یورونیوز فارسی در گفت‌وگو با عباس عبدی، تحلیلگر و فعال سیاسی، نظر او را دربارۀ پرهیز مردم ایران از اعتراضات سیاسی در طول جنگ اسرائیل و ایران جویا شده است
آقای عبدی مشخصا در پاسخ به این سؤال که «چرا جامعۀ ناراضی ایران در این جنگ مطابق میل اسرائیل و براندازان نزدیک به اسرائیل عمل نکرد و آیا پس از جنگ ممکن است رفتار سیاسی مردم ایران تغییر کند؟» به یورونیوز گفت: «دلایل متعددی وجود دارد برای اینکه مردم در شرایط جنگی، همبستگی خوبی از خودشان نشان دهند. شاید اشتباه اسرائیل {نادیده گرفتن} این {همبستگی} بود و نمی‌دانم چرا چنین اشتباهی را مرتکب شدند. شاید از بس تبلیغ کردند و گفتند مردم با حکومت مخالفند، فکر کردند مردم با کشورشان هم مخالفند. اولین دلیل {همبستگی مردم} این بود که مردم بین وطن و حکومت تمایز قائل می‌شوند. حکومت‌ها رفتنی‌اند، اما وطن یک هویت جمعی مشترک و تاریخی است. ما در برابر شخص ثالث اتحاد پیدا می‌کنیم. وقتی که شخص ثالث وجود ندارد، اختلافات بین خودمان بیشتر به چشم می‌آید. وقتی دشمن مشترک از راه برسد، حضورش این تبعات را دارد.»
این چهره اصلاح‌طلب افزود: «نفس تجاوز هم مشکل‌آفرین است. در واقع مردم حس می‌کنند که به هویت جمعی آن‌ها تجاوز شده است. سوابق گذشته هم از حضور بیگانگان در کشور وجود دارد؛ بخصوص در جنگ جهانی دوم، که بسیاری یادشان است چه عوارضی داشته ... بنابراین واکنش مردم ایران کاملا طبیعی است. اما نکتۀ مهم به نظرم این است که اسرائیل به نحوی ماجرا را شروع کرد که همه این حس را داشتند که او بیش از اینکه با حکومت ایران بر سر مسئلۀ هسته‌ای دعوا داشته باشد، به بقا و موجودیت ایران حمله کرده. این برداشت بود که بسیاری را حساس کرد به اینکه در برابر این تهاجم واکنش منفی نشان دهند.»
آقای عبدی در ادامه به یورونیوز گفت: «اما اینکه آیا در آینده هم این رفتار خواهد بود یا ممکن است تضعیف شود، باید گفت صد در صد مردم این طور نیستند. در خود اسرائیل هم یک طیف گسترده موافق این حمله بودند، اقلیتی هم مخالف بودند ... بنابراین {رفتار مردم} در آینده می‌تواند تغییر کند. یعنی بهتر یا بدتر شود. موضع حکومت ایران در این زمینه نقش تعیین‌کننده دارد. اگر حکومت ایران در چارچوبی رفتار کند که رفتارش در نظر مردم خودش (نه در سطح جهان که مسائلش متفاوت است) نشانۀ مظلومیت و حقانیتش باشد، که دنبال دفاع از حقوقشان است، هر کسی که حمله کند، مردم ایران همبستگی خودشان را تشدید می‌کنند. اما اگر چنانچه سیاست‌ها و اقدامات حکومت به گونه‌ای باشد که رضایت مردم را جلب نکند، به نظرم قطعا این فرایند فعلی تضعیف خواهد شد.»
این تحلیلگر سیاسی اصلاح‌طلب می‌گوید: «مشکل ایران این است که در سیاست بین‌الملل وضعیت متناقضی دارد. مثلا کره شمالی می‌گوید ما کاری به نظام بین‌الملل نداریم. از منافع نظام بین‌الملل هم سودی نمی‌برد. اما ایران {با سیاست‌های فعلی}. می‌خواهد. عضو ان‌پی‌تی و سازمان ملل باشد و با چین و روسیه و همه جا روابط داشته باشد، در حالی که این نهادها و کشورها در نظام بین‌الملل قرار دارند و شما نمی‌توانید با آن‌ها تعامل کنید. اگر چنین کاری کنید، منافع این نظام گیرتان نمی‌آید و ضررهایش نصیبتان می‌شود. مثلا الان گفته می‌شود بابت این حمله‌ای که به تاسیسات هسته‌ای ما شده، باید شکایت کنیم به سازمان‌های بین‌المللی. ولی مؤسسات این نظام بین‌الملل که بخواهند به شکایت شما رسیدگی کنند، زیر نظر شورای امنیت سازمان ملل‌اند. آن‌جا ضوابط و قدرت‌هایی وجود دارد که چیزی گیر ایران نمی‌آید در این ماجرا.»
آقای عبدی نهایتا گفت: «این دوگانگی باید از سیاست خارجی ایران حذف شود و سیاست معقولی اتخاذ شود. در این صورت من معتقدم که اگر حملۀ دیگری به ایران صورت بگیرد، همبستگی به طور قطع و یقین بیشتر خواهد شد. در غیر این صورت، معلوم نیست که حتی همبستگی ناشی از حملۀ قبلی را هم بتوان حفظ کرد. به نظر من جنگ هنوز تمام نشده. آن طرف نزده و این طرف هم می‌گوید ما هم نمی‌زنیم... در حالی که شما می‌توانستید کارتان را ادامه بدهید... امیدوارم سیاست‌ها در ایران به نحوی پیش برود که هم جنگ پایان بپذیرد، هم اگر به هر دلیلی اسرائیل اقدامی کرد، مردم نسبت به گذشته بیشتر واکنش نشان دهند علیه اسرائیل.»
