مقايسه دو خبرگزاری دولتی از اعلام آمار بازنشستگی اعضای هیأت علمی و کارمندان دانشگاه تهران، جمعيت مبارزه با تبعيض تحصيلی

جمعيت مبارزه با تبعيض تحصيلی - بازنشستگی ۱۳۰ نفر از هیأت علمی و کارمندان دانشگابازنشستگی و اخراج استادان دانشگاه های کشور که از چند سال پيش آغاز شده بود، پس از انتخابات رياست جمهوری سال ۱۳۸۸ وارد فاز تازه ای شده است.

به گزارش جمعيت مبارزه با تبعيض تحصيلی اساتيد دانشگاه ها و اعضای جامعه دانشگاهی بيم آن را دارند که با اين روش تعداد زيادی از استادان منتقد به دولت، به اجبار از دانشگاه ها کنار گذاشته شوند. کامران دانشجو وزير علوم دولت دهم با فاصله چند روز پس از تصفيه ی گسترده رؤسای دانشگاهها در گفتگو با رسانه های دولتی گفت: «دانشگاه نامطلوب را با خاک يکسان می کنيم.»

وزير علوم در سخنرانی اش با به‌کارگيری ادبياتی غير متعارف، هشدار داد که اگر در دانشگاهی مراسم مذهبی برگزار نشود، يا صدای اذان ظهر در آن بلند نشود و يا نمازخانه نداشته باشد، بايد با خاک يکسان شود. سخنانی که برای خيلی ها به ويژه اعضای جامعه دانشگاهی کشور عجيب و غير متعارف بود.

موضوع بازنشستگی استادان دانشگاه های کشور از تيرماه سال ۸۵، که اولين بازنشستگی ها در دانشکده حقوق دانشگاه تهران رخ داد، آغاز و سپس به دانشکده ی ادبيات اين دانشگاه نيز رسيد و بعدها دامنه اش تا دانشگاه علامه طباطبايی نيز گسترش يافت. اين موج با خبر بازنشستگی حسين بشيريه پدر جامعه شناسی سياسی ايران و دکتر ميرجلال الدين کزازی فضای آکادميک ايران را تحت تأثير قرار داد. پيش از آنها نيز دکتر رضا رئيس طوسی استاد اقتصاد سياسی و نفت و دکتر احمد ساعی استاد مسائل جهان سوم مشمول حکم بازنشستگی شده بودند.

بازنشستگی استادان دانشگاه طبق روال سال های گذشته مطابق با ماده ۳۶ آيين نامه استخدام اعضای هیأت علمی مصوبه هیأت امنای دانشگاه تهران انجام می شود. ماده ۳۶ اين آيين نامه می گويد: که اعضای هيات علمی دانشگاه ها با درجه دانشياری و استادی با ۳۰ سال سابقه تدريس و ۶۵ سال سن بازنشسته می شوند البته در بندی از اين ماده آمده است: اگر درجه علمی مشمولان، استاد تمام باشد؛ اظهار نظر گروه علمی، درباره ادامه ی تدريس آنها مدنظر قرار می گيرد.

آنچه موضوع بازنشستگی استادان دانشگاه های کشور را از سالها پيش تبديل به موضوعی جنجال آفرين کرده است موضوع تبعيض هايی است که گاه و بی گاه درباره انتخاب اين استادان و نحوه بازنشستگی شان مطرح می شود. برخی معتقدند بازنشستگی استادان با توجه به ديدگاه آنان انجام می گيرد. چرا که بسياری از استادان ميانسال دانشگاهها که همسو با دولت هستند هرگز مشمول قانون بازنشستگی نمی شوند.

پيش از اين نيز ايرج گلدوزيان، ناصرکاتوزيان و عرفانی استادان قانون جزا، حقوق مدنی و قانون تجارت؛ دکتر گرجی استاد حقوق اسلامی؛ هادی سمتی استاد دانشکده حقوق و علوم سياسی؛ دکتر تجليل استاد دانشکده ادبيات؛ سيدحسين صفايی استاد دانشکده حقوق و دکتر داوری استاد فلسفه دانشگاه تهران مشمول حکم بازنشستگی شده اند.

گفته می شود تعداد زيادی از اعضای هیأت علمی دانشگاههای کشور هم اکنون در آستانه بازنشستگی قرار دارند .هر چند اسامی دقيق آنها مشخص نيست. در همين راستا دکتر محمد حسين مقيمی، معاون اداری و مالی دانشگاه تهران از بازنشستگی حدود۴۰ نفر عضو هیأت علمی دانشگاه از ابتدای سال تاکنون خبر داد و خاطرنشان کرد: «تمامی اين افراد مطابق ضوابط و مقررات مربوطه بازنشسته شده‌اند و هيچ گونه اقدام غيرقانونی در اين زمينه صورت نگرفته است» .[i]

همچنين عبدالرضا سيف، مديرکل دفتر رياست دانشگاه تهران، با تکذيب سياسی بودن اين بازنشستگی‌ها اظهار کرد: «بازنشستگی اين اعضای هیأت علمی قانونی و طبق روال اداری است و نه سياسی. چرا که هر عضو هيئت علمی که ۳۰ سال سابقه خدمت داشته باشد طبق قانون بازنشسته می شود.»

وی در جايی ديگر از جذب ۲۰۰ عضو هیأت علمی در دانشگاه تهران طی سال گذشته خبر می دهد و يکی از علل بازنشستگی اساتيد را مشکلات مالی می داند: «وقتی يک عضو هيئت علمی با مرتبه استادی بازنشسته می شود اين امکان ايجاد می شود که دانشگاه ۳ استاديار جذب کند چرا که حقوق يک استاد ۳ برابر يک استاديار است. همچنين وقتی يک دانشيار از دانشگاه بازنشسته شود از آنجا که حقوق دانشيار تقريباً ۲ برابر يک استاديار است می توانيم ۲ عضو هيئت علمی با درجه استادياری جذب کنيم.»

امروز چهارم بهمن، در حالی خبرگزاری مهر تعداد بازنشستگان دانشگاه تهران در سه سال اخير را اعلام می کند که پيش از اين سيد محمد مقيمی عضو هیأت رئيسه دانشگاه تهران از بازنشسته شدن ۸۱ عضو هيئت علمی دانشگاه تهران طی سال ۸۸ خبر داده بود. [ii]

در اين جداول همچنين تعداد بازنشستگان دانشگاه تهران به تفکيک تعداد اعضای هیأت علمی و کارکنان اين دانشگاه در سال‌های ۸۷ و ۸۸ مورد مقايسه قرار می‌گيرد.