وقتی ما در تعطیلات عید بودیم
رحیم قمیشی
سوم فروردین ۱۴۰۴ پنج آمبولانس فلسطینی، در حالیکه حامل ۱۵ امدادگر و پزشک بودند، مورد تهاجم سربازان اسرائیلی قرار می‌گیرند.
هر ۱۵ امدادگر کشته می‌شوند. تنها، موبایل یکی از امدادگران کشته شده، این روزها، دست اسرائیل را رو می‌کند.
کلیپ کوتاهی که عدالتخواهان جهان را تکان داد، اما طبق معمول، بسیاری وقت دیدن و پرداختن به آن را پیدا نکردند!
🚨 Video That Exposes the Israeli Occupation's Lies
-- PRCS (@PalestineRCS) April 5, 2025
The Palestine Red Crescent Society has obtained a video from the family of a martyred EMT, found on his mobile phone after his body was recovered from a mass grave in Gaza. He was among 15 ambulance and relief team members... pic.twitter.com/8iWqULxijC
سربازان اسرائیلی با علم به اینکه همه آن ۱۵ نفر امدادگر هستند
با علم به اینکه هیچ اسلحه‌ای ندارند
و با علم به اینکه با شلیک یک تیر هوایی هم می‌شد آنها را (چنانچه خطری از سویشان حس می‌شده) دور کرد
اما ترجیح دادند تک تک سرنشینان آمبولانس‌ها را بکشند، یک نفر را هم اسیر نکنند، و به مجروح و زنده ماندن یک نفر از آنها هم رضایت ندهند.
همه‌شان، بمیرند تا هیچ اثری از جنایت‌شان باقی نماند!
لطفاً کسی نگوید وسط اینهمه مصیبت‌ها و گرفتاری‌های ما، چه جای گریه و زاری برای فلسطینی‌ها،ست. نگوید جنگی است میان دو گروه یا قدرت خارجی و به ما هم ربطی ندارد!
چرا مدعی هستم ربط دارد؟
در وهله اول ما انسانیم، این حادثه اگر برای آمبولانس‌های اسرائیلی هم اتفاق افتاده بود، ما باید آن جنایت را محکوم می‌کردیم. به عنوان یک انسان.
اما نکته مهم دیگر؛
آیا آمریکا آن حادثه را محکوم کرد؟
آیا اسرائیل از این اتفاق عذرخواهی کرد؟
آیا آنها که تصور می‌کنند هر قدرتی که ما را از وضعیت فعلی بیرون بیاورد (ولو اسرائیل یا آمریکا) باید استقبال کرد، حاضر شدند این جنایت را محکوم کنند!؟
آیا همان مدعیان تحلیلگران سیاسی، قبول دارند فریب یک جنگ رسانه‌ای را خورده و چنان تصور کرده‌اند، راهی هم برای نجات ایران وجود دارد که از لوله تفنگ، آنهم تفنگ بیگانه‌ها، بیرون می‌آید!
باور کنیم در قرن بیست و یکم راه‌های به بردگی گرفتن انسان‌ها، ساده‌تر از قرون دیرین است.
سرپوش گذاشتن بر اخباری مهم
و برجسته کردن اخبار دلخواه
استفاده از رسانه‌ها برای بردگی انسان‌ها!
در قرن بیست و یکم.
نباید ساده بگذریم.
در خاتمه دو پرسش مهم؛
۱- با مردم چه کردیم که برخی، حمله همین اسرائیل و آمریکا را، برای کشور، قابل تحمل‌تر می‌دانند تا تداوم حاکمیت فعلی را!
خوشمان بیاید یا نیاید، با وجود نشر چنین اخبار هولناکی از اسرائیل، همچنان بسیاری از مردم نگاه‌شان به بیگانگان به عنوان یک ناجی است.
ما بد رفتار کرده‌ایم، بسیار بد!
تا به این اعتراف نکنیم چیزی درست نمی‌شود!
۲- آنها که می‌گویند همین آمریکا و اسرائیل، ممکن است کمتر به ما آسیب بزنند تا حاکمیت فعلی، آیا باز مردم را در تنگنای وحشتناک انتخاب بین سرنوشت بسیار بد و بدتر ازآن، قرار نداده‌اند؟
آیا عملاً نمی‌گویند به بد رضایت بدهید تا از بدتر در امان بمانید!
ما چاره‌ای نداریم جز اینکه دست بر زانوهایش خود گذارده و بایستیم.
در آفریقای جنوبی اگر در همان زمان حاکمیت سفیدپوستان، تهدید به حمله نظامی صورت گرفته بود، بهترین هدیه به نظام آپارتاید داده شده بود!
ادعا می‌کردند خطر جدی خارجی است
و نمی‌شود به موضوعات دیگر پرداخت!
امید بستن به جنگ
امید بستن به بیگانگان
امید به لوله‌های تفنگ
برای رسیدن آزادی و پیشرفت
یک خطر بزرگ است...
چه بسا رانت‌خواران و دزدان کشور
و کاسبان تحریم هم، بدشان نیاید
تهدید جنگ باقی بماند.
تا بیشتر بدزدند.
ما نباید در زمین آنها بازی کنیم.
حاکمیت اگر در رفع تهدید جنگ، کوتاهی کند
در تاریخ و نزد مردم بخشیده نخواهد شد
ولو همانند سال ۱۳۶۷
شعارهای تند قبلی را، کنار بگذارد!
صلح‌طلبی افتخار ما ایرانیان است.
ما می‌خوایم الگوی صلح در میان مردم منطقه باشیم
به امید کمک اسرائیل و آمریکا نشستن
که جز به منافع خود نمی‌اندیشند
خطاست
یک خطای بزرگ
اختصاصی؛ آماده‌باش صدا‌و‌سیما برای حمله نظامی
