حمید آصفی
دشمنی ایران و آمریکا دیگر یک موضع سیاسی نیست،
یک زیست‌جهان است
جهانی که در آن "مرگ بر آمریکا" نه شعار، بلکه اکسیژن است.
اما اکسیژن هم اگر بیش از حد تنفس شود، خفه می‌کند.
جنگ ۱۲روزه اخیر در خاورمیانه، همان لحظه‌ای بود که تاریخ پرده را کنار زد.
نه فقط از چهره‌ی اسرائیلِ بی‌رحم، بلکه از نظامی که چهل سال است بقایش را در فریاد «نابودی اسرائیل» معنا کرده بود.
حالا آن فریاد، پژواکی توخالی‌ست.
نه جهان می‌شنودش، نه حتی مردمِ خسته‌ای که دیگر از دشمن‌سازی سیر شده‌اند.
جمهوری اسلامی به پایان بازی نزدیک می‌شود؛
به لحظه‌ای که باید میان ادامه‌ی اسطوره یا آغاز واقعیت یکی را انتخاب کند.
زیرا هیچ نظامی تا ابد نمی‌تواند بر پایه‌ی نفرت زنده بماند،
و هیچ ملتی تا همیشه زیر پرچم دشمنی دوام نمی‌آورد.
این گفت‌وگو، روایت آن نقطه است:
جایی که سیاست به روان‌شناسی می‌رسد،
و دشمن به تصویر درون بدل می‌شود.
«آمریکا» در این تحلیل، یک آینه است؛
آینه‌ای که نظام در آن خود را می‌بیند، اما هر بار به‌جای اصلاح، آینه را می‌شکند.
ما در آستانه‌ی فروپاشی یک زبان سیاسی هستیم؛
زبانی که با شعار زاده شد و حالا در سکوت می‌میرد.
"مرگ بر آمریکا" دیگر نمی‌کُشد، بلکه فقط یادآور مرگی‌ست که آرام‌آرام در درون گوینده‌اش رخ می‌داین گفت‌وگو را ببینید،
اگر می‌خواهید لحظه‌ی پایانی یک اسطوره را از نزدیک ببینید.
نه فقط سقوط یک سیاست،
بلکه پایان یک روان جمعی که با دشمنی زنده بود و حالا از صلح می‌ترسد.
با احترام و صمیمیت،
دعوت‌تان می‌کنم به کانال بپیوندید
برای اندیشیدن به ایران
سخنرانی رضا پهلوی در مراسم پاسداشت کوروش بزرگ
