آيا فقط تحريم انتخابات کافی است؟ ناصر مستشار

اگر اقتدار گريان مسير انتخابات را به تقلب شمارش آراء مردم و سرکوب نيروهای اصلاح طلب و شبه کودتا بکشانند ،آيا نيروهای تحريم کننده فقط بايد نظاره گره و تماشا چی منفعل بمانند؟ يا به ياری صيانت از آرای شرکت کنندگان بشتابند تا جنبش آزاديخواهی با فراروئی به مرحله نوينی از خود وارد گردد تا مبارزه دمکراسی خواهی اعتلا وتعميق يابد؟من به مرحله ياری رسانی مبارزه با تقلب شمارش آراء و کودتا خواهم پيوست چرا که نبردی است قانونی عليه هرگونه دستبرد به آرای مردم ،هرچند که من بعنوان يکی از تحريم کنندگان در انتخابات پيش رو شرکت نکرده باشم! جناح احمدی نژاد پس از شکست نيز مقام خود را پس از کمتر از دو ماه براحتی در اختيار برنده انتخابات نخواهد قرار داد.طرفداران احمدی نژاد با در اختيار داشتن نيروهای فرماندهی سپاه و بسيج و ارتش و وزرات اطلاعات و صدا و سيما و روزنامه کيهان بيت رهبری به رياست حسين شريعتمداری عليه برنده انتخابات دست به توطئه خواهند زد که آنموقع وضعيت ولی فقيه نيز لرزان خواهد گرديد چراکه بايد جانب يک جناح معين را بگيرد ودست از مانور دادن بردارد! مبارزه احمدی نژاد با فساد کاملا دروغين است وهمه اعمال او حکايت از رفتارهای نظاميان کودتا گر را بيان می کند که تاکنون در امريکای لاتين و افريقا به وقوع پيوسته اند.

برای مثال چرا دولت احمدی نژاد ،پس از افشاگری های عباس پاليزدار عليه فساد و رشوه خواری در نظام اقتصادی جمهوری اسلامی،اورا زندانی کرده است؟ علی مطهری نماينده مجلس شورای اسلامی در خطابيه خود عليه احمدی نژاد گفته است:آقای پاليزدار هم همين سخنان شما را به علاوه چند مطلب ديگر از همين سنخ مطرح کرد. چرا بر خلاف رکسانا صابری از او حمايت نکرديد تا سرانجام پس از نه ماه سلول انفرادی (به گفته وکيلش) به ۹ سال زندان محکوم شد؟
نگارنده در سال ۱۳۸۴ در دور دوم انتخابات رياست جمهوری مقاله ائی تحت عنوان« ظهور فاشيسم ،کابوس يا واقعيت؟« سه شنبه، ٣١ خرداد ١٣٨٤، ٢١ ژوئن ٢٠٠٥ بايگانی سايت اينترنتی صدای ما - نوشتم که در آن استدالهائی نهفته بود که اينک بارديگر در ارجاع بدان به موضوعات نوينی در انتخابات پيش روی در جمهوری اسلامی ايران پرداخته می شود .«اينک بپردازيم به چاره جوئی تا جلوس احمدی نژاد به اريکه قدرت صورت نگيرد. حمايت از رفسنجانی، احمقانه ترين راه کار ميتواند باشد. اين عمل سياسيون تنبل وناپيگيری همچون اصلاح طلبان حکومتی وغير حکومتی است که به سرعت مواضع خود را بدون ذره ای اعتراض توده ای، که می توانست همانند مردم اوکراين که بيست روز در سرمای بيست درجه زير صفر در خيابانها ماندند تا اختلاف ۱۰ درصد رأی را بدست آوردند، اما اصلاح طلبان حکومتی همه سنگر ها را در مقابل اقتدار گرايان متقلب در انتخابات ، بسرعت رها کردند. رهبران اصلاح طلب ترسو و بزدل، به سرعت و با اعتراض کم اهميت، با رأی دادن به رفسنجانی دردور دوم، ميدان راخالی کردند. تنها کروبی مقاومت مکتوبانه ونامه نگاری به رهبر را آغاز نمود که او هم به سرعت رأی خود