تبار شناسی تراژدی جنگ اوکراین، «نقض استقلال» (بخش ششم)، محمود دلخواسته

بخش اول:

https://news.gooya.com/2025/08/post-100866.php

بخش دوم:

https://news.gooya.com/2025/08/post-100983.php

بخش سوم:

https://news.gooya.com/2025/08/post-101083.php

بخش چهارم:

https://news.gooya.com/2025/09/post-101174.php

بخش پنجم:
https://news.gooya.com/2025/09/post-101297.php

« اگر دولتهای غربی حقیقت را به مردم خود می گفتند و اینکه در حمله پوتین به اوکراین، غرب و سیاست به محاصره در آوردن روسیه از طریق اتحادیه نظامی ناتو که به تحریک روسیه منجر شده است، آنوقت آمریکا می باید نقش خود را در این برخورد می پذیرفت. نتیجه چنین پذیرفتنی این بود که دیپلماسی جای جنگ را می گرفت و این همان چیزی بود که آمریکا نمی توانست بپذیرد. چرا که هدف واقعی از این جنگ، بنابر گفته لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا، ضعیف کردن روسیه بود (تا بعد از آن به سراغ چین بروند):

«ما می خواهیم شاهد تضعیف روسیه به حدی باشیم که نتواند کارهایی را انجام دهد که در حمله به اوکراین انجام داده است.» (136)

دولتمردان و زنانی، همچون هیلاری کلینتون، سخن لوید آستین را شفاف تر بیان می کنند:

«هیلاری کلینتون و دیگران صراحتاً این ایده که در افغانستان اتفاق افتاد را به‌عنوان الگویی برای چگونگی حمایت و حتی تشویق سازمان ملل متحد از جنگ طولانی در اوکراین مطرح کرده‌اند تا روسیه را تضعیف کرده و در نهایت رژیم پوتین را سرنگون کند.» (137)

به سخن دیگر، جنگ اوکراین همانگونه که بوریس جانسون و مارکو روبییو، وزیر خارجه ترامپ اعلام کرد، جنگ اوکراین جنگی نیابتی بوده است برای رسیدن به این هدف:

«جنگ اوکراین، جنگی است نیابتی میان دو قدرت اتمی» (138)»

آیا حمله روسیه به اوکراین، حمله ای بی دلیل/ بدون تحریک /unprovoked بود یا حمله ای تحریک شده/ provoked؟

زمانی که روسیه با نقض قوانین بین المللی به اوکراین حمله کرد، جو بایدن این حمله را حمله ای «غیر قابل توجیه» و «بی دلیل و بدون تحریک» توصیف کرد. (124)

از آن زمان تا کنون تقریبا تمامی شخصیتهای سیاسی و رسانه های اصلی، این حمله را حمله ای بی دلیل و بدون تحریک توصیف کرده اند و اینکه دلیل آن ترس پوتین از دموکراسی در اوکراین بود و مهمتر، کوشش او در بازسازی اتحاد جماهیر شوروی. (125)

ولی واقعیات، داستان دیگری را بما می گویند. در بخشهای قبلی پژوهش نشان داده شد که از زمانی که آمریکا تعهد خود را در باره عدم گسترش ناتو به طرف شرق اروپا زیر پا گذاشت، بسیاری از دیپلماتها، سیاستمداران، اساتید آمریکایی و اروپایی نسبت به آن هشدار دادند. این در حالی بود که ناتو، بر خلاف ادعای سران ناتو، نه یک سازمان نظامی دفاعی بلکه سازمانی بود که بعد از فروپاشی شوروی به سازمانی تهاجمی تبدیل شده بود و نمونه های حملات نظامی به کشورهای یوگسلاوی و لیبی، در پوشش "مداخله بشر دوستانه"، از مشهود ترین نمونه های آن بود و این سبب حساسیت بسیار بیشتر روسیه در رابطه با ورود ناتو به شرق اروپا و وارد شدن نیروهای نظامی ناتو در مرز اوکراین شده بود.

