نقد آرمین جلالی


یکی از دوستان "ملی" در این روزهای ملتهب و یادگار ۲۸ مرداد، مطلبی فرستاد، بقلم آقای جلالی.

بر آن شدیم تا در کانال "پوپولیسم، موانع دمکراسی"، چنین مطلبی را بی پاسخ نگذاریم که به اطلاع وطن پرستان و عاشقان و رهروان راه آزادی و دمکراسی در ایران عزیزمان، میرسانیم.

آقای جلالی نوشت:

"چهره محمد ‌مصدق، آن معمار ضدتوسعه پس از گذشت ده‌ها سال بیش از پیش زیر سوال رفته است. امروزه او نه پدر نفت که پدر پوپولیسم خوانده می‌شود و فراموش نمی‌شود که دولت کوتاه‌مدتش نه‌تنها نتوانست اقتصاد بی‌نفت را سرپا نگه دارد، که اساسا توانایی اداره بدون نفت را نداشت. وی به محض رسیدن به قدرت در مقام نخست‌وزیری، در قامت قهرمان عدالت‌خواهی برآمد؛ اما دستاوردهای مشروطه را فروخت، مجلس را کم‌اثر کرد و نظام قانون را به‌نام مصلحت مردم لگدمال نمود.

میراث پوپولیستی مصدق، شاخه‌ای دیگر از همان درخت دولتی‌سازی بود. پوپولیسم او، نه تنها اقتصاد بلکه توقع جامعه را از دولت دچار اختلال کرد. مصدق سیاست را به خیابان و شور توده‌ها گره زد و به جای قانون‌گرایی، فریاد و هیجان را معیار مشروعیت قرار داد. آن روزی که مصدق برای مصلحت شخصی و سیاسی خود مجلس را بی‌اعتبار کرد، الگویی از پوپولیسم بنا نهاد که هنوز در اذهان وارثان فکری او زنده است...."

مقاله ادامه دارد و اما، نقد و انتقاد حقیر بر نوشتار آرمین جلالی کوتاه خواهد بود :

چنانچه نوشته آرمین جلالی و اصولا جلالی ها، چنان حیرت انگیز است که نقد آن، نقد یک مغالطه بزرگ است !

چرا که آرمین جلالی ظاهرا فراموش کرده که مصدق کلا دو سال نخست وزیر بود. و در تاریخ، حتی تاریخ‌ یک قرن، دو سال یک نقطه است !

آقای جلالی نوشت: مصدق "مجلس را کم‌اثر کرد و نظام قانون را به‌نام مصلحت مردم لگدمال نمود" !

حال آن‌که مجلس مشروطه ی شاه محور، اصولا اثری نمی‌توانست داشته باشد. و "نظام قانون مشروطه" زیر پای شاهان "لگدمال" میشد.

که البته همه این فکت ها، یادآور دقیقا همین مجالس جمهوری اسلامی هستند که با محوریت رهبری ، اصولا هیچ اثری نمی‌توانند داشته باشند. و "نظام قانون جمهوری اسلامی" زیر پای ولی فقیه "لگدمال" میشود.

نخست وزیران در آن سال های مورد نظر آقای جلالی (قبل از ۳۲) از ۶ ماه تا ۲ سال حاکم بودند. و با فرمان شاه و نه با تصمیم مجلس یا قانون، مرتبا جابجا میشدند که کشور را در بی ثباتی کاملی فرو برده بود ...

در سیاست، دو سال چنان گذراست که اگر در قالب سیاست های دراز مدتی شکل نگیرد، اصلا اثری نمیتواند داشته باشد. مگر اینکه اتفاقی بزرگ، در این دو سال شکل گیرد یا ایجاد شود. که در دوران دو سال مصدق، همانا ملی شدن صنعت نفت ایران بود که بلافاصله پس از کودتا، مجددا به همان انگلستان و آمریکا در قرارداد کنسورسیوم "فروخته" شد !

اما آقای جلالی بر سیاست های مصدق چنان انتقاد کرده گویا "طی دهه ها تا انقلاب ۵۷"، مصدق حکمرانی نموده !

آرمین جلالی فراموش کرده که سیاست های دهه هایی که مورد نقد و انتقاد سخت وی هستند، سیاست های مصدق نیستند، که در نطفه خفه شدند،

بلکه سیاست های دهه ها دوران محمد رضا پهلوی هستند !

وی فراموش کرده که شاه پهلوی با کمک انگلیس و آمریکا کودتا کرد تا سیاست های مصدق را در نطفه برچینند !

که موفق شدند و چیدند.

و در سال ۳۲، "مشروطه ای" که نخست وزیرهایش، به همت و خواست شاه، دو سال دوام‌ نمی‌ آوردند، چه "دست اوردهایی" داشت و میتوانست داشته باشد، تا آقای جلالی بنویسد که مصدق "دستاوردهای مشروطه را فروخت" ؟