محمد نوری زاد: از اطلاعات و سپاه شکايت می کنم، کمپين بين المللی حقوق بشر

به دنبال انتشارويديويی از محمدنوری زاد فيلمساز و منتقد سياسی روی وب سايت يوتوب، اين زندانی پس از انتخابات سال ۸۸ در مصاحبه ای با کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران گفت که اين فيلم از عکس ها و فيلم هايی ساخته شده است که هنگام بازداشت مامورين همه آنها را با خود بردند. اين مستندساز به کمپين گفت که ازماموران وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران که در اين عمل دخيل بوده اند شکايت خواهد کرد. آقای نوری زاد با «دزدی» خواندن اين عمل به کمپين گفت در حال ساختن فيلمی محرمانه برای رهبر ايران بوده است که روی همه پلان های فيلم ضبط شده نوشته شده بود «فيلمی محرمانه برای رهبر». اين منتقد سياسی که طی ماه های گذشته در شرح وضعيت کنونی جامعه و زندان ها نامه های متعددی را به رهبر ايران نوشته است با ابراز اينکه توانايی شکايت از کسانی که بدون اجازه از لوازم و فيلم های شخصی او استفاده کرده اند را نداشتند به کمپين گفت: «من حتما به دادگاه می روم و شکايت می کنم اما شکايت من باعث خنده آنها می شود و به جای نخواهد رسيد. با اين حال کار خودم را می کنم.»

اين مستندساز در خصوص اينکه از چه نهادی دقيقا شکايت خواهد کرد، گفت: « من از اداره اطلاعات سپاه پاسداران شکايت می کنم. آنها بودند که ابزار فيلم برداری من را از خانه پدريم برده اند و از تصاوير خصوصی ام استفاده کردند. وقتی به منزل ريختند، من در محل فيلم برداری يعنی در حياط خانه بودم که ده نفر آمدند آنجا و وسايلم را برداشتند و هشت نفر هم همزمان به داخل منزل رفتند و چيزهای ديگر را برداشتند و بردند.»

محمدنوری زاد به کمپين گفت: « اينها فيلم های به سرقت رفته شده من است. من داشتم فيلمی محرمانه برای رهبر می ساختم که اينها ريخته اند داخل خانه و آنها را دزديدند. آنها می توانند که هر چه در اين فيلم ها درباره جاسوسی و وطن فروشی من است بر عليه ام پرونده سازی کنند. اما وقتی کامپيوتر شخصی من را از خانه ام می دزدند که عکس ها و فيلم های خانوادگی و شخصی من هم در آن ها است مجاز نيستند که برعليه من استفاده کنند. نه به لحاظ اسلامی و دينی، بلکه به لحاظ انسانی و حتی قانونی. اين جز ابتدايی ترين حقوق و اخلاق انسانی است.»

مامورين امنيتی و اطلاعاتی طی چند سال گذشته با استفاده از فيلم های شخصی و آلبوم های عکس خصوصی دستگير شدگان و يا بخش های مونتاژ شده ای از فيلم های بازجويی به تخريب شخصيت زندانيان حتی زمانی که از زندان خارج شده اند، پرداخته اند.

درفيلمی که روز شنبه ۱۹ آذرماه با استفاده از فيلم ها و عکس های شخصی محمدنوری زاد تدوين و روی يوتوب قرار داده شده بود، بخش هايی از نظرات وی در زمانی که در روزنامه کيهان مشغول به کار بود مطرح شد که در آن به ستايش رهبرايران می پردازد. بر اساس گفته های اين مستند ساز، ابوذر نوری زاد پسر وی در ساختن مستند ياد شده برای رهبر ايران به او کمک می کرده است. او پس از اتمام فيلم برداری فيلم به خارج از کشور سفر کرده است. تدوين کنندگان با استفاده از برش هايی از مطالب آقای نوری زاد تلاش می کنند او را به ارتباط با دشمنان حکومت متهم کنند.