ولی نئوکانزواتیوهای آمریکا که حال خود را فاتح جنگ سرد و تنها ابر قدرت جهان می دانستند و وزارت خارجه را در اختیار گرفته بودند هیچیک از این هشدارها را جدی نگرفتند. هشدارها زمانی جدی تر شد که سخن از وارد کردن اوکراین به ناتو شد. تا جایی که صدر اعظم آلمان، آنجلا مرکل، گفته بود که پوتین چنین بیانیه ای را اعلام جنگ به خود تلقی می کند و ویلیام برنز، سفیر آمریکا به واشنگتن هشدار داده بود که وارد کردن اوکراین به ناتو، قرمز ترین خط قرمز تمامی دستگاه سیاسی روسیه است.

علت این حساسیت شدید ،همانگونه که قبلا اشاره شد، این بود که روسیه سه بار در زمان ناپلئون و جنگ جهانی اول و دوم به قیمت ویرانی عظیم روسیه از طرف اروپا مورد تهاجم قرار گرفته بود و هر سه بار ارتشهای مهاجم از طریق اوکراین به روسیه حمله کرده بودند. از جمله به همین دلیل بود که بر اساس قانون اساسی اوکراین، اصل بر بیطرفی بود. اصلی که بعد از کودتای 2014، مجلس اوکراین آن را از قانون اساسی اوکراین خارج کرد. (126)

تا شرایط قانونی برای عضو شدن در اتحادیه ناتو را فراهم کند.

بعد، در سال 2015، یعنی 7 سال قبل از حمله روسیه به اکراین، سازمان سیا، در برنامه ای پنهان، آموزشهای نظامی به نیروهای نخبه اوکراین را شروع کرده بود:

«یکی از افرادی که با این برنامه آشنا است، آن را با صراحت بیشتری بیان کرد. "ایالات متحده در حال آموزش یک شورش است" یک مقام سابق سیا گفت که این برنامه به اوکراینی‌ها یاد داده است که: "چگونه روس‌ها را بکشند."» (127)

بنابر گزارش نیویورک تایمز، هنوز چند روز از سرنگونی رئیس جمهور ویکتور یانوکویچ در کودتای 2014 نگذشته بود که رئیس جدید اطلاعات اوکراین، والنتین نالیواچنکو/Valentyn Nalyvaichenko با سازمان سیا و دستگاه اطلاعاتی انگلستان/MI6 تماس گرفته و پیشنهاد جاسوسی سه طرفه از روسیه را می کند. پیشنهادی که بسرعت از طرف سازمان سیا پذیرفته شد و 10 سال قبل از حمله روسیه، 10 مرکز پنهانی جاسوسی در مرز روسیه را ایجاد می کند. (128)

در این رابطه، بسیاری از جمله موسسه کوینسی/Quincy Institute، مقاله ای را با عنوان:

«سیا در اوکراین: چرا این به عنوان تحریک تلقی نمی شود؟» ارائه داد. (129)

خواننده فقط باید تصور کند که اگر چنین کاری را روسیه در مرزهای مکزیک یا کانادا با آمریکا انجام داده بود، دولت آمریکا چگونه آن را توصیف می کرد؟ یادمان باشد زمانی که شوروری در سال 1962 چند موشک اتمی را در کوبا مستقر کرد، در واکنش، آمریکا، جهان را در لبه جنگ اتمی قرارد داد. چرا که شوروی وارد «منطقه حائل» آمریکا شده بود.

این اسناد و دیگر اسنادها به روشنی بما می گویند؛ با وجودی که این روسیه بود که به اوکراین حمله کرد، ولی این حمله، نه حمله ای بدون تحریک که حمله ای بوده است که به علت تحریکات شدیدی که ناتو و دولت اوکراین انجام داده اند، صورت گرفته است. در تحقیق بسیار طولانی دیگری که اخیرا نیویورک تایمز با عنوان: «تاریخ پنهان جنگ در اوکراین» (130) منتشر کرد، بوضوح می بینیم که آمریکا از همان آغاز جنگ، نقشی اساسی در جنگ اوکراین بازی می کرده است و از هیچ کوششی در پنهان کردن فروگزار نمی کند تا در روایت "حمله بدون تحریک روسیه" خدشه ای وارد نشود. همانگونه که قبلا به آن اشاره شد، این تحقیق یک ساله که حاصل 300 مصاحبه با فرماندهان ارتش آمریکا، اوکراین و افسران اطلاعاتی می باشد، نقش رهبری آمریکا در اداره جنگ را نشان می دهد. پژوهش به روشنی نشان می دهد که چگونه فرماندهان نظامی اوکراین تحت فرماندهی فرماندهان نظامی آمریکا که بیشتر در پایگاه هوایی ویسبادن/Wiesbaden آمریکا در آلمان عمل می کرده اند. از جمله ژنرال کریستوفر تاد دوناهو/Christopher Todd Donahue فرمانده نظامی آمریکایی:

