یازده دقیقه داستان دخترکی ست برزیلی که فریب خورده و به سوییس آمده و فاحشه شده. یازده دقیقه، که اسم کتاب هم هست عبارت است از کل زمان لازم برای عملیات جنسی. یعنی با حذف خوش و بش کردن و ماچ و موچ کردن و لباس ها را کندن و از مرحله دخول به مرحله خروج رسیدن کل اش می شود یازده دقیقه. احتمالا جناب پائولو به قول اسدالله میرزا به عضو شریف اش ساعت بسته بوده، که این ها به ما مربوط نمی شود و به عطا مربوط می شود که این موضوع را روی خانم های مختلف امتحان کرده است.
در طول این کتاب عرفانِ امریکای لاتینی، دخترک داستان موضوعات دیگری نیز مطرح می کند و با توضیحات کامل و جامع به آن می پردازد مثلا خود ارضایی. داستان هم حول خوابیدن دخترک با آدم های مختلف است. طی این خوابیدن ها مسائلی هم مطرح می شود که آموزنده است.

یک چاپ اول ترجمه شده به فارسی نمی دانم سال آخر خاتمی بود کی بود در مُلکِ خودمختار علم الهدی یعنی مشهد در تیراژ بالا منتشر شد و به خاطر عرفان غلیظ اش فروش حسابی هم کرد. عرفان مربوطه هم حسابی سانسور شده بود ولی خواننده بالاخره می توانست خودش تصویر سازی کند.

بعد هم زدند کاسه کوزه کوئیلو را در ایران به هم چون مترجم رسمی و مجوز دار کوئیلو آرش حجازی بود که بالای جسم بی جان و گلوله خورده ی ندا حاضر بود و داستان های پیرامون آن. ولی حکومت نکبت همین نیمچه کتاب تکه پاره شده ی یازده دقیقه را هم که کیومرث پارسا ترجمه کرده بود بر مردم ایران مجاز ندید و کتاب جمع شد و رفت زیر چاپ زیر زمینی.

حالا جناب عطا در مترو داستان ماریا را می خواند. من کنجکاو شدم بدانم آیا ورژن ایرونی یازده دقیقه را می خواند یا ورژن انگلیسی اش را (که همانطور که اول مطلب اشاره کردم احتمالا دارد ترجمه انگلیسی کتاب را می خواند). آیا عطا از محتوای کتاب مزبور خبر دارد یا مثل سدعلی که یک روز نمی دانم در نمایشگاه کتاب بود یا کجا بود که ندانسته و نفهمیده از کتاب «جان شیفته» رومن رولان خیلی تعریف کرد، خبر ندارد که جریان از چه قرار است و چی به چی و کی به کی است؟

گفتم این چند خط را فعلا بدون کی بورد و به دشواری به عنوان اشانتیون بنویسم که خدای نکرده یهو لال از دنیا نروم! :)