برخی را می‌خرند. خریدن کسانی که نقطه ضعف داشته باشند، مانند کسانی که کار و درآمدی ندارند و در تنگنای مالی بسر می‌برند، قماربازان، بدهکاران، زنبارگان (مردبارگان هم می‌توانیم بگوییم؟) و مصرف کنندگان مواد مخدر بسیار آسان است. برای پرداخت به اینگونه گماشتگان، نرخ مشخص و ثابتی وجود ندارد، مورد به مورد تصمیم می‌گیرند. نگارنده از منبع موثقی شنیده است که به فریدون بویراحمدی، کسی که آدمکشان حکومت اسلامی را به درون خانه شاپور بختیار برد، در کشتن بختیار و سروش کتیبه همکاری کرد و به آدمکشان فرستاده شده از تهران کمک کرد از فرانسه بگریزند، فقط ماهی 1000 دلار پرداخت می‌شده است. آن تلویزیون‌دار لوس انجلسی البته خرجش بسیار بیش از اینهاست. اگر به اطراف خود بنگرید، به ویژه در برلین، لندن، واشینگتن و لوس انجلس، از اینگونه "تحلیلگران" و "فعالان سیاسی" می‌یابید که هیچ کار و شغل مشخصی ندارند. یکی دو تلویزیون، بابت مصاحبه‌ها، به آنها پول اندکی می‌پردازند ولی مطمئناً آن اندازه نیست که کفاف زندگی در شهرهای گرانی را که یاد شد، بدهد. بقیه‌اش از کجا می‌آید؟

اینگونه گماشتگان، در گروه‌های سیاسی، معمولاً افراطی‌ترین شعارها را می‌دهند. شاید شنیده یا خوانده باشید که الی کوهن، جاسوس معروفی که اسرائیل بیش از 60 سال پیش به سوریه صادر کرده بود، در گفتار و کردار و رفتار آنچنان در دشمنی با اسرائیل خودنمایی می‌کرد که کم مانده بود، پیش از لو رفتن، به معاونت وزارت دفاع سوریه منصوب شود. در میان ایرانی‌ها هم همین گونه است؛ کاتولیک تر از پاپ و سلطنت طلب تر از وارث تاج و تخت.

این گماشتگان، برای این که بتوانند ماموریتشان را به خوبی انجام بدهند، لازم است پنهان بمانند. ماموریتشان چیست؟ علاوه بر گردآوری و انتقال اطلاعات از هرگونه، مخالفت با مخالفان واقعی حکومت اسلامی، خنثی کردن آنها و به انحراف کشاندن سازمان‌ها و حرکت‌های سیاسی آنان.

در شرایط کنونی که حکومت اسلامی با بحران‌های جدی دست به گریبان است و در آستانه سرنگونی یا فروپاشی قرار گرفته، این گماشتگان ناگزیر می‌شوند، به خواست و سفارش "افسران رهبری عملیات"[1] کارهایی بکنند یا سخن‌هایی بگویند که نقاب از چهره‌شان برمی‌گیرد. در ماه‌های اخیر، پس از آن که شاهزاده رضا پهلوی به عنوان رهبر تنها نیروی جایگزین معتبر (الترنانیو) حکومت اسلامی در درون و بیرون کشور مطرح شده، همه گماشتگان حکومت اسلامی موظف شده اند پیکان‌های حمله، انتقاد، افترا و حتی دشنام را به سوی او نشانه بگیرند.

خودخوانده فیلسوفی که بسیار کوشش می‌کند به روش گلستان سعدی بنویسد، تلویزیون‌دار لوس انجلسی که در 20 سال گذشته می‌کوشید خود را دوستدار میهن بنمایاند، آن کارمند "اندیشکده" در واشینگتن، رهبر مادام العمر آن گروه چریکی در لندن، فعالان پیشین دانشجویی، روزنامه نگار جنجالی که پس از نزدیک به 20 سال اقامت در آمریکا هنوز 20 کلمه انگلیسی یاد نگرفته و بسیاری دیگر، کار و زندگی را کنار گذاشته و به حمله و توهین و تهمت به رضا پهلوی و همه خاندان پهلوی پرداخته‌اند؛ مانند آن طنزنویس پیشین یا آن "اسلام شناس" که پس از عمری دشنام دادن به قرآن و محمد و علی، اکنون لوله تفنگ را به سوی رضا پهلوی برگردانده‌اند. چه می‌شود کرد؟ آنچه شیران را کند روبه مزاج - احتیاج است، احتیاج است، احتیاج.

اشتباه نشود، همه را نمی‌شود خرید و همه، شاید آگاهانه، به خدمت حکومت اسلامی درنیامده‌اند. بعضی‌ها را می‌شود در دست گرداند. فقط کافی‌ست حس خود بزرگ بینی و خودستایی آنها را ارضا کنید. مثلاً کسی را که اصلاً معلوم نیست تحصیلات دانشگاهی داشته یا نه، استاد بنامید و رهبران سیاسی را سرزنش کنید که چرا از رهنمودهای آن استاد پیروی نکرده‌اند. چنین "استادانی"، که در میان روزنامه نگاران قدیمی به دروغ گویی و "خالی بندی" شهرت دارند، هرگز از خود نمی‌پرسند چه شده که این اندازه مورد توجه رسانه‌های ایران ستیز قرار گرفته‌اند و از سوی گماشتگان حکومت اسلامی، از این پلاتو به آن پلاتو، به مصاحبه دعوت می‌شوند.

در این کارزار، رضا پهلوی هدف نیست. هدف رهبر جنبشی‌ست که می‌تواند جایگزین (الترناتیو) معتبری برای حکومت اسلامی باشد. رهبر این جنبش، هر کس دیگری هم می‌بود، همین کارزار علیه او به راه می‌افتاد.

کهن‌ترین ابزار برای انجام این ماموریت، تهمت و دروغ است و مدرن‌ترین آن، هنر مونتاژ دیجیتال و ژرف-ساخت یا دیپ فیک deepfake با کمک هوش مصنوعی. اگر در قدیم می‌گفتند « شنونده باید عاقل باشد » امروزه باید گفت فقط عاقل بودن بسنده نیست؛ شنونده باید هم تکنیک‌های نوین را بشناسد و هم هوشمند و خردمند باشد.

راستی؛ داستان بوم و زاغ کلیله و دمنه را نخوانده‌اید؟