پژوهش ادامه می دهد:

«از برخی جهات، اوکراین، در بعدی وسیعتر، یک مسابقه مجدد در تاریخ طولانی جنگ‌های نیابتی ایالات متحده با روسیه بود - ویتنام در دهه 1960، افغانستان در دهه 1980، سوریه سه دهه بعد.»(131) حتی بعضی از شاهین های محافظه کار جدید، از جمله رابرت کیگان/Robert Kagan اظهار کرد:

«اصرار بر اینکه تهاجم (روسیه به اوکراین) کاملاً بدون تحریک بوده است گمراه کننده است." ایالات متحده "کارتهای خوب خود را بد بازی کرد.» (132)

پاپ فرانسیس هم در سخنرانی خود، بگونه ای تلویحی آمریکا را مسبب حمله روسیه توصیف کرد:

«"شاید به نحوی تحریک شده باشد" زیرا او گفتگویی را در آستانه جنگ به یاد می آورد که در آن به او هشدار داده شده بود که ناتو "در دروازه های روسیه پارس می کند".

فرانسیس اضافه کرد که چند ماه قبل از جنگ، با رئیس دولتی ملاقات کرد که او را معرفی نکرد، اما او را به عنوان "مرد خردمندی که کم حرف می‌زند، در واقع مردی بسیار عاقل توصیف کرد... او به من گفت که در مورد نحوه حرکت ناتو بسیار نگران است. من از او دلیلش را پرسیدم و او پاسخ داد: "آنها در مقابل دروازه‌های روسیه پارس می‌کنند. آنها نمی‌دانند که روسها، امپراطوری هستند و امپراتوری ها نمی توانند بپذیرند که دیگر قدرتها به آنها نزدیک شوند." » (133)

در اثبات این نظر می توان به واکنش آمریکا، زمانی که روسیه اعلام کرد که ممکن است در واکنش به نظامی سازی اوکراین، تسلیحات و نظامی های خود را به کوبا و ونزوئلا بفرستد، واکنش آمریکا از زبان وزیر دفاع آمریکا، جایک سالیوان/Jake Sullivan این بود:

«اگر روسیه در این مسیر حرکت کند، قاطعانه با آن برخورد می کنیم.» (134)

آمریکا به عنوان یک امپراطوری، زمانی که شوروی چند موشک اتمی را در کشور همسایه خود، کوبا، مستقر کرد، جان اف کندی، جهان را تا مرز جنگ جهانی اتمی قرار داد و سالیوان می گوید که آمریکا هرگز اجازه نخواهد داد تا روسیه نیرو به کوبا و ونزوئلا بفرستد و واکنشی سخت نشان خواهد داد. ولی اگر روسیه در واکنش، به نزدیک شدن اتحادیه نظامی ناتو به حساس ترین مرز روسیه در اوکراین ، واکنشی سخت نشان دهد و به اوکراین حمله کند، آنگاه میگویند روسیه بدون هیچ تحریکی به اوکراین حمله کرده است.

به همین علت است که ترامپ می تواند زلنسکی و تحریک های او بر ضد روسیه را متهم به شروع جنگ کند:

«شما (زلنسکی) جنگی را بر علیه فردی (کشوری) که بیست برابر شما وسعت دارد شروع نمی کنی و بعد امیدوار باشی که دیگران به شما تعدادی موشک بدهند.» (135)

و در ادامه جو بایدن را مقصر در جنگ توصیف کرد.

بنابر این، سوال این است که چرا بطور مرتب دولتها و رسانه های غرب تکرار می کنند که این حمله بدون تحریک انجام شده است؟ علت جز این نمی تواند باشد که اگر ناتو می پذیرفت گسترش بی مهابای ناتو به طرف مرزهای روسیه و اوکراین را بگونه ای دو فاکتو عضو ناتو کردن و آموزش و مسلح کردن ارتش اوکراین و ایجاد ایستگاه های جاسوسی سازمان سیا هم می توانسته است سبب تحریک روسیه برای حمله به اوکراین بوده باشد، آنگاه:

- دیگر نمی توانستند داستان و روایتی از این جنگ را به خورد مردم خود دهند که یکی شر مطلق است و دیگری خیر مظلق.

