شيرين عبادی: کمک به آزادی دانشجويان در بند، ضرورت دارد

کانون مدافعان حقوق بشر ـ "شيرين عبادی"، برنده جايزه صلح نوبل و رييس "کانون مدافعان حقوق بشر" که هم اکنون برای انجام چند سخنرانی در دانشگاه های امريکا در اين کشور به سر می برد، تأکيد کرد که بايد روش حکومت ايران از درون و توسط خود ايرانی ها، خصوصاً جوانان اصلاح شود و از اين رو کمک به آزادی دانشجويان در بند، ضرورت دارد.
شيرين عبادی ۱۱ آوريل ۲۰۱۲ بر اساس روال هر سال، دور اول تور سخنرانی های سالانه خود را در دانشگاه های امريکا از جمله دانشگاه ايالتی شيکاگو، دانشگاه MIT و دانشگاه دوک آغاز کرد.

از همين رو او در گفت و گو با سايت کانون مدافعان حقوق بشر در پاسخ به اين پرسش که متن و حواشی سخنرانی هايش را به چه موضوعی اختصاص خواهد داد، گفت: "دانشجويان و جوانان امريکايی بايد بدانند که حساب مردم ايران به خصوص جوانان از حساب حاکمان جدا است."
عبادی با بيان اينکه نظام سياسی حاکم بر ايران در صورت حمله نظامی به ايران، به بهانه حفظ امنيت ملی، آزادی خواهان را بيشتر سرکوب می کند، حمله نظامی را به صلاح ندانست؛ چرا که به اعتقاد او اين اقدام باعث تقويت رژيم می شود.
او به عنوان اولين زن مسلمان برنده جايزه صلح نوبل، همه ساله دو تور سخنرانی در اوايل بهار و اواسط پاييز در دانشگاه های امريکا دارد.
عبادی با آغاز تور سخنرانی های خود در دانشگاه ها، موضوع اصلی سخنان اش را به حمايت از دانشجويان ايرانی اختصاص داد.
او گفت که دانشجوی زندانی، درد مشترک جامعه ايران و به خصوص جامعه فرهنگی است.
عبادی در ادامه گفت که در اين ارتباط او و ساير فعالان حقوق بشر، بارها توجه مقامات سازمان ملل را به وضعيت دانشجويان زندانی جلب کرده اند.
عبادی افزود: "بر اساس آخرين آمارهايی که از سوی نهادهای دانشجويی در ايران اعلام شده است، در حال حاضر تعدادی از دانشجويان به علت يک انتقاد ساده يا درخواست دموکراسی و حقوق بشر در زندان هستند که برای برخی از آنان محکوميت های سنگينی تعيين شده است."
او در ادامه به وضعيت بهاره هدايت اشاره کرد و گفت: "دختر جوان و نوعروسی که فقط به دليل فعاليت های برابری خواهانه در دانشگاه و در حالی که محروم از يک دادرسی عادلانه بود به ده سال حبس محکوم شد. او همچنين در دوران بازداشت از کليه حقوق يک زندانی نيز محروم بوده است؛ از جمله در حالی که زندانيان عادی توانستند به مرخصی نوروزی بيايند اين دختر جوان، عيد را پشت ميله های زندان و در ميان ساير همکلاسی های زندانی خود به سر برد."
عبادی با تأکيد بر اينکه وضعيت دانشجويان زندانی از زندانيان عادی نيز بدتر است، گفت که در اين خصوص می تواند از مجيد توکلی نام ببرد که برای تنبيه مضاعف به زندان رجايی شهر تبعيد شده است. او با بيان اينکه مجيد حتی از امکان تلفن به خانواده خود محروم است، گفت: "مادر مجيد که ساکن شيراز است، به علت بيماری نمی تواند به تهران سفر و پسرش را که به جرم دموکراسی خواهی در زندان است، ملاقات کند."
عبادی افزود: "وضعيت ساير زندانيان دانشجو نيز بر همين روال است از جمله می توانم به مهديه گلرو، ضياء نبوی، مجيد دری، آرش صادقی و علی اکبر محمدزاده اشاره کنم."
او همچنين گفت: "اکثر دانشجويان زندانی بعد از خرداد ۱۳۸۸ به زندان محکوم شده اند اما تعدادی نيز از قبل از اين تاريخ در زندان هستند که مايلم از شبنم مددزاده و برادرش نام ببرم. شبنم در تاريخ دوم اسفند ۸۷ دستگير شد و در حالی که امکان دفاع از خود نداشت به پنج سال زندان محکوم شد. برادرش نيز به همان اتهام خواهر به زندان افتاد. اين خواهر و برادر در شرايطی در زندان به سر برده و می برند که خانواده آنها سالهاست با نگرانی روز را شب و شب را روز می کنند.
عبادی با طرح اين پرسش که به راستی گناه اين جوانان چيست که بايد مفيد ترين سال های عمر خود را پشت ميله های زندان سپری کنند، گفت: "متاسفانه داستان غم انگيز دانشجويان به اين تعداد اندک خاتمه نمی پذيرد. با کوچکترين اعتراضی يا با کوچکترين حرکتی، دانشجويان را ستاره دار می کنند؛ يعنی آنها را از تحصيل محروم می کنند." او گفت: "طبق آيين نامه مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی از مقطع بالاتر از ليسانس - کارشناسی- دانشجويان و علاقه مندان به ادامه تحصيل علاوه بر صلاحيت علمی بايد صلاحيت سياسی خود را نيز به اثبات برسانند. در اين ارتباط افرادی که مورد تأييد وزارت اطلاعات نباشند، رد صلاحيت می شوند. به عبارت ديگر شرط دکتر شدن آن است که فرد سر به راهی باشند و بديهی است که منظور از سر به راه بودن، چشم بستن بر همه مشکلات اجتماع است."
عبادی در ادامه به گروه ديگری از جوانان که از تحصيل محروم شده و می شوند، اشاره کرد و گفت: "جوانان بهايی طی ۳۳ سال گذشته، نتوانسته است وارد دانشگاه شود."
او در ادامه به تأسيس کميته ای متشکل از دانشجويان و گروهی از افرادی که اين وضع را عادلانه نمی دانستند، از قبيل کيوان صميمی اشاره کرد که برای حمايت از حق تحصيل دانشجويان تشکيل شده بود که اعضای آن کميته نيز خود زندانی شدند.
بر اين اساس عبادی گفت: "سکوت، بيش از اين جايز نيست. جای دانشجو در زندان نيست. جوانان ما در بند هستند، صدای آنان را کسی نمی شنود." او افزود: "از افرادی که آزادند و به هر مناسبت تريبون هايی در اختيار دارند، انتظار می رود تا درد مشترک جامعه ايران که همان دانشجويان زندانی هستند را فرياد زنند و بگويند، مادام که جوانان ما به جای دانشگاه، پشت ميله های زندان هستند، ما نيز آرام و قرار نخواهيم داشت.