کافه رادیو از چهار بُرش زمانی در چهار پیچ حوادث روایت می شود، بخش اول کتاب نویسنده از محله یا کوچه خودش قبل از انقلاب پنجاه و هفت روایت می کند، ما با روایت‌هایی روبرو می شویم که جای مکث دارد ، حکایت فهمیه و رضا در شروع کتاب ، ما را با دو انسانی روبرو می کند که عشق بین آنها فاجعه می آفریند ولی داستان از ساده گی رضا حکایت دارد که با یک نگاه دین و ایمانش را برباد می دهد و فهیمه در عوالم دیگر و تا آخر هم متوجه نمی شود رضا خاطرش را می خواهد و فهیمه دل به خواننده محل می سپارد و نطفه های عصیان در فهیمه و خانواده سنتی اش خواننده را متاثر می کند!

داستان ابوالفضل انواری کشتی گیر و الکساندر مدوید روسی و حسین تایتان که طنز تلخش داستان را پرکشش می کند، یا داستان، فسقلی گز بده ، یکی از داستانهای خوب کتاب است که پسر دایی نویسنده همه چیز را با ظهوری هنرپیشه می سنجد و عاشق بازی اوست و ماجراهای او با گودی و ساده گیهای گودی طنز زیبایی به داستان می دهد یا داستان ابی قُراض ، آپاراتچی سینما خرم و فیلم دزد سینما با کوتاه کردن و چیدن فیلم‌ها ی نمایش خودش داستان را مهیج می کند.

باید بچه جنوب شهر باشی تا بفهمی، در محل افراد لقب داشتند و با آن لقب نامیده می شوند، مانند حسین لولو، چون بدگِل و زشت بود به این نام شهره بود و یا داستانهای تایتان یک و دو و سه که جوانمرد بود دوست ضعیفان و پای دوست می ایستاد و در یک داستانش، در کاباره افق طلایی صحنه ای ایجاد می کند که دنبال انتقام است .داستانهای علی بیک یک و دو و سه ، خواننده را با خود می برد، یکی از حسن های کتاب دو زبانه ترکی و فارسی بودن آن است که خواننده را می خنداند و تفاوت این دو زبان است که به حلاوت و شیرینی داستانها و روایت می افزاید. در داستانی با عزیز اصلی آشنا می شویم که دروازه بانی مشهور بود، خلاصه حسین چرچیل تا رضا پلنگ و حسین چوپور و قمار و هوش بالایش در بازی. داستان شاندوغا و شامورتی بازی اش خنده ای بر لبان خواننده می نشاند، روز تولد امام زمان و شاندوغا عرق خور و غضب آقا با عربده سید هاشم به اوج می رسد!

در بخش دوم، روایتگر از محله خودش بعد از انقلاب پنجاه و هفت حکایت می کند. با قهوه خانه کافه رادیو شروع می شود تا با معرفت بودن دایی و لادا روسی و آبو مکانیک و بحث سیاسی و داستان حبیب موش یا زاغی و مرگش تراژدی ایجاد می کندو داستان خوب و کشداری ست.و داستانها از بچه های آعماق حکایت می شود. داستان مارگریت و آناتول هم یکی از داستان های خوش ساخت کتاب است و داستان یک خانواده ارمنی ست که پر از ماجرا و انساندوستی و فداکاری به اوج می رسد.

در بخش سوم نویسنده به زندان اوین و قزل حصار و گوهر دشت می افتد و داستانهای زندان و اتفاقاتی که آنجا رخ می دهد مانند فیلمی تراژیک خواننده را ، با بند زندانیان سیاسی آشنا می کند، و شخصیتهای زندانی از اجتماعی هستند که در میان ما در رفت و آمدند. داستان خلق کوپن فروش، داستان نویسنده با بازپرس و مادر و برادر بزرگش است که گفته های داش امیر از یک انسان با تجربه حکایت می کند، به برادرش می گوید:

"داداش جون! این خلقی که تو ازش دم می زنی به تُخم چپش هم نیست که تو این جا بپوسی. همه اش خلق ، خلق می کنی. کدوم خلق؟ این خلق خوارجنده ای که تو ازش دم می زنی، همه رفتند شدند کوپن فروش! "

خواننده بفکر فرو می رود ، زندگی اینقدر ساده و جاده صاف نیست و زندانیان سیاسی، انسانهای بی تجربه و با رویاها و امیدهای بسیار، جا پایشان روی زمین محکم نیست و گفته داش امیر ها که تجربه دارند شنیدنی ست!

در بخش چهارم، زندگی نویسنده در تبعید می گذرد و با شخصیت‌هایی آشنا می شویم که تناقضات در آنها به اوج می رسد و داستان، فری باغ فردوس، شکم پرست و نان به نرخ روز خوردن و طلبکار از آدم و عالم!

در داستان پهلوان قلندری با انسانی روبروئیم که کشتی گیر و گوش شکسته در کار فرش است و آنقدر به روزمره گی و کارهای پیش پاافتاده درگیر است که کتابخوانیش و سفرنامه ی حاج سیاح خواندنش به یک جوک شباهت دارد و حاج سیاح اگر زنده بود ، پشیمان می شد از نوشتن کتابش یا ازخواننده خواستار کتابش مانند پهلوان پنبه قلندری تب می کرد!

در داستان ایران ایر، در فرانکفورت با پناهندگان و مترجم شوالباخ آشنا می شویم و کسانی که کیس پناهنده گی می دهند بیشترشان از طیف های مختلفی هستند و بیشتر دوست دارند نان را به نرخ روز بخورند و طنزی در این داستان نهفته است که بیشترشان دنبال بیزنس هستند و خرمردرندی و زرنگی های کودکانه هستند تا پناهنده ای خوشنام و درد کشیده!

در داستان کِشان مشد. کاشان مشهد، با فرش فروشی آشنا می شویم که زبان خارجی‌ها را خوب می فهمد و رند است و با سیاه کاری و چرب زبانی فرشها را غالب می کند.

در داستان ناخدا باخدا، با فردی بنام صابر آشنا می شویم که در خوارو بار فروشی اش همه چیز پیدا می شود و بجای فرهنگ بزرگ دهخدا با چرب زبانی فیلم ناخدا با خدا را به طرف می فروشد و و سالها بعد آقا صابر سر ازتهران و بسازبفروشی در می آورد و "آقا صابر هم باخدا بود و هم ناخدا."ص۲۳

در آخر متذکر شوم، با خواندن "کافه رادیو" یک دوره زمانی تقریبا هفتاد ساله در ایران را مرور می کنیم و داستانها خود می گویند، روایتگر بعنوان دانای کل بدون پرده پوشی با زبان کوچه و رُک و زنده می گوید در دوران قبل از انقلاب با تمام کمبودها زنده گی ساده و شاد و زنده بود و بعد از انقلاب کوچه یتیم شد و یک جامعه تبدیل به ماتم و عزا شد در زندان هم با انسانهایی روبرییم که ایده های بزرگی داشتند ولی زنده گی را ساده گرفته بودند و احساسی و در تبعید از غربتی به غربت دیگر تکرار شد! امیدوارم از مهدی اصلانی در آینده کارهای جدیدی بخوانیم چون حرف برای گفتن زیاد دارد.