- دیگر نمی توانستند پوتین را تنها مقصر جنگ اعلام کرده و اینکه علت حمله پوتین به اوکراین نه مخالفت آمریکا با بیطرف ماندن اوکراین و در نتیجه کوشش در وارد کردن این کشور به ناتو بلکه رویای پوتین برای بازسازی شوروی بوده است.

- دیگر نمی توانستند، بگویند که نباید اشتباه 1938، که در آن، چمبرلین، نخست وزیر انگلستان برای مماشات و دلجویی از هیتلر و جلوگیری از توسعه طلبی او، منطقه سودتلند کشور چکسلواکی را در موافقتنامه صلح به آلمان واگذار کرد را تکرار کرد و اینگونه دیپلماسی را کنار گذاشته و اینکه گفتگو با پوتین/هیتلر زمان، در میادین جنگ انجام خواهد شد.

به سخن دیگر، اگر دولتهای غربی حقیقت را به مردم خود می گفتند و اینکه در حمله پوتین به اوکراین، غرب و سیاست به محاصره در آوردن روسیه از طریق اتحادیه نظامی ناتو که به تحریک روسیه منجر شده است، آنوقت آمریکا می باید نقش خود را در این برخورد می پذیرفت. نتیجه چنین پذیرفتنی این بود که دیپلماسی جای جنگ را می گرفت و این همان چیزی بود که آمریکا نمی توانست بپذیرد. چرا که هدف واقعی از این جنگ، بنابر گفته لوید آستین، وزیر دفاع آمریکا، ضعیف کردن روسیه بود (تا بعد از آن به سراغ چین بروند):

«ما می خواهیم شاهد تضعیف روسیه به حدی باشیم که نتواند کارهایی را انجام دهد که در حمله به اوکراین انجام داده است.» (136)

دولتمردان و زنانی، همچون هیلاری کلینتون، سخن لوید آستین را شفاف تر بیان می کنند:

«جنگ اوکراین، جنگی است نیابتی میان دو قدرت اتمی» (138)

باز به سخن دیگر، این جنگ، جنگی است نیابتی که اوکراین از طرف آمریکا برای ضعیف کردن روسیه با این کشور میکند. البته این سخن، در غوغا و جنجالها و اینکه، این جنگ، جنگی است وطنی و اوکراین از استقلال خود دفاع می کند گم شد. ناگفته نماند که شکی نیست که این جنگ برای نظامیانی که شجاعانه از اوکراین در برابر تجاوز روسیه دفاع می کردند و برای وطن جان دادند و آنهایی که دفاع می کنند، جنگی است وطنی. ولی این جنگ میهنی برای اوکراینی ها، برای ناتو جنگی است نیابتی. در واقع جنگ «نیابتی ناتو» از طریق «جنگ میهنی» اوکراین بود که انجام می شود. جنگی که ناتو، به علت نیابتی بودن آن، تمامی امکانات عظیم نظامی خود را در اختیار اوکراین گذاشت. در غیر اینصورت، آمریکا و اروپا ناتو هیچگاه ذخایر عظیم نظامی و مالی و رسانه ای و سیاسی خود را در اختیار اوکراین نمی گذاشتند تا کارشناسانی همچون دیپلمات کار کشته آمریکایی، چاس فریمن /Chas Freeman، بگویند و بنویسند:

«آمریکا، تا آخرین اوکراینی با روسیه خواهد جنگید.» (139)

این در حالیست که مطابق آخرین تحقیق در اوکراین، در سال 2014 تعداد مرگها 3 برابر متولد شده ها می باشد. به سخن دیگر، اوکراین به طرف مرگ می رود و با این وجود، اروپا، با شعار دفاع از اوکراینی ها، می خواهد که اوکراینی ها مارش به طرف مرگ را ادامه دهند. (140)

