پاره دوم و پایانی

مفاهیم فلسفی، نظری و علمی یعنی هر آنچه به این سه مربوط می‌شود، زبان ویژه خود را دارد، زبانی که در گفتار روزمره عامه مردم تعریف نمی‌شود.

نه فیلسوفان و نظریه‌پردازان در ساختن مفاهیم فلسفی به زبان روزمره مردم وابسته‌اند، و نه زبان عامه متکی بر زبان فلسفی و نظریه‌پردازی آنان است. زبان فارسی، زبانی است که در آن، زندگی روزمره مردم به‌راحتی پیش می‌رود و مسائل و امور جاری را حل و فصل می‌کند، اما در عرصه فلسفه‌ورزی، نظریه‌پردازی و علوم، ارتقا نیافته است. اگرچه بررسی‌های تخصصی زبان فارسی بر عهده زبان‌شناسان صاحب‌نظر است، این بدان معنا نیست که هیچ‌کس حق نداشته باشد از دیدگاه‌های دیگر به این زبان نگاهی متفاوت بیندازد.

جهان یونان کهن و غرب متمدن امروزی را دو چیز، یعنی فلسفه ورزی یا تفکر در باره تفکر و نظریه پردازی های علمی می سازد.بعبارت دیگر، تفکر فلسفی و نظریه پردازی های علمی در یونان باستان رواج داشته و امروز سنت فکری غرب است. حتی واژه "فلسفه"، خود یک واژه یونانی است. با حضور قدرتمند این دو مسئله بوده که "فردیت"، که ما آن را از (individuality) غربی، ترجمه فارسی کرده ایم، اساس تمدن مدرنیته غرب را می سازد. در حالی که در فرهنگ ایران کهن و اسلامی چنین محتوایی پرورده نشده بود.اما این مفهوم و مضمون در بستر فکری غرب رشد یافت و ما تنها معادلی فارسی برای آن برگزیدیم و نه خودِ فردیت از درون فرهنگ ما زاییده و بالیده شده باشد.