فداييان خلق (اکثريت): انتخابات آزاد، مطالبه اصلی جنبش سبز!

اعلاميه شورای مرکزی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)

شورای مرکزی سازمان فداييان خلق ايران (اکثريت)، در اجلاس نوبتی خود در روزهای ۲۶ و ۲۷ ديماه (۱۶ و ۱۷ ژانويه) اوضاع سياسی کشور را مورد بحث و بررسی قرار داد و بر شعار "انتخابات آزاد" به عنوان پيوند دهنده مطالبات جنبش سبز و مطالبه اصلی آن تاکيد نمود و تصميم گرفت که با انتشار اين اعلاميه، نظر خود را پيرامون انتخابات آزاد بار ديگر با کوشندگان راه آزادی در ميان بگذارد.

انتخابات در طی سه دهه بعد از انقلاب به جزئی از حيات سياسی کشور تبديل شده است. اما با تحميل انواع قيودات در قانون اساسی و در قانون انتخابات توسط جمهوری اسلامی از يک‏سو و از سوی ديگر با رد گسترده صلاحيت کانديداها توسط شورای نگهبان و وزارت کشور، انتخابات از سازوکار دمکراتيک تهی گشته و از کارکرد واقعی‏اش باز مانده است. از اينرو، انتخابات در جمهوری اسلامی به جای تصميم گيری دمکراتيک مردم پيرامون سياست‏های کشور، به محل چالش جناح‏های حکومتی با يکديگر نزول کرده است.
با اين‏همه، انتخابات در مقاطعی به کانون چالش مردم و حکومت تبديل شده است. مقاطعی همانند دوم خرداد سال ۱۳۷۶ و ۲۲ خرداد سال ۱۳۸۸ که در آن‏ها کانديدائی با وعده تغيير سياست‏های حاکم به رقابت با کانديدای ولی فقيه برخاستند. در چنين مواردی مردم وسيعا در انتخابات شرکت جسته، به کانديدای ولی‏فقيه "نه" گفتند و به کانديدای مورد نظر خود رای دادند. مردم در چنين انتخاباتی نسبت به سلامت انتخابات و دست بردن حکومتگران در آرا، بسيار حساس هستند و آمادگی دارند که در صورت تقلب به اعتراض برخيزند.
در انتخابات ۲۲ خرداد چنين شد. در اين انتخابات گروه‏های مختلف اجتماعی پای صندوق‏های رای رفتند تا به شيوه مدنی و با رای خود وضع موجود را تغيير دهند و به کانديدای جريانی که در طی چهار سال کشور ما را به آستانه سقوط سوق داده است، "نه" بگويند. آنها اميد داشتند که با رای خود در حيات سياسی کشور مشارکت کرده و در تعيين سرنوشت کشور سهيم گردند.
اما بلوک قدرت، کودتا کرد و با دست بردن در آرای مردم، صندوق رای را به نفع کانديدای خود مصادره نمود. مردم در اعتراض به کودتای انتخاباتی به خيابان‏ها آمدند و با شعار "رای من کو؟" به چالش با حکومت برخاستند.
مردم معترض با تجربه‏اندوزی از سه دهه گذشته و روند اصلاحات، اين بار خود را در صندوق رای محصور نکردند. آن‏ها به اين دريافت رسيدند که برای دفاع از حق شهروندی و سپردن سرنوشت کشور به صندوق رای، می‏بايد به خيابان آمد و در مقابل کودتاگران ايستاد. جنبش سبز بدرستی خيابان را به عنوان ميدان اصلی مبارزه با حکومت انتخاب نمود. اين تنها راه مبارزه موثر برای عقب نشاندن بلوک قدرت بود.
با تداوم اعتراضات مردم در روزهای قدس، ۱۳ آبان و ۱۶ آذر و خيزش مردم در روز عاشورا از يک‏سو، راه‏اندازی تظاهرات دولتی و تهديد و ارعاب حکومت از سوی ديگر، ابعاد بحران سياسی آشکارتر شده و راه حل سياسی برای برون‏رفت کشور از بحران به مسئله روز تبديل گرديده است.

هم‏وطن!
انتخابات آزاد با جنبش سبز پيوند خورده و در متن آن جا گرفته است. امروز بعد از گذشت ۷ ماه از حيات جنبش اعتراضی، شعار انتخابات آزاد بيش از پيش در صفوف آن رسوخ کرده است. در بيانيه شماه ۱۷ ميرحسين موسوی نيز پيش شرط‏های انتخابات آزاد مطرح شده است. در بيانيه‏هائی که در روزهای گذشته منتشر شده‏اند نيز بر انتخابات آزاد تاکيد شده است. اين امر نشان‏دهنده فراگير شدن مطالبه انتخابات آزاد است.
به باور ما انتخابات آزاد می‏تواند کشور را از بحران سياسی برهاند. از نگاه ما انتخابات آزاد می‏تواند از سوق يافتن کشور به ورطه خشونت جلوگيری کند، راه را بر فروپاشی کشور ببندد، به تامين برابر حقوق شهروندان ياری رساند و شرايط گذار جامعه از استبداد دينی به دمکراسی را فراهم آورد. انتخابات آزاد می‏تواند برای تمام نيروهای سياسی اعم از نيروهای سکولار و غيرسکولار، گرايش های قومی و دينی و غيردينی، برای اقليت و اکثريت، برای اصلاح‏طلبان و تحول‏طلبان و محافظه کاران، امکان همزيستی و زمينه همبستگی را فراهم سازد.

نيروهای آزاديخواه!
شعار انتخابات آزاد پيوند دهنده مطالبات جنبش سبز است. بکوشيم که انتخابات آزاد مطالبه اصلی و پرچم جنبش سبز باشد، در رسانه‏ها نوشته و گفته شود، در خيابان‏ها به فرياد درآيد، روی ديوارها نقش بربندد و در اعلاميه‏ها بيان گردد. باشد که حکومتگران و جهانيان بدانند که مطالبه اصلی جنبش سبز، انتخابات آزاد است و مردم ايران می‏خواهند که سرنوشت کشورشان را در پای صندوق‏های رای رقم زنند.

شورای مرکزی سازمان فدائيان خلق ايران (اکثريت)
۴ بهمن ۱۳۸۸ (۲۴ ژانويه ۲۰۰۹)