آیا پوتین با حمله به اوکراین در تله آمریکا افتاد؟

اشاره کسانی همچون خانم هیلاری کلینتون با اشاره افغانستان و اوکراین را در کنار افغانستان قرار دادن این سوال را طرح می کند که آیا آمریکا موفق به فریب پوتین شد و او را در تله اوکراین انداخت؟ به سخن دیگر، آیا آمریکا توانست مدل به تله انداختن شوروی در افغانستان را در اوکراین هم بکار بگیرد؟ توضیح اینکه، اسناد دولت آمریکا و نیز شوروی که بعد از فرو پاشی شوروی منتشر شد نشان می دهد که شوروی بر خلاف میل، خود را مجبور به حمله به افغانستان دید. توضیح اینکه همانگونه که تاریخدان آمریکایی، پروفسور دیوید گیبز/David Gibbs می گوید، برنامه مجبور کردن شوروری برای حمله به افغانستان را از سال 1973 شروع کرده بودند. اینگونه که دولت بی طرف افغانستان را به طرف غرب بکشند و در این رابطه از شاه ایران و پاکستان هم کمک گرفته بودند. (141) و برژینسکی بعد از حمله شوروی به افغانستان به جیمی کارتر پیام داد:

«حال فرصت آن را پیدا کرده ایم تا به شوروی ویتنام آنها را بدهیم.»(142)

بعدها برژینسکی از اینکه توانسته است که شووری را در افغانستان به تله بیاندازد را از افتخارات ژئو پلیتیک خود دانست و از جمله در پاسخ به سوال:

«زمانی که شوروی مداخله خود را با این ادعا که قصد مبارزه با دخالت مخفیانه ایالات متحده در افغانستان توجیه کرد، هیچ کس آنها را باور نکرد. با این حال، یک عنصر حقیقت در این وجود داشت. امروز از هیچ یک از این کارها پشیمان نیستید؟»

پاسخ داد:

«پشیمون از چی؟ آن عملیات مخفی یک ایده عالی بود. این تأثیری داشت که روس ها را به دام افغانستان کشاند و می خواهید پشیمان شوم؟ روزی که شوروی رسما از مرز عبور کرد، اساساً به رئیس جمهور کارتر نوشتم: "ما اکنون این فرصت را داریم که جنگ ویتنام را به اتحاد جماهیر شوروی بدهیم.» (143)

اینکه برنامه وارد کردن اوکراین به سازمان نظامی ناتو و کودتای 2014 میدان و استقرار ایستگاه های جاسوسی سازمان سیا در مرز با روسیه و...، همه برای تحریک روسیه برای حمله اوکراین بود یا نه، بعدها معلوم خواهد شد. ولی در این شک نیست که روسیه چه در زمان یلستین و بعد در زمان پوتین، بگونه ای مستمر از نقض عهد آمریکا که قرار بود حتی یک اینچ ناتو را به مرزهای شوروی/روسیه نزدیک نکنند، هشدار می داد و وارد کردن اوکراین را عبور از قرمز ترین خط قرمز خود می دانست و همانگونه که دیدیم و با وجودی که بسیاری از کارکشته ترین نخبگان سیاسی آمریکا نسبت به خطرات چنین کاری و انگشت در چشم خرس روسیه کردن هشدار می دادند، دولت بایدن بی اعتنا و در واکنش به اعتراضات روسیه مرتب تکرار می کرد که درهای ناتو برای اعضای جدید باز است.

حمله روسیه به اوکراین

در تاریخ 22 فوریه 2022 ارتش روسیه وارد مرزهای اوکراین شده و به اوکراین حمله کرد و اسم آن را «عملیات ویژه» توصیف کرد. ولی این تاریخ، نقطه آغاز جنگ نبود، چرا که بعد از کودتای 2014 میدان، جنگ بین ارتش اوکراین و روسها و روس زبانهای نواحی شرق اوکراین که خواهان خود مختاری بودند آغاز شده بود. جنگی که با حمایت روسیه از خود مختاری طلبان و ضعف ارتش اوکراین به پیروزی روس زبانها منجر که در نتیجه آن موافقتنامه های «مینسک 1» در سپتامبر 2014 و «مینسک 2» در فوریه 2015 تهیه شد. موافقتنامه هایی که همانگونه که دیدیم، هیچ نبود جز فریب روسیه از طرف فرانسه و آلمان و دولتهای اوکراین برای خریدن زمان و بازسازی و مسلح کردن ارتش اوکراین بر اساس مدل ناتو. در این جنگ داخلی که کشورهای ناتو از یکطرف و روسیه از طرف دیگر در آن وارد شده بودند، تا زمان حمله روسیه به خاک اوکراین، 14000 نفر کشته و دهها هزار نفر زخمی شده بودند. (144)

که اکثریت آنها را غیر نظامیان روسی و روس زبان تشکیل می دادند.