را به رفسنجانی ابلاغ نمود. بنا برآمار رژِيم، تحريم کنندگان رقم نزديک به چهل درصد را بدست آورده اند. اين رقم کوچکی نيست؛ می توان با اين چهل درصد يک سلسله اقدامات مجهز و پيگير را پی ريزی نمود. اگر اصلاح طلبان يک جنبش اعتراضی عليه شيوه و نحوه رأی گيری وشمارش آرا به راه می انداختند، ما طر فداران تحريم انتخابات ، لاجرم به آنها می پيوستيم . اما اينبار با استناد و استدلال شفاف که از جانب هواداران معين و کروبی عنوان شده است که احمدی نژاد سردمدار فاشيست است بار ديگر تبليغات گسترده (فقط عليه او) ولی بدون حمايت از رفسنجانی را آغاز نمائيم. در هر صور ت ما طرفدار کنار زدن اين رژيم هستيم ،پس بهتر است يک رئيس جمهور ضعيف وبدون آراء و پشتوانه مردمی را به زير بکشيم.«
انتخاباتی که اپوزيسيون و مخالفان نظام جمهوری اسلامی بدان انتصابات نام نهاده اند هر چهار سال از جانب نظام اسلامی حاکم برايران برگزار می گردد و عليرغم توصيه ها و تشويق های اپوزيسيون سياسی مبنی برعدم شرکت مردم در نمايشات و خيمه شب بازی های انتخاباتی ، اما با وجود اين بخش های وسيعی از مردم و روشنفکران ايران در آن انتخبات بقول رژيم اسلامی ـ اما به گفته اپوزيسيون ـ انتصابات شرکت می جويند. اينک سالهاست که مردم ايران به اپوزيسيون سياسی کم محلی نشان می دهند و آن کاری را انجام می دهند که خود صلاح می دانند.چرا بخشی از مردم و روشنفکران ايران همواره در انتخابات يا انتصابات شرکت می کنند؟ چرا بخشی از ايرانيان هنوز به اصلاحات توسط يک رئيس جمهور بی اختيار و تدارک چی اميدوارند؟چرا بخشی از مردم و روشنفکران با آگاهی از قانون اساسی جمهوری اسلامی که همه راه های رفرم رابسته است و همه اختيارات نزد ولی فقيه قرار دارد و با کم ترين شانس برای آغاز اصلاحات با وجود همه اين معضلات همچنان اميدوارانه در انتخابات يا انتصابات شرکت می کنند؟ بنظر من در پاسخ همه سئوال های فوق بايد گفت ، مادامی که جانشين و اپوزيسيون فراگير در برابر رژيم اسلامی شکل نگرفته باشد ـ بخشی از مردم و روشنفکران در انتخابات يا انتصابات شرکت خواهند کرد. مردمی که به جانشين مقتدر خوشبين نباشند همچنان نااميدانه در جستجوی راه های چاره خود که کمی بدان اميدوارند خواهند بود تا ابد بين بد و بدتر ، بد را انتخاب نمايند تا خود را راضی و پيروز بپندارند اما بقای جمهوری اسلامی ادامه يابد. شوربختانه اپوزيسيون پراکنده و بی برنامه ايرانی تا کنون نتوانسته است حتی بخش ناراضی جامعه ايرانی راکه در هيچ يک از انتخابات جمهوری اسلامی شرکت نکرده است وبطور مخفی و علنی عليه جمهوری اسلامی شوريده است سازماندهی نمايد تا بتواند آرای بخش ديگر مردم ايران را که همواره در انتخابات شرکت می کنند به خود جذب نمايد. اينک نيز مانند دوره نهم انتخابات جمهوری اسلامی در سال ۸۴ ظن اين می رود که در شمارش آرای آن بخشی از مردم که در انتخابات شرکت می نمايند دستکاری و تقلب بعمل آيد تا نماينده اقتدار گرايان با نظر ولی فقيه کرسی رياست جمهوری را بدست گيرد؟ چرا که ولی فقيه با بی شرمی هرچه تمام به مريدان خود اعلام نموده است که طرفداران فرهنگ غربی را انتخاب ننمايند ، بلکه به معتقدين اسلام ناب محمدی رای بدهند! اگر کار به تقلب و دستکاری آراء کشيده شود و بعضی کانديداها به شمارش آراء اعتراض کردند ،آنموقع اپوزيسيون ايرانی چه بايد بکند؟آيا فقط بايد تماشاگر بماند ؟يا اينکه به مردم بگويد ـ ديديد که جمهوری اسلامی هرگز نمی گذارد تا انتخابات سالم بر گزار گردد؟ بنظر من اگر اعتراضات نسبت به تقلب ها به خيابانها کشيده شود بايد اپوزيسيون ايرانی نيز در صفوف معترضين شرکت نمايند تا دوشادوش مردم يک جنبش اعتراضی وسيع را برای به زير کشيدن جمهوری اسلامی دامن بزنند.همه انقلاب های آرام و مخلمی در جهان با اعتراض به انتخابات ناسالم رو برو شده است و از درون همان جنبش به سرنگونی حکومت های مستبد منتهی شده است که اپوزيسيون ايرانی نيز می تواند از آنها در سهائی بياموزد. برای مثال چايشسکو رهبر رومانی رادر سال ۱۹۸۹ مردمی سرنگون نمودند که ظاهرا برای گوش دادن به سخنرانی او در ميدان بزرگ بخارست اجتماع کرده بودند. همه ما به خوبی می دانيم که نظام جمهوری اسلامی به دروغ در داخل و خارج ادعا می کند که دمکراسی و انتخاب نمايندگان مردم برای ارگانهای قوه مجريه و مقننه را بدرستی رعايت می نمايد.اپوزيسيون ايرانی بايد دروغ جمهوری اسلامی را با شرکت دادن مردم دريک جنبش سراسری به اثبات برساند نه اينکه تنها به صدور اطلاعيه ها ،بيانيه ها اکتفا نمايد.همه ما اينرا بخوبی می دانيم که کانديدا های مورد تائيد شورای نگهبان و و لی فقيه به دروغ همه شعار های سياسی ،اجتماعی ،فرهنگی و مبارزات برحق اپوزيسيون را در ماههای قبل از انتخابات به مصادره خويش در می آورند تا خودرا نزد مردم محبوب نشان دهند تا آرای آنها را کسب نمايند و بعد از جلوس به قدرت همه وعده های خود را به فراموشی می سپارند که در اين راستا نيز اپوزيسيون ايرانی بايد ميان مردم روشنگری نمايد. دکتر اکبر اعلمی به درستی اشاره کرده است که آقای موسوی در بيست ساله گذشته کجا تشريف داشتند تا به معضلات حکومت انتقاد نمايند اما اينک به يکباره کاسه داغ تر از آش شده اند! در جمعبندی بالا به اين نتيجه می توان دست يافت که وضعيت درونی و بيرونی رژيم اسلامی بسيار لرزان است و اوباما نيز کم کم از ادبيات سياسی جرج بوش عليه جمهوری اسلامی بهره می گيرد و از تحريم های سخت گيرانه تر و ازگزينه های گوناگون که همچنان بر روی ميز کاخ رياست جمهوری امريکا رژه می روند سخن می گويد.ضرب العجلی که کاخ سفيد در مورد مسائل اتمی به جمهوری اسلامی داده است در پايان سال جاری ميلادی پايان می يابد و بی صبری های اسرائيل نيز بسيار نگران کننده شده است.ولی فقيه به همه کانديداهای رياست جمهوری گوشزد کرده است که برنامه اتمی غنی سازی اورانيوم مانند گذشته پيگيری خواهد شد و هرگز عقب نشينی در زمينه غنی سازی اورانيوم صورت نخواهد گرفت.پس مشاهده می کنيم که حتی انتخابات پيش رو نيز به اوباما کمکی نخواهد کرد تا فضای تازه ائی در گفتگوها و تماس های بين المللی با جمهوری اسلامی بوجود آورد؟