این مقام دولتی میزان صادرات سالانه هندوانه ایران به روسیه را اعلام نکرد و تنها گفت که روسیه به دلیل نداشتن تولید کافی، هندوانه را از کشورهای مختلف وارد می‌کند.

به گفته اصغری، حداکثر غلظت نیترات موردتایید و استاندارد، ۶۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم است که این میزان در هندوانه‌های ایرانی کمتر از ۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم و در حد قابل‌قبول است.

صرف‌نظر از ادعای نماینده دومای روسیه در مورد کیفیت هندوانه‌های ایرانی، موضوع قابل‌توجه و تامل این است که چرا با وجود بحران کمبود شدید آب در ایران، کشت و صادرات هندوانه همچنان ادامه دارد. حال‌ آنکه طی سال‌های اخیر کارشناسان به‌تناوب خواستار توقف تولید محصولات آب‌بر در مناطق خشک ایران شدند.

پیش‌تر محمدعلی مرزبان، استاد دانشگاه شیراز، با اشاره به اینکه هر عدد هندوانه از زمان کشت تا برداشت به ۵۰۰ لیتر آب نیاز دارد، گفته بود که مصرف این میزان آب برای تولید هندوانه و صادرات آن با بهایی ناچیز، نه‌تنها به‌صرفه نیست، بلکه می‌تواند به نابودی منابع آبی کشور منجر شود.

مرزبان همچنین به رتبه چهارم ایران در تولید هندوانه در جهان اشاره کرد و خاطرنشان کرد که این در حالی است که ایران یکی از اصلی‌ترین کشورهای جهان از نظر تهدید کم‌آبی و خشکی است.

مسئولان وزارت جهاد کشاورزی هم هرچند استفاده از این میزان آب برای کشت هندوانه را رد می‌کنند، اذعان دارند که برای تولید یک کیلو هندوانه یا خربزه، حدود ۱۵۰ لیتر آب مصرف می‌شود.

بر اساس داده‌های رسمی، سالانه ۷۵۰ تا ۸۰۰ هزار تن هندوانه از ایران به بازار‌های هدف صادر می‌شود. طی ۱۱ ماه از سال گذشته هم بیش از ۶۵۶ هزار تن هندوانه از ایران به کشورهای مقصد صادر شد.

با وجود اینکه شواهد علمی و آمارهای جهانی به‌روشنی نشان می‌دهند که هندوانه یکی از محصولات بسیار آب‌بر است، برخی مسئولان جمهوری اسلامی همچنان این واقعیت را انکار می‌کنند؛ انکاری که بیشتر در راستای توجیه سیاست‌های اشتباهی است که طی سال‌ها با شعار «خودکفایی کشاورزی» اتخاذ شد و بهره‌برداری بی‌رویه از منابع آب زیرزمینی، خشک شدن تالاب‌ها و تشدید بحران آب در کشور را در پی داشت.

علاوه بر آن، انگیزه‌های سیاسی، تبلیغاتی و حتی اقتصادی هم در پس این انکارها وجود دارد؛ چرا که اعتراف به نادرستی این سیاست‌ها به معنای پذیرش مسئولیت در برابر فاجعه‌ای است که امنیت آبی ایران را تهدید می‌کند.

از سوی دیگر، برخی نهادها و افراد ذی‌نفوذ نیز از کشت و صادرات این محصولات سود می‌برند و به همین دلیل ترجیح می‌دهند واقعیت علمی آب‌بر بودن کشت هندوانه را نادیده بگیرند، انکار کنند یا بی‌اهمیت جلوه دهند.