سال قبل از حمله روسیه، در آگوست 2021 آمریکا و اوکراین موافقتانه ای در « چارچوب دفاع استراتژیک ایالات متحده و اوکراین.» را امضا کردند. (145)

چند ماه بعد در نوامبر 2021 ، «منشور ایالات متحده و اوکراین در مورد مشارکت استراتژیک» را امضا کردند که یکی از هدفهای اصلی آن: «ادغام کامل با نهادهای اروپایی و یورو آتلانتیک به منظور تضمین رفاه اقتصادی برای مردم آن.» بود و همکاری عمیق در رابطه با نیروهای مسلح و نیروی دریایی اوکراین در دریای سیاه و همچنین:

«تعهد تزلزل ناپذیر به حاکمیت، استقلال و تمامیت ارضی اوکراین در داخل مرزهای بین المللی به رسمیت شناخته شده آن، از جمله کریمه تاکید کنید.» (146)

هنری گواینو/Henri Guaino مشاور ارشد سارکوزی در مقاله ای در فیگارو که در نیویورک باز نشر شد، هشدار داد که کشورهای اروپا به علت رهبری کوته بینانه جو بایدن «خواب گردانه/sleep walking» بطرف جنگ با روسیه می روند و ادامه داد منشور امضا شده:

« روسیه را متقاعد کرده است که یا باید حمله کند و یا به او حمله می شود.» (147)

در اینجاست که روسیه لازم می بیند که خط قرمز خود را رسم کند. خط قرمزی که قبلا ویلیام برنز، سفیر آمریکا در روسیه و حال رئیس سازمان سیای بایدن به واشنگتن هشدار داده بود که وارد کردن اوکراین به ناتو، قرمز ترین خط قرمز تمامی دستگاه سیاسی روسیه می باشد. در دسامبر 2021 روسیه پیش نویس موافقتنامه ای را به واشنگتن می فرستد که بر اساس آن آمریکا نباید رفتن ناتو بطرف شرق اروپا را ادامه دهد و باید تعهد کند که هیچ پایگاه نظامی ناتو را در اوکراین مستقر نکند. پیش نویس دیگری فرستاده می شود و خواستار خروج ناتو از شرق اروپا می شود. به این معنی که آمریکا نقض عهدی را که با گورباچف کرده بود ترمیم کند.

پاسخ بایدن به درخواست ضمانت های امنیتی روسیه صریحا رد شد:

«من (بایدن) خط قرمز هیچ کسی را نمی پذیرم.» (148)

وقتی بایدن درخواست وارد نکردن اوکراین به ناتو را نپذیرفت، اولاف شولتز صدر اعظم آلمان کوشش کرد تا از طرف دیگر وارد شده و از اوکراین بخواهد تا از کوشش برای وارد شدن به ناتو انصراف بدهد. اما زلنسکی با پشت گرمی واشنگتن، درخواست شولتز را رد کرد. (149) و زلنسکی حتی در کنفرانس امنیتی در فوریه 2022 درست چند روز قبل از حمله روسیه تلویحا اعلام کرد که ممکن است اوکراین بطرف ساخت بمب اتم برود. (150)

در دسامبر 2021 و قبل از اینکه غرب، پوتین را هیتلر زمان توصیف کند و هرگونه پذیرفتن نگرانی های امنیتی روسیه را به سیاست مماشات از هیتلر در سال 1938 تفسیر کند که باید به جد از آن دوری کرد، پوتین در سخنرانی گفت که سیاست پیشروی بیش از بیست سال اتحادیه نظامی ناتو به طرف مرزهای روسیه باعث نگرانی و شرم (ما) شده است و دیگر:

«جایی برای عقب نشینی نداریم» (151)

پوتین به این نتیجه رسید که کوششهای دیپلماتیک برای جلوگیری از وارد کردن اوکراین به ناتو پاسخ نمی دهد و در شرایطی که کارشناسانی مانند جورج بیبا/George Beebe، مدیر سابق سازمان سیا در رابطه با روسیه اظهار کرده بودند:

