🔹آدمها گاهی روی یک بخش از وجودشان تمرکز می‌کنند و از بخشهای دیگر غفلت می‌کنند. وقتی از بخشهای دیگر غفلت می‌کنند، دیگر سازگاری و ناسازگاری آن بخش را با بقیه نمی‌بینند. در تعالیم دینی و مذهبی هم همینطور است. یعنی اگر همین شیخ احمد جام، در یک جایی به این می‌رسید که پیامبر گفته‌اند: «النظافه من الایمان» آن را نمی‌دید اما «الفقر فخری» حتما در نظرش بزرگ می‌شد. این جمله پیامبر را می‌دید و آن را نمی‌دید. می‌دانید چرا؟ بودا همیشه می‌گفت که شما آنچه را که می‌بینید نمی‌خواهید، آنچه را که می‌خواهید می‌بینید. او هم آنچه را که می‌خواست می‌دید. می‌گفت بدن من مثل گربه خیابان با من بیگانه است. چقدر عرفای ما می‌گفتند این بدن، خر عیسی است، به اندازه‌ای به او بده که بتواند عیسی را روی دوشش ببرد. دیگر فکر نمی‌کنم حمام رفتن برای چنین خری لازم باشد، فقط باید یک چیزی بخورد، این‌قدر که بتواند راه برود.

🔹این واقعا خطرناک است. آدم خیلی باید حواسش باشد که یک بعد وجودش بزرگ نشود و بداند که انسان یک واحد روان‌تنی(psychosomatic) یک واحد یکپارچه است و هر کدام از اینها ضربه بخورد، به دیگری هم ضربه می‌خورد. شما این را در زندگی خود تجربه کرده‌اید. فکر نکنید که وقتی آدم از حمام بیرون می‌آید طبق قرارداد شادتر است. این شادتر بودن به دلیل قرارداد نیست، به دلیل آن است که بدن با روان ارتباط دارد. وقتی مسّام - به گفته قدما - یا سوراخهای بدن گرفته می‌شوند شادی کم می‌شود. شادی امر روانی است و به احساسات و عواطف و هیجانات بستگی دارد ولی بالاخره با سوراخهای بدن ارتباط دارد. این قرارداد نیست که بگویم آدم وقتی از حمام بیرون می‌آید از اینکه می‌بیند دیگران او را تمیز می‌بینند شاد است، پس آدم از تمیز دیده‌شدن شاد است، اصلا این حرفها نیست، شست‌و شو روی شما اثر می‌گذارد.

🔹ما واقعا یک واحد روان‌تنی درهم تنیده‌ایم. البته موضع ما نسبت به بدن‌مان یکسره متفاوت شده است. ما بر خلاف احمد ژنده‌پیليم. می‌گوییم بدن‌مان مال ما است، اما روح یعنی چه؟ اکثر ما می‌گوییم روح چیست؟ ژنده‌پیل می‌گفت بدن چیست؟ فرقی نمی‌کند، یک دید است. ما می‌گوییم روح چیست، اما عیسی می‌گفت نمی‌ارزد که ذره‌ای از روح خود را بفروشی و در مقابلش جهانی را بگیری. برای او روح مهم بود. برای ما روح مهم نیست، بنابراین حمام بدن داریم، حمام روح نداریم. احمد ژنده‌پیل حمام روح داشت، حمام بدن نداشت ولی در واقع هر دو به یک اندازه خطا‌اند.

کتاب عمر دوباره، صفحات 256 الی 258 با تلخیص