اکنون می‌توانیم قضاوت کنیم که عملیات حمله گسترده اسرائیل به ایران از ماه‌ها قبل و با آغاز ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ کلید خورده بود. در تمام این مدت، جناب ترامپ با تهدیدات لفظی و انتقال صوری بمب‌افکن‌های B2 به دیگو گارسیا، در حال ترساندن و فریب جمهوری اسلامی و کشاندن آن به پای مذاکراتی به ظاهر‌مغشوش، مبهم و متناقض بود، تا بتواند نقش انحرافی برای مقامات ایرانی بازی کرده و آن‌ها را متقاعد کند که تا زمانی که ایران و آمریکا مشغول مذاکره هستند، اسرائیل دست به اقدامی نخواهد زد.

درست در همان ایام، اسرائیل با تمام توان مشغول برنامه‌ریزی و آماده‌سازی برای حمله به ایران بود. و درست زمانی که قرار بود دور ششم مذاکرات الکی برگزار شود، و درست باذهمین نعل وارونه ترامپ فرماندهان و رهبر جمهوری اسلامی احتمال حمله به ایران را نمی‌دادند، به قول فرزین ندیمی، در تخت‌خواب‌هایشان هدف قرار گرفتند و تقریبا بلافاصله در همین روز، ترامپ نیز با شدیدترین جملات، مقامات جمهوری اسلامی را تهدید کرد که "اگر تسلیم نشوید، چنین می‌کنیم و چنان خواهیم کرد!"

ظاهراً پشت رفتار گیج‌کننده ترامپ، نه یک فرد خودشیفته ساده‌لوح، که شخصی باهوش قرار داشت که دقیقاً می‌دانست چه در سر دارد. اکنون، بدون آن‌که آمریکا را مستقیماً وارد درگیری کند، کاری‌ترین ضربات را به رهبر ایران وارد آورده است.

نکته‌ای که اما می‌خواهم در این نوشته کوتاه به آن اشاره کنم، آغاز یک جنگ نسبتاً جوانمردانه است که اکنون، برخلاف جنگ غزه، از نتانیاهو می‌توانیم ببینیم. اسرائیل، در تمام ۴۲ سال گذشته، هدف حملات لفظی، تخریبی، جاسوسی، نظامی، و در یک کلمه "موجودیتی" از سوی نظام جمهوری اسلامی ایران بوده است. دلیلش هرچه که باشد، موضوع این مقاله نیست. اما واقعیت دارد.