در بحبوحه بی کفایتی جناحی و سهل انگاری مجرمانه و تخلفات عمدی و جنایتکارانه جمهوری اسلامی که باعث کشته شدن دهها تن و زخمی شدن بیش از هزار هموطن بیگناه در حادثه انفجار سوخت موشک های بالستیک بندر رجایی در بندرعباس شد, برخی از رسانه ها با اشاره به تنش بین پاکستان و هند و ایستادگی و تهدیدات شدید مقامات پاکستانی نسبت به احتمال قطع حقابه پاکستان در رودخانه های فرامرزی بین دو کشور, توسط هند, به ذلیل بودن و بی کفایتی جمهوری اسلامی در همه زمینه ها پرداخته اند. حتی رسانه های افراطی اصولگرا نظیر مشرق نیوز نیز به مقامات جمهوری اسلامی یادآور شده اند که برای گرفتن "حق" و "حقابه" باید از پاکستان یاد بگیرند.
وزرای دفاع و امور خارجه پاکستان هشدار داده اند اگر حقابه پاکستان توسط هند متوقف گردد, این به معنای اعلان جنگ است و آن را به زور خواهند گرفت. بلاول بوتو زرداری فرزند بینظیر بوتو و وزیر سابق امور خارجه پاکستان با قاطعیت گفته است که در این رودخانه ها حقابه پاکستان حتما داده خواهد شد یا وگرنه خون هندی ها در آنها جاری خواهد شد. تهدیدی بسیار جدی از یک کشور اتمی کوچک به یک کشور اتمی بزرگ. بلاول بوتو زرداری می گوید: "رود سند که از هند سرچشمه می گیرد متعلق به ماست و خواهد بود؛ بنابراین یا آب رودخانه ما در آن جریان پیدا خواهد یا خون آنها!" این در حالی است که ارتش هند ده برابر قوی تر از ارتش پاکستان است.
مشرق نیوز می نویسد صحبت‌های آقای بوتو زرداری از دو حیث برای سیاسیون ما و نیز برای افغانستان حاوی درس و عبرت است. درس برای سیاسیون داخلی که ببینند و بدانند مقامات پاکستانی و حتی رهبر یک حزب منتقد منافع ملی را تشخیص می‌دهند و در یک صف واحد با ادبیاتی بدیع و بازدارنده دشمن را منکوب می‌کنند. و عبرت بیشتر برای "کشور دوست و برادر" افغانستان و هیئت حاکمه طالبان که ببینند ایران اسلامی در مسئله "آب" تا چه حد نجابت به خرج داده است؟
حقیقت این است که جمهوری اسلامی هیچگونه "نجابتی" ندارد و لذا نمی تواند چیزی را که ندارد خرج کند؛ بلکه فقط زبونی و ذلالت حقیرانه و همیشگی خود را به نمایش گذاشته است. این در حالی است که افغانستان تحت حاکمیت طالبان بر عکس برتری نظامی هند بر پاکستان, در مقابل ایران بسیار ضعیف است. و مهمتر اینکه افغانستان برای واردات سوخت و اکثریت مطلق کالاهای اساسی شدیدا به ایران (از جمله بندر رجایی بندرعباس و اسکله های رجایی و بهشتی چابهار) وابسته است. وانگهی ایران بر طبق قرارداد خط لوله گاز ایران و پاکستان می توانست به راحتی ۱۸ میلیارد دلار غرامت از پاکستان به دلیل نقض واضح قرارداد دریافت کند. اما مسئولین جمهوری اسلامی گفتند شکایت از یک کشور اسلامی برادر و همسایه خلاف شرع است و به راحتی از ۱۸ میلیارد دلار صرف نظر کردند.
اما در عوض پاکستان انرژی و گاز خود را از قطر (محصول میدان مشترک گازی با ایران) و امارات و عربستان و کویت تامین می کند. این خیانت نابخشودنی رژیم را با اصرار کویت مقایسه کنید که تا سنت آخر از غرامت بیش از ۵۲ میلیارد دلاری از عراق را دریافت کرد (آن هم دو کشور عرب, دوست, همسایه, برادر و و و). رژیم بعد از سقوط صدام بجای شکایت و دریافت غرامت از عراق؛ حدود ٤۰ میلیارد دلار کمک بلاعوض برای طلاکاری و بازسازی اماکن مقدس شیعه و حتی بزرگترین ورزشگاه شهر بصره به عراق پرداخت کرده است (ورزشگاهی بعد از تکمیل با پول ایران دو سال پیش با گستاخی باورنکردنی میزبان "جام خلیج عربی" کشورهای حاشیه خلیج فارس بود.
آخرین کلام اینکه وطن فروشی و بی کفایتی و حوادث مکرر هولناک نظیر انفجار بندرعباس که از جای جای کشور قربانی گرفته است و همه را عزادار نموده است (از جمله حداقل شش کشته بلوچ و تعداد نامعلوم زخمی در بندرعباس ـ یعنی همان محرومین حقابه هیرمند) باید یادآور این حقیقت تلخ باشد که جمهوری اسلامی یک رژیم ضدایرانی, اشغالگر و دشمن خونی همه ملت ایران است. تمامی مردم ایران در این رنج و مصیبت های پایان ناپذیر پی در پی شریک هستند و در جستجوی چاره نیز باید متحدانه شریک یکدیگر باشند و بیش از این اجازه ندهیم جمهوری اسلامی با ادامه حیات خونریز خود هموطنان را در حوادث جانکاه مختلف از بین ببرد. حوادثی مانند جمعه خونین زاهدان؛ دی ۹۶ و آبان ۹۸ و کشتار جنبش مهسا, سینما رکس و متروپل آبادان, پلاسکو, پرواز ۷۵۲ , معادن طبس و یورت گلستان, کشتی سانچی و ناوچه کنارک و مدرسه روستای شین‌آباد, انفجار قطار نیشابور و اسکله رجایی و دهها جنایت و قتل عام دیگر؛ و اسفا که با ادامه حیات این رژیم این لیست طولانی تر خواهد شد. شوربختانه تا زمانی که متفرق و پراکنده و درگیر یکدیگر هستیم باید بپذیریم که این دود سیه فام که از بام بندرعباس خاست. از ماست که بر ماست. لذا بقول ملک‌الشعرا بهار ما بحث نرانیم در آن نکته که پیداست, از ماست که بر ماست!
عبدالستار دوشوکی
مرکز مطالعات بلوچستان ـ لندن
