سه سال زندان، سه سال تبعيد و سه سال ممنوعيت از سخنرانی در جمع بيشتر از سه نفر برای احمد قابل، کمپين بين المللی حقوق بشر

احمد قابل، پژوهشگر دينی و از منتقدان دولت ايران که ۵ دی ماه به حکم قاضی کاووسی، رييس شعبه ۵ دادگاه انقلاب مشهد با قرار وثيقه ۵۰ ميليون تومانی از زندان آزاد شده است پس از آزادی در گفت وگويی به کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران در خصوص اتهام های خود گفت: « من اتهام جديدی ندارم . اتهام جديد ادعا بود وقتی بررسی کردم ديدم همان اتهام های قبلی است. در دادگاه هايم نيز همان ۴ اتهامی که از اول به من زده شده بود مورد بررسی قرار گرفت که از دو از اتهام تبرئه شدم. البته من هنوز خودم حکم را نديدم و همسرم برايم گفته است. دو اتهام ديگر که منجر به صدور حکم شده است يکی بحث تبليغ عليه نظام است که مجازاتش يکسال زندان در قانون تعيين شده و ديگری بحث اقدام عليه امنيت ملی بود که آن هم سه سال زندان دارد يعنی نهايت چيزی که در قانون پيش بينی شده است برای من در نظر گرفته شد. سه سال زندان و سه سال تبعيد به شهر محل مسکونيم و سه سال ممنوعيت از سخنرانی در جمعی بيش از سه نفر . اين چيزی است که در دادگاه بدوی صادر شده است و معلوم نيست در دادگاه تجديد نظر چه پيش بيايد و آيا تغييراتی ايجاد شود يا خير.»

آقای قابل ادامه داد: « از مجموع ۳۶ ماهی که من محکوم شدم، ۱۶ ماه آن را تبديل به جريمه نقدی به مبلغ ۴ ميليون تومان کردند. غير از اين من اتهامی غير سياسی هم داشتم که مربوط به داشتن تجهيزات ماهوره در منزلم بود که به اين دليل هم ۱۰۰ هزارتومان جريمه شدم. در حقيقت من بايد ۲۰ ماه در زندان می ماندم که حالا تصميم گرفتند تا صدور حکم در دادگاه تجديد نظر با قرار وثيقه آزاد شوم.»

احمد قابل درخصوص اتهام های نيز که از آنها تبرئه شده است، گفت: «يکی بحث نشر اکاذيب در نوشته ها و سخنرانی هايم بود که ثابت شد درست نيست و از اين اتهام تبرئه شدم ديگری نيز اهانت به آيت الله خامنه ای بود که مدرکی عليه من در پرونده وجود نداشت جز مورد اداره اطلاعات نجف آباد که در متن سخنرانی من دست برده بودند اما وقتی متن اصلی در اختيار دادگاه قرار گرفت قاضی متوجه شد من هيچ توهينی نکردم و از اين مورد هم تبرئه شدم.»

اين پژوهشگر دينی در خصوص وضعيت جسميش درزندان هم گفت: «من قبل از اينکه دوباره به زندان بروم ۵۰ روز ی به شدت مريض بودم اما وقتی تا حدی بهبودی حاصل شد به دوستانم گفتم که مدتی شديد بيمار بودم، چون داشتم می رفتم زندان و می خواستم همه بدانند که اگر بيماريم در زندان تشديد شد فکر نکنند اتفاق بدی در زندان برايم افتاده است و آنها را نگران کنم. درمدتی که در زندان بودم داروهايم را که برايم فرستاده می شد می خوردم و بيماريم تشديد نشد. من معمولا وقتی به زندان می روم ناراحت نمی شوم چون فکر می کنم وظيفه ام را درست انجام داده ام و عده ای را وادار کردم که با من برخورد کنند. من در زندان آرامش بيشتری داشتم. شايد بخشی از بيماريم درخارج از زندان هم به دليل شنيدن خبرهای بد و اتفاق های بود که نمی توانستم از کنار آنها بی تفاوت بگذرم.»

احمد قابل که از جمله کسانی بود که در خصوص اعدام های گسترده و پنهانی متهمان موادمخدری در زندان وکيل آباد مشهد پيش از اين مطالبی را مطرح کرده بود. وی در خصوص اطلاع رسانی از وضعيت زندان وکيل آباد مشهد گفت: « من به زمان بيشتری برای فکر کردن وجمع بندی حرف های تازه ام احتياج دارم. چون دلم می خواهد وقتی چيزی را منتشر می کنم يا مصاحبه می کنم آنقدر گفته هايم مستدل باشد که قضات هم متوجه شوند من بر اساس مستندات جدی حرفی را زده ام . دفعه قبل که مدت بيشتری در زندان بودم پس از يکماه حرف زدم و الان هم حداقل به دو هفته احتياج دارم. در اين چند روز پس از آزادی که فقط درگير ديدار فاميل بودم.»

احمد قابل برای اولين بار روز ۳۰ آذر سال گذشته (۱۳۸۸) هنگامی که از مشهد برای شرکت در مراسم خاکسپاری آيت الله حسينعلی منتظری عازم قم بود، در راه و در شهر نيشابور بازداشت شد و به مدت شش ماه در زندان بود. آقای قابل شاگرد آيت الله حسينعلی منتظری بود. او دومين بار نيز ۲۳ شهريور ماه امسال و بعد از مراجعه به دادگاه انقلاب بازداشت شد. او در تعدادی از مصاحبه ها و مقالاتش به اعدام های گسترده و پنهانی در زندان وکيل آباد مشهد (به ويژه در مورد محکومان مرتبط با مواد مخدر) اشاره کرده و گفته بود در طول بازداشتش در زندان مشهد از اعدام تعداد زيادی از محکومان مطلع شده که تنها خبر مربوط به حدود يک دهم آنها در رسانه ها اعلام شده است .