گیله مرد

آقا! ما خسته شدیم از بس هی چمدان بازکردیم هی چمدان بستیم! بیست سی سال پیش یکوقتی یک آقای خوش لباس غاز چران مالیخولیایی مشنگی بنام آقای هخا آمده بود توی تلویزیون میگفت همین امروز فردا سیصد تا هواپیمای مسافربری اجاره میکند ما را میبرد تهران وسط میدان شهیاد پیاده مان میکند میرویم آنجا سبیل هر چه ملا و آخوند و حجت الاسلام و آیت الله را دود میدهیم آنوقت توی همان میدان شهیاد تا دم دمای صبح می نوشیم و میرقصیم!

ما آدم های ساده دل که از زور ناچاری به خرس میگفتیم آق دایی! با طناب پوسیده آقا فتح الله افتادیم توی چاه رفتیم چمدان مان را بستیم آماده شدیم برویم تهران، اما هر چه منتظر ماندیم هر چه به در و‌دیوار نگاه کردیم یکی نیامد به ما بگوید عمو‌جان خرت به چند ؟ گفتیم ای بابا ! پس راست گفته اند که :

هر که با نا راستان همسنگ شد
از کمی افتاد و عقلش دنگ شد

بعد از آن هم هر وقت پای این تلویزیون های لس آنجلسی می نشستیم میدیدیم این مفسران و تحلیلگران و کنشگران و سیاستمردان وطنی چنان از سقوط قریب الوقوع حکومت ملایان حرف میزنند انگار خودشان یک لشکر پیاده و یک لشکر زرهی و یک لشکر پدافندی و یک لشکری هم از خاله خانباجی ها و ننه نمکی ها پشت مرزهای ایران پیاده کرده اند که عنقریب میروند کاخ شاهی حکومت شاهنشیخی را بر سر سرداران و فقیهان و سفیهان خراب میکنندو یک ایرانی میسازند که از شرق و غرب و شمال و جنوبش آزادی و رفاه و خوشبختی ببارد.

ما هم دو باره میرفتیم چمدان های مان را می بستیم آماده میشدیم برویم وطن مان برای آزادی هموطنان مان بجنگیم اما بعد ها متوجه شدیم همه تفسیر ها و تحلیل ها و پیشگویی های این دانشمندان محترم همه اش حرف های صدتا یک غاز پای منقلی و باد هوا بوده است !از آن حرف‌ها که میگویند ده گز به یک گوز!