تحریم‌های سازمان ملل متحد علیه ایران یک دهه پس از لغو آن‌ها، درپی فعال‌شدن سازوکار ماشه دوباره به اجرا گذاشته می‌شوند و این موضوع نشانه تشخیص آن است که تهران هیچ قصدی برای پایبندی به تعهدات هسته‌ای‌اش ندارد‌ــ اما اکنون کی‌یر استارمر، نخست‌وزیر بریتانیا، باید با در پیش گرفتن اقدام‌هایی سخت‌‌گیرانه‌تر و گسترده‌تر برای هدف قرار دادن شبکه جهانی ترور جمهوری اسلامی، منتقدانش را به سکوت وادارد
جان وودکاک - ترجمه ایندیپندنت فارسی از نشریه تلگراف
در ابتدای امر، نخست‌وزیر بریتانیا باید پول نفتی را هدف بگیرد که برای عملیات تروریستی سپاه پاسداران حیاتی است. تجارت غیرقانونی نفت سپاه‌ــ به ارزش حدود ۵۰ میلیارد دلار در سال- شریان حیاتی رژیم است. این درآمد موشک‌های حماس را تامین میکند، حضور حزب‌الله در لبنان را تثبیت میکند، دزدی دریایی حوثی‌ها در دریای سرخ را تداوم می‌بخشد و هزینه طرح‌های ترور در سراسر اروپا را می‌پردازد.
سیستمی که این امکان را فراهم میکند انتزاعی نیست، شبکه‌ای از مالکان کشتی، دلالان و سرمایه‌گذارانی است که نفت خام ایران را با خاموش کردن فرستنده‌ها، تغییر نام محموله‌ها و مخفی‌سازی تراکنش‌ها از مسیر دبی، استانبول یا کوالالامپور به بازارهای جهانی قاچاق می‌کنند. هر یک از این تسهیل‌کننده‌ها حلقه‌ای ضعیف است. بریتانیا باید تلاش‌ها برای توقیف دارایی‌ها، مصادره نفتکش‌ها و تعقیب قانونی کسانی که سود می‌برند، تشدید کند.
اما تهدید به خشونت در خارج از مرزها محدود نمی‌شود. همان جریان‌های مالی به داخل بریتانیا نیز می‌رسند. شبکه‌ای در سایه از خیریه‌های وابسته به جمهوری اسلامی تحت پوشش فعالیت‌های اجتماعی در این کشور فعال‌اند. در واقع، آن‌ها ایدئولوژی افراطی را ترویج می‌کنند، روایت‌های خصمانه علیه بریتانیا را شکل می‌دهند و مخالف یکپارچگی اجتماعی‌اند که بریتانیا به‌شدت به آن نیاز دارد. آن‌ها مانند موشک‌ها در غزه یا پهپادها بر فراز دریای سرخ بخشی از دستگاه ارعاب و نفوذند و باید با همان قاطعیت با آن‌ها مقابله کرد.
مطالب بیشتر در سایت ایندیپندنت فارسی
مردم ایران دشمن ما نیستند. آن‌ها وارث یکی از بزرگ‌ترین تمدن‌های جهان‌اند- شاعران، دانشمندان و فیلسوفانی که تاریخشان چند هزار سال قدمت دارد. اما در سال ۱۹۷۹، سرنوشت آن‌ها ربوده شد. انقلاب آیت‌الله خمینی دکترین ولایت فقیه را نهادینه کردــ سپردن اقتدار مطلق به دست رهبر و تعهد رژیم به صدور انقلاب به خارج.
سپاه پاسداران ابزار آن ماموریت شد. سپاه پاسداران نیروی نظامی عادی نیست، پاسدار دکترینی انقلابی است که حزب‌الله، حماس، شبه‌نظامیان شیعه در عراق و حوثی‌ها در یمن را تامین مالی میکند. حاکمان ایران حامی تروریسم نیستند، آن‌ها تروریست‌هایی‌اند که دولت دارند.
خطر دور نیست. کمیته اطلاعات و امنیت پارلمان بریتانیا هشدار داده که فعالیت ایران هم‌سطح روسیه است. ام‌آی۵ تاکنون ۲۰ توطئه جمهوری اسلامی در خاک بریتانیا را خنثی کرده است. اوایل سال جاری، چهار مرد مظنون به ارتباط با سپاه پاسداران به‌دلیل برنامه‌ریزی برای حمله به سفارت اسرائیل در لندن بازداشت شدند.
غرب مدت‌ها خود را قانع کرده بود که این وضعیت قابل مدیریت است. توافق برجام تجسم آن امید بود. اما جمهوری اسلامی تعهداتش را نقض کرد و بی‌اعتنا ادامه داد.
تحریم‌های مکانیسم ماشه نشانه پایان توهم اما فقط گام نخست است. آمریکا پیش‌تر سپاه پاسداران را سازمان تروریستی معرفی کرده و صدها نهاد را تحریم کرده است. بریتانیا کمتر از ۵۰ فرد و نهاد را تحریم کرده است و همچنان از تروریستی اعلام کردن سپاه پاسداران خودداری میکند. این وضعیت توجیه‌ناپذیر است.
این موضوع نه برای امنیت بریتانیا توجیه‌پذیر است و نه برای ثبات سیاسی که کی‌یر استارمر به آن نیاز دارد، به‌ویژه پس از به رسمیت شناختن کشور فلسطین، اقدامی که به‌درستی به‌دلیل پاداش دادن به حماس نکوهش شد.
حزب کارگر باید عزم و اراده‌اش را نشان دهد. بریتانیا باید سپاه پاسداران را تروریستی اعلام کند، تحریم‌ها را گسترش دهد تا دلالان و شرکت‌های کشتی‌رانی که اقتصاد در سایه جمهوری اسلامی ایران را زنده نگه داشته‌اند گرفتار کند و شبکه‌های پنهانی را که افراط‌گرایی را در جوامع گسترش می‌دهند برچیند. این شفافیت دشمنی با مردم ایران نیست‌ــ که شجاعت عظیمی در مقاومت مقابل حاکمانشان نشان داده‌اند- بلکه نشانه همبستگی با آن‌ها است. مردم ایران سزاوار جهانی‌اند که از روحانیون سرکوبگر آن‌ها دلجویی نکند.
درس ساده و روشن است: مماشات شکست می‌خورد. از تعامل بدون قاطعیت سوءاستفاده می‌شود. ما نمی‌توانیم این رژیم را اصلاح کنیم تا محترم شود. این جنبشی تروریستی با سازوکار دولتی است. و در قلب آن، دکترین انقلابی آیت‌الله خمینی قرار دارد که خواهان صدور انقلاب اسلامی به خارج است.
تحریم‌ها ضروری‌اند. اما تا وقتی بریتانیا همانند آمریکا جدی با سپاه پاسداران مقابله نکند، این رژیم قدرتمندتر و امنیت بریتانیا تضعیف خواهد شد.
