بیژن صف سری - ویژه خبرنامه گویا

باز هم جنایتی دیگر، بازهم به سوگ نشاندن مردم، و باز هم توقع قیام از ملتی که هیچ لیدر و راهبری نمی یابد تا دست کم برای سامان دادن به قیام مردم ، با دادن یک فرا خوان اعتراض عمومی ،پا پیش بگذارد.

در جنایت اخیر بندر رجایی بندرعباس، بنابر گزارش‌های پراکنده رسانه‌ها، تاکنون چندین نفر و شاید صدها نفر کشته یا زخمی شده‌اند. بر اساس تجربه‌ی چهل‌وهشت سال گذشته، اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران عامل این جنایت را کسی جز حامیت خاصه شخص علی خامنه‌ای و سپاه پاسداران نمی‌دانند. از این رو مردم مستاصل، در واکنش به این جنایت تنها راه را در ارسال پیامهای اعتراضی به رسانه های آزاد خارج از کشور یافته اند؛ پیامهایی که مملو از لعن و نفرین به رهبری نظام و درخواست اتحاد است. کافی است سری به رسانه هایی چون ایران اینترنشنال بزنید تا دریابید نارضایتی چقدر گسترده است.

با این همه، این سؤال اساسی مطرح است که: چرا این جامعه ی ستمدیده کماکان ساکت مانده است و تنها عده ای معدود فریاد میزنند؟ که آخرین فریاد این گروه معدود، فیلم پخش شده در رسانه های خارج از کشور از مرد شجاعی است که با در دست داشتن پلاکاردی علیه رژیم در خیابان فریاد میزند؛ اما مردم بی تفاوت از کنارش میگذشتند تا اینکه عمله ظللم او را دستگیر کرده و حکما سرنوشتی چون همه زنان و مردان آزاده ایی که دیگر نشانی از انها باقی نیست، او هم به سرنوشتی نامعلوم دچار شده است.

چرا جامعه ی تحت ستم به رهبری نیاز دارد؟

می گویند گالیله، در لحظه ای غم انگیز، در پاسخ به شاگردانش که میگفتند: "بدبخت ملتی که قهرمان ندارد"، این جمله ی مشهورش را گفت: "بدبخت ملتی که به قهرمان نیاز دارد." همین جمله بود که سالها دستمایه ی گروهی از به اصطلاح روشنفکران شد تا نقش رهبری را در جنبشهای مردمی انکار کنند.

آنان، با سوء برداشت از این جمله، مانع شکلگیری رهبری مؤثر در اعتراضات مردمی شدند. غافل از اینکه اگر ملتی مستاصل و گرفتار نبود، نیازی به قهرمان و پیشرو نداشت. ملتی که در رفاه و عدالت زندگی کند، به رهبر اعتراضی احتیاجی ندارد.آیا ایران در این ۴۸ سال تحت حاکمیت عدل و رفاه بوده است؟ آیا فراموش کرده ایم که قیام مردم لهستان با رهبری یک کارگر ساده، لخ والسا، به پیروزی رسید؟ نفی رهبری جنبشها نه تنها باعث شکست مکرر اعتراضات شد، بلکه موجب سرخوردگی و ناامیدی در جامعه ی ما شد و نتیجه ی آن، همین سکوت و انفعال گسترده ای است که امروز شاهدیم .