هفته‌نامۀ فرانسوی «اکسپرس» در گزارشی مفصل به قلم سردبیر این نشریه نوشته است : آنچه این روزها به نام «بازآرایی خاورمیانه» در بیانیه‌ها و دیدارهای رسمی کاخ سفید و بیت‌المقدس تبلیغ می‌شود، صرفاً پروژه‌ای دیپلماتیک یا امنیتی نیست، بلکه تلاشی سیستماتیک برای بیرون‌راندن یک بازیگر عمده، یعنی جمهوری اسلامی ایران، از صحنهٔ راهبردی منطقه و بازگرداندن نظم هژمونیک دوران پساجنگ سرد است
ناصر اعتمادی - رادیو بین المللی فرانسه
هفته‌نامه اکسپرس با اشاره به ملاقات روز دوشنبه هفتم ژوئیه میان رهبران اسرائیل و آمریکا در کاخ سفید، نوشته است : «دونالد ترامپ و بنیامین نتانیاهو می‌خواهند از پیروزی بر ایران استفاده کرده و منطقه را بازتعریف کنند.»
ایران: از بازیگر مزاحم تا «متغیر زائد»
اکسپرس با اشاره به نمای بزرگی در قلب تل‌آویو که چهرهٔ ترامپ، نتانیاهو و محمد بن سلمان را در کنار سران عرب به نمایش می‌گذارد، می نویسد که این نما چیزی بیش از یک تبلیغ انتخاباتی است. بر اساس گزارش اکسپرس، «بر روی این تابلو نوشته شده: پیمان ابراهیم. زمان خلق خاورمیانه‌ای نوین فرارسیده»؛ و این تصویر، به نوشتۀ اکسپرس، گویای حذف نمادین ایران از معادله قدرت در خاورمیانه است.
جمهوری اسلامی دیگر نه تنها در تأمین امنیت مرزهای متحدانش، بلکه حتی در نجات مرزها و متحدان خود، مانند حماس، ناتوان است: اکسپرس به نقل از یک منبع دیپلماتیک در گزارش خود نوشته است : «حماس فهمیده که دیگر نمی‌تواند روی نجات خود از سوی جمهوری اسلامی حساب کند».
طبق تحلیل محمد بحرون از مرکز مطالعاتی بُحوث در دبی، « دونالد ترامپ در حال انتقال تمرکز از ژئوپلیتیک به ژئو‌اکونومی و خواهان منطقه‌ای است که به‌جای درگیری‌های ایدئولوژیک، بر منطق بازار، قراردادهای تجاری و همکاری‌های اطلاعاتی استوار شود.» اکسپرس یادآوری می کند که برنامهٔ «چشم‌انداز ۲۰۳۰» عربستان، دقیقاً در این مسیر بازتعریف‌شده قرار دارد.
ایرانِ پس از جنگ: دولت بدون افق، قدرت بدون معنا
هفته نامۀ فرانسوی در ادامه نوشته است : ایران، که روزگاری «ام‌القرا»ی محور مقاومت بود، اکنون به‌تعبیر دقیق امانوئل رزاوی، «در وضعیت فروپاشی پیشرفته قرار دارد»؛ کشوری با نهادهایی قوی و گنجینه‌های مالی عظیم، اما بدون نفوذ، بدون انسجام راهبردی، و گرفتار در سکوتی پرمعنا.
👈مطالب بیشتر در سایت رادیو بین المللی فرانسه
ولی نصر، مشاور پیشین وزارت خارجه آمریکا، در همین گزارش خاطرنشان می‌کند: «قدرت هژمونیک امروز در منطقه، بی‌تردید اسرائیل است». این گزاره، نه‌تنها نشانگر واقعیتی عینی در منطقه شام، بلکه معنابخش روند حذف ایران از سطوح تصمیم‌گیری امنیتی و سیاسی خاورمیانه است.
در واقع، به نوشتۀ اکسپرس، «نظم جدید، بازنویسی قواعد بازی است، نه صرفاً چینش دوبارهٔ بازیگران». در چنین نظمی، ایران دیگر نه طرف مذاکره، بلکه صرفاً یک «مسئله امنیتی» است که باید مهار شود. آنچه باقی مانده، ایرانِ سکوت است؛ کشوری با دولت رسمی، اما بدون صدا؛ با قدرت نظامی، اما بدون استراتژی؛ با گذشته‌ای پُرطنین و آینده‌ای در تعلیق.