محمد نوری زاد در ادامه درخواستش از فعالان حقوق بشر برای شکايت از وضعيت او گفت:« از طرف من شکايت کنيد که اين ها وسايلم را از خانه ام دزديدند و از فيلم های خصوصی من که در کامپيوتر شخصيم بوده بر عليه من دارند استفاده می کنند. فيلمی که شخصی و محرمانه بوده است. اين حرکت خيلی ناجوانمردانه است. آنها می توانند از کارهای خلافم هر چقدر می خواهند بر عليه ام استفاده کنند اما چرا از وسايل شخصی ام بر عليه خودم استفاده می کنند. اگر من را در حال جاسوسی دستگير می کردند يا فيلمم را ضبط می کردند که من مثلا در حال صحبت و ارتباط با عده ای بودم، حرفشان درست بود. اما من داشتم در خانه پدريم فيلمی از دوران زندانم می ساختم که روی تمام پلان های فيلمم نوشته بودم فيلمی محرمانه برای رهبر ، نويسنده و کارگردان محمد نوری زاد. »

محمد نوری زاد در توضيح فيلمش گفت« چيزی که شما در فيلم پخش شده در اين روزها ديديد، دکوری است که من در روزهای که در خانه روستايی پدر و مادرم بودم ساختم. من حدود ۸۰ روز در خانه پدريم بودم و فرصت کافی برای ساخت دکور و ساختن فيلم برای رهبر بودم. من اين فيلم ها را بدون اينکه خبرو تصويری از آنها را پخش کنم ساختم و به تعبيری محرمانه بود.»

اين مستند ساز گفت:«من از رنج خودم در ايام سلول انفرادی در اين فيلم گفتم در حاليکه سارقان يعنی سپاه پاسداران آن را دزديدند و تکه های ديگری به آن اضافه کرده اند و حالا بر عليه من دارند استفاده می کنند و می خواهند من را تخريب کند،‌مثلا می خواهند بگويند که من قبلا آدمی بودم که در روزنامه کيهان مطالب های آنچنانی می نوشتم و حالا مواضع خود را تغيير دادم. می خواهند بگويند پسرم که در ساخت فيلم به من کمک کرده است، حالا از کشور فرار کرده و به خارج رفته است.»

محمد نوری زاد در پاسخ به اين سوال که به نظر می رسد در همان چند تکه از فيلم، او دارای حال روحی مساعدی نيست، گفت:« کسالت، بيماری، عدم نشاط و افسردگی هميشه با زندانی است به خصوص وقتی زندانيان مدت طولانی در انفرادی بمانند. مثلا من بيش از ۶۰ روز در انفرادی بودم و طبيعتا اين ايام به شدت آدم را افسرده می کند من در آن روزها در انفرادی سعی می کردم که با ورزش کردن روحيه خودم را حفظ کنم.»

اين مستندساز همچنين در خصوص اينکه آيا در روزهای که زندان بوده به او قرص های داده می شده که روی ذهن و اعصاب تاثير بگذارد،‌ گفت:« به تناسب کسالت و بيماری ها دکترهای زندان قرص می دادند. سيستم پزشکی آنجا سيستم منصفی بود. مثلا اينکه از لحاظ داروی بخواهند ناجوانمردانه آسيب به زندانيان بزنند نه من چيزی ديدم و نه شنيدم. تيم پزشکی آنجا مستقل از تيم امنيتی و اطلاعاتی است. و آنها آدم های منطقی هستند.» او افزود: « صحنه های بوده که من با دوربين حرف زدم، اين فيلم ، کامپيوتر من را دزديدند که فيلم های از خانواده من و خصوصی است و سارقان يعنی سپاه ، عکس ها. سر هم کردند اينها را و عليه من ساختند و احتمالا اين سريال می شود چون فيلم ها خيلی زياد بود و احتمالا اين اولين قسمتش بود است.»

اين مستندساز به دليل طولانی بودن پلان های که در خانه پدريش از خود گرفته است احتمال داد که شايد تکه های ديگری از فيلم را دوباره بر عليه او استفاده کنند و اين روند فعلا ادامه داشته باشد. درنهايت محمد نوری زاد در پاسخ به اين سوال که آيا همچنان به رهبر جمهوری اسلامی نامه خواهد نوشت، گفت: « حتما نامه نوشتنم را ادامه می دهم. حداقل تا نزديک انتخابات هفته ای يکبار به رهبر نامه می نويسم. »