجرای موفق این استراتژی به عواملی مانند هماهنگی بالا، اطلاعات دقیق از موقعیت سامانه‌های دفاعی، و توانایی در واکنش سریع به تهدیدات غیرمنتظره بستگی دارد.

عملیات معمولاً در ساعات آرام پیش از طلوع آفتاب از پایگاه نیروی هوایی شروع می‌شود، جایی که B-2ها برای یک پرواز طولانی آماده می‌شوند. این بمب‌افکن‌ها با سوخت‌رسانی در هوا می‌توانند ساعت‌ها بدون توقف پرواز کنند، اما خستگی خلبان‌ها یک مشکل بزرگ است. برای حل این مسئله، آمریکا پایگاه‌های متفقین در قطر و دیه‌گو گارسیا را به‌عنوان نقاط پشتیبانی انتخاب کرده است. دیه‌گو گارسیا، که حدود 2300 مایل)3700 کیلومتر) از ایران فاصله دارد، امن‌تر است، چون خارج از برد موشک‌های ایرانی قرار دارد.

اما چرا B-2ها را در قطر، که نزدیک‌تر است، نگه نمی‌داریم؟ دلیلش این است که ایران سامانه‌های دفاعی پیشرفته‌ای مثل موشک‌های Bavar-373 و S-300 روسیه دارد که می‌توانند آسیب زیادی بزنند. اگر B-2ها در قطر باشند، ممکن است ایرانی‌ها آن‌ها را هنگام بلند شدن ببینند و حتی قبل از پرواز هدف قرار دهند. دیه‌گو گارسیا اما آن‌قدر دور است که از این خطر در امان بماند. با انتقال B-2ها به این جزیره، آمریکا یک مکان امن برای شروع عملیات در خاورمیانه، آفریقا، و اقیانوس هند و آرام پیدا می‌کند؛ تصمیمی هوشمندانه که هم ایمنی را بالا می‌برد و هم دسترسی به اهداف را آسان‌تر می‌کند.

در همین زمان، جنگنده‌های F/A-18 Super Hornet و EA-18G Growler از ناوهای هواپیمابر آمریکایی در دریای عرب پرواز می‌کنند. برخی از این جنگنده‌ها راه را برای B-2ها باز می‌کنند، و برخی دیگر از تانکرهای سوخت‌رسان محافظت می‌کنند تا کل عملیات در هوا ادامه پیدا کند. این تانکرها، پر از سوخت، در حریم هوایی کشورهایی مثل عربستان سعودی پرواز می‌کنند. خدمه آن‌ها می‌دانند کارشان شاید ساده به نظر برسد، اما می‌تواند تفاوت بین پیروزی و شکست را تعیین کند.

وقتی B-2ها بلند می‌شوند، شکل خاص و مخفی‌شان با شب یکی می‌شود. پنهان‌کاری بهترین سلاح آن‌هاست، ولی فاصله گرفتن از دشمن هم مهم است. چند ساعت بعد، آن‌ها به سمت هدف می‌روند، در حالی که تانکرها سوخت می‌دهند و F/A-18ها اطرافشان را نگهبانی می‌کنند. Growlerها هم با ایجاد نویز الکترونیکی، حرکات گروه حمله را مخفی نگه می‌دارند. در اتاق‌های فرماندهی زیرزمینی، تحلیلگران آمریکایی با دقت تصاویر زنده را نگاه می‌کنند تا ببینند آیا رادارهای ایران چیزی نشان می‌دهند یا نه.

گذر از پدافند هوایی ایران کار آسانی نیست. B-2ها باید خیلی بالا بروند و مسیرهایشان طوری طراحی شده که از موشک‌های دشمن دور بمانند. زیر پایشان، کوه‌ها و بیابان‌ها گسترده‌اند، اما طراحی خاص B-2ها باعث می‌شود کمتر دیده شوند. وقتی اهداف نزدیک می‌شوند، خدمه باید تصمیم بگیرند: آیا موشک‌ها را از دور شلیک کنند یا بمب‌ها را مستقیماً روی هدف بیندازند؟

بمب معروف GBU-57، که B-2 حمل می‌کند، خیلی سنگین است (حدود 12000کیلوگرم) و فقط دو تا از آن در هواپیما جا می‌شود.یا 16 بمب دوتنی . این بمب پیشرانه ندارد، اما با باله‌هایی که مسیرش را تنظیم می‌کنند و یک سیستم هدایتی دقیق که از GPS استفاده می‌کند، می‌تواند به هدف بخورد. وقتی از ارتفاع بالا رها می‌شود، با نیروی زیاد به زمین می‌خورد و تا 200 فوت در بتن یا خاک فرو می‌رود.

با این حال، پدافند هوایی ایران هنوز خطرناک است. حتی جنگنده های قدیمیتر مثل F-14، اگر بتوانند B-2ها را پیدا کنند، مشکل‌ساز می‌شوند. اینجا است که Growlerها با ایجاد اختلال در رادارها و ارتباطات ایران، کار را برای دشمن سخت می‌کنند. اگر جنگنده‌های ایرانی نزدیک شوند، F/A-18ها با موشک‌های دوربرد آن‌ها را دفع می‌کنند. B-2ها بعد از مأموریت به سمت غرب می‌روند تا از سامانه‌های دفاعی ایران فاصله بگیرند، و آسمان پر از هرج‌ومرج موشک‌هایی می‌شود که به اشتباه شلیک شده‌اند.

در آخر، B-2ها دوباره با تانکرها ملاقات می‌کنند و با کمک جنگنده‌های F-22 Raptor سوخت‌گیری می‌کنند. این عملیات نشان‌دهنده برنامه‌ریزی دقیق و همکاری تیمی است که هر مرحله‌اش برای موفقیت کل مأموریت حیاتی است.از سوی دیگر F 16 و F 18 اسراییل هم همزمان از غرب به ایران حمله خواهند کرد . پدافند ایران ممکن است خسارتی به هواپیماهای خودی و ساختمانهای داخلی بزند و شاید موشکهای زمین به زمین را به عراق وقطر و سایر کشورهای همسایه بزند همانند مست دیوانه ای که همه را میزند یا زبون و خوارخواهدشد. باید منتظر بود.