فتوای جديد حضرت اوباما، و مقام دانش و دانشجو...، طنزی از اسد مذنبی

کسی نيست از آقای اوباما که نه تحصيلات حوزوی دارد و نه کسی حتی به مرجعيت قبولش دارد بپرسد اخوی چرا در کاری که سر رشته نداری دخالت می کنی؟ آدمی که در مملکت خودش گرفتار بلايی بدتر از طاعون يعنی دمکراسی است و مجبوراست در کاخ خيلی سفيد مثل کسی که بخواهد توی ميدان پر از مين تانگو برقصد، سريع برود و بيآيد تا مثل جناب کلينتون لقمه دندان گيری نشود و پاچه شلوار مبارکش به دندان همشيره مونيکا گير نکند و دچار معصيت نشود، بپرسد آخه برادر حضرتعالی که حق نداری بدون اجازه کنگره و سنا خودت و دولتت را بدهکارتر بکنی، به چه حقی و فقط به صرف اينکه اسمت حسين است، برای مملکتی که رهبرش يک تنه هفتاد و چند ميليون را بدهکار کرده و تازه طلبکار هم هست فتوا صادر می کنی؟ آخه مرد حسابی، رهبری که يک قلم شش ميليارد دلار ناقابل ناز شصت می دهد به جناب بشار اسد تا چشم استکبار را کور نمايد و احدی جرات ندارد لب تر کند که چرا دادی و از کجا آوردی؟ و فتوا دهندگان حرفه ای مثل مصباح دارد که فتوايش را در داخل و خارج سرِ دست می برند و تروريست های با قاعده و بی قائده فتوکپی فتاوی اش را به قيمت گزاف در بازار سياه به خريد و فروش می رسانند، چه احتياجی به فتوای سرکار دارد!؟ حسين هستی باش! ولی اگر فکر می کنی با شمر و يزيد طرفی معلوم ميشه خيلی از قضيه پرتی! شمر و يزيد، عمر سعد و عمرو عاص را بخاطر يک خوش خدمتی نسل اندر نسل روی سرشان گذاشتند اما اينجا خيمه عمود نظام يک شبه می شود خواص بی بصيرت، اينجا اشخاصی که هشت سال رئيس جمهور و رئيس مجلس و نخست وزير بوده اند ظرف بيست و چهارساعت می شوند سران فتنه! بنابراين حواست را جمع کن تا دفعه ديگه هول نشوی و قبل از رويت هلال ماه نو توسط علمای کاخ سفيد فتوا صادرنکنی که: رمضان فرصت دست گيری نيازمندان است!! چون همين حالا هم نيازمندان را گروه گروه دستگير می کنند، اما پس از صور فتوای حضرتعالی، فرقش اين خواهد بود که اولا نان بيچاره هايی مثل مصباح و آيت الله خوشوقت را آجر خواهی کرد، ثانيا اگر سازمان های حقوق بشری اعتراض کردند که چرا دستگير می کنيد؟ عينهو قضيه همسر سعيد امامی که می زدند و می گفتند حکم حکم خاتمی است، می گيرند و می زنند و جواب خواهند داد که حکم حکم اوباماست!

مقام دانش و دانشجو در مملکت گل و بلبل

نقطه اشتراک همه کسانی که به تعبير آل احمد غربزده اند ، و يا به گفته مقام شامخ ولايت آلت فعل دشمن اند، اين است که مثل گوجه فرنگی، فرنگی مآب اند! و براين عقيده اند که کارهای غربيان از روی حساب و کتاب است و لابد حتی درحملات ديمی به ليبی نيز خير و برکتی نهفته است! گرچه برخلاف جناب گوجه که چون در فرنگ به دنيا آمده ککش هم نمی گزد از اينکه خوراک دشمنان نظام بشود، ماهيت غربی خود را انکار می نمايند!
وجالبتر اينکه همه غربزدگان براين باورند که چون در دانشگاههای غربی علوم انسانی تدريس می شود، آنجا مرکز علم و دانش است و چون دانشگاههای غربی اسم ورسم درکرده اند پس لابد نمره بيست اند. ولی چون وزارت علوم محض رضای خدا تصميم گرفته درِعلوم انسانی را در مملکت گل و بلبل گِل بگيرد، بنابراين علم و دانش و دانشجو در نظام اسلامی ول معطل خواهند بود. درصورتی که با يگ قياس ساده روشن خواهد شد که برخلاف تبليغات غربی ها اوضاع کاملا برعکس است. چرا که يک دانشجوی غربی بستگی به مايه اش، چند سال بايد زحمت بکشد وخرد و خمير شود، و حتی در کنار کارهای علمی، تحقيقات مفصلی درباب پيتزا دليوری انجام دهد و آخرسر گلاب به رويتان تز و فتو تز بنويسد و دور ازجان شما در مجامع علمی کنفرانس بدهد و در صورت خلاص شدن از راهروهای پر پيچ و خم علم و دانش که خدا نصيب گرگ بيابان نکند( تازه اگر بدليل پاره پوره کردن کتاب به قصاص محکوم نشود و بحکم دادگاه توسط کتاب با اسيد کور نگردد) يعنی وقتی که آخر سر با کم کردن پنجاه کيلو وزن و بار زدن کردن چهل کيلو مدرک، فارغ التحصيل می شود، بی انصاف ها انگار که طرف يتيم بی کس و کاری است و تازه متولد شده، با بوق و کرنا برايش جشن می گيرند و کلاه گشادی سرش می گذارند وشرق شرق عکس می گيرند و وادارش می کنند عکس کلاه گشاد و خوشگل اش را يک عمر به همه نشان بدهد. دست آخر هم شغلی برايش دست و پا می کنند تا خانه و ماشينی بخرد و ازدواج کند و تا روزی که نفس می کشد قسط بدهد و مثل حضريت ايوب يک عمر صبر کند تا به فضيلت برسد البته اگر بنده ی خدا عمرش کفاف بدهد.
حالا قياس کنيد وضع دانشجوی بيچاره غربی را با دانشجويی که در نظام مقدس جمهوری اسلامی تحصيل می نمايد تا بدانيد چرا رهبر می فرمايد وضع ما با هيچ کجای دنيا قابل قياس نيست! چرا که در جمهوری اسلامی چند ماه و چند سال قبل از فارغ التحصيلی و بدون هيچگونه دنگ و فنگی و حتی قبل ازاينکه دانشجويان دچار هيجانات کاذب شوند، شبانه بدون اينکه کسی بداند کدام آدم خيری باعث و بانی اين کار خير بوده تا دعای خيری حواله خودش و پدرو مادرش نمايند، دانشجو را از توی رختخوابش بلند می کنند و می برند بالای ساختمان وبه اذن رهبر فرياد می زنند: يا زهرا اين هديه را از ما قبول بفرما! و نام نبرده را پرت می کنند روی هوا. اگردانشجوی مذکور مورد شفاعت قرار گرفت که فبها چرا که نانش توی روغن خواهد بود و از همان بالا سند يک باب خانه مفت و مجانی باضافه چند حوری، الصاق می شود پشت کفن اش و چند دانه اشک مرواريد نشان مقام ولايت هم در يک شوی تلويزيونی نثارش خواهد شد. اما اگر دانش جوی عزيز حين پرت شدن بخورد به سيمان سفت لب جو و از بدشانسی نميرد، باز احتمال دارد برخلاف دانشجوی غربی که در دنيای ماشينی يک ستاره هم در هفت آسمان ندارد، آسمانش پراز ستاره شود و به ميمنت و مبارکی ستاره دار گردد و برای همه عمر عاقبت بخير شود!!