«ایالات متحده که در ماه نوامبر قرارداد همکاری دفاعی جدیدی را با اوکراین امضا کرد، به آموزش پرسنل نظامی خود پرداخته، بنادر این کشور را متناسب با کشتی‌های جنگی ایالات متحده ارتقا داده و سالانه صدها میلیون دلار کمک نظامی به آن ارائه می‌کند....این رابطه بسیار قوی تر و عمیق تر خواهد بود و ارتش ایالات متحده دو تا سه سال دیگر در داخل اوکراین مستحکم تر خواهد شد. بنابراین عدم اقدام [کرملین] خطرناک است.» (152)

در واقع رئیس سازمان سیا پیش بینی کرده بود که اگر در این فاصله، روسیه واکنشی نشان ندهد وضعیت خطرناکی برای روسیه ایجاد خواهد شد. در ادامه خواستار پاسخ مثبت به روسیه برای مذاکره شده بود و در عین حال که آن را «مذاکراتی سخت» پیش بینی کرده بود، ولی امکان می داد که دو طرف به نتیجه برسند. ولی بایدن و تیم او با انجام هر مذاکره ای با روسیه مخالفت کرد و اظهار دوباره و مکرر اینکه درهای ناتو بروی همه باز است.

سخن معروف کارل فون کلاوزویتس/Carl von Clausewitz تئوریسین نظامی پروس که «جنگ، ادامه سیاست است با ابزاری متفاوت» (153) در اینجا می تواند کاربرد داشته باشد. به این معنی که پوتین برای اینکه نشان بدهد که در خواستهایش جدی است و وارد شدن اوکراین به ناتو را نخواهد پذیرفت، برای نمایش قدرت، بین 160 - 190 هزار نفر از ارتش روسیه را وارد خاک اوکراین کرد و مناطق شرقی اوکراین مانند لوهانسک و دانسک را به تصرف در آورده و بطرف کیف حرکت کرد. (154)

حمله به قصد تسخیر اوکراین یا نمایش قدرت؟

کارشناسانی مانند پروفسور میر شایمر بر این نظر هستند که هدف پوتین از حمله نظامی، نه تسخیر اوکراین، آنگونه که ادعا می شود، بلکه نمایش قدرت برای مجبور کردن زلنسکی و صرفنظر کردن از عضویت در ناتو بود. توضیح می دهد که اگر قصد تسخیر اوکراین را داشت با 190 هزار نظامی وارد نمی شد و به نیرویی بسیار عظیم تر نیاز داشت:

«او (میر شایمر) پاسخ می دهد: "روس ها حداکثر با 190000 سرباز به اوکراین حمله کردند. آنها هیچ تلاشی برای فتح تمام اوکراین نکردند. آنها حتی نزدیک هم نشدند. هیچ راهی وجود نداشت که بتوانند اوکراین را با 190000 سرباز فتح کنند و آنها نیروهای ذخیره هم برای انجام این کار نداشتند. وقتی آلمانی ها به لهستان حمله کردند، در سال 1939، آنها با ارتشی به اندازه 1.5 میلیون (به لهستان) حمله کردند.... شما به چنین ارتشی برای اشغال اوکراین نیاز دارید تا اوکراین را بخشی از روسیه بزرگ بکنید (در حالیکه) این (حمله روسیه) یک استراتژی با هدف محدود بود."» (155)

استیون مایرز/Steven Myers از اعضای کمیته مشورتی وزارت خارجه آمریکا در دو دولت سابق آمریکا نیز همین نظر را تکرار کرد و اینکه:

«که تاکتیک های نظامی روسیه "کاملاً با تصرف (اوکراین) و فتح، ناسازگار بوده است." او گفت که دستور کار (روسیه) این بوده، هست و خواهد بود که اوکراین را به هر قیمتی از ناتو دور نگه دارد.» (156)

(124)

https://www.youtube.com/watch?v=aqUY8Ol_plY

(125)

https://www.bbc.co.uk/news/magazine-26769481

(126)

https://www.bbc.co.uk/news/world-europe-30587924

(127)

https://www.yahoo.com/news/cia-trained-ukrainian-paramilitaries-may-take-central-role-if-russia-invades-185258008.html

(128)

https://www.nytimes.com/2024/02/25/world/europe/cia-ukraine-intelligence-russia-war.html

(129)

https://responsiblestatecraft.org/cia-ukraine-russia/