سلمان کدیور

همکاری های راهبردی آذربایجان با اسرائیل در جنگ، آنچنان اظهر من الشمس است که حتی مردم عادی کوچه و بازار و‌ صیادان کاسپین هم از آن باخبر هستند.

اما آنچه عجیب است، نوع واکنش تهران است, اعتراضی صرفا دیپلماتیک آن هم با فاصله زیاد از آستانه تنش، امری که بیشتر ترجمان دیگری است از صبر استراتژیک، رویکردی شکست خورده که نه تنها در گذشته نتوانست دشمن را مجبور به بازنگری در اهداف خود کند بلکه حتی باعث جسورتر شدن دشمن در پیگیری برنامه های خود هم شد، علتش هم بر می گردد به ادراک ویژه آنها از صبر استراتژیک، صبری که از نظر آنها، نه نشانه قدرت بلکه بیانگر عجز بود.

و همین امر هم باعث شد در ظرف کمتر از یک سال بتدریج سطح و منطقه درگیری را از بلندی های جولان به عمق ایران گسترش دهند، اکنون هم آذربایجان در همین مسیر قرار گرفته است، بطوریکه هر چند دیروز آسمان و امکانات خود را در اختیار اسرائیل قرار داد اما با این حال در آینده،شک نداشته نداشته باشید با باز شدن دوباره پنجره فرصت و فراهم شدن شرایط، خود رأساً به صورت میدانی و عملیاتی وارد عمل خواهد شد، عملیاتی که نه تاکتیکی و برای فشار بر ایران برای باز کردن کریدور زنگزور بلکه بیشتر در جهت تجزیه ایران خواهد بود.
گاهی زود، دیر می شود.

*دیدگاه و نظرات ابراز شده در این مقاله لزوماً سیاست یا موضع خبرنامه گویا را منعکس نمی کند