محسن هاشمی: تا قبل از انتخابات ۸۴ رابطه‎ احمدی‎نژاد با هاشمی بسيار خوب بود

پايگاه خبری تحليلی انتخاب (Entekhab.ir) - محسن هاشمی می گويد: يکی از دلايل حضور من در حوزه شورای شهر اين است که از سايه پدرم خارج شويم.

به گزارش سرويس سياسی انتخاب ؛ فرزند ارشد آيت الله هاشمی که طی مديريت چندين شهردار تهران، مديريت متروی اين شهر را عهده دار بود می گويد: احمدی نژاد در روزهای آخر شهرداری اش، نامه ای به دولت نوشت اما وقتی رييس جمهور شد، نامه خودش را رد کرد!

وی همچنين در مورد رابطه احمدی نژاد با آيت الله هاشمی می گويد: تا قبل از انتخابات ۸۴ رابطه‎ احمدی‎نژاد با هاشمی بسيار خوب بود، بعد از ثبت نام، احمدی‎نژاد برخوردهايش با حاج آقا شروع کرد.

بخش‎‎هايی از گفتگوی وی با پنجره در رابطه با حضورش در انتخابات شورای شهر تهران را می خوانيد:

- به‎عنوان اولين سؤال بفرماييد به چه دليل وارد عرصه انتخابات شورای شهر تهران شديد؟

نگاه من به مسائل کشور عمدتا اجرايی بوده است. کار‎های اجرايی‎ام را هم از صنايع موشکی سپاه آغاز کردم. بيشتر وقت من در ساخت و توليد و مسائل تحقيقاتی سپری شده است. بعد که وارد رياست‎جمهوری شدم به‎دليل اين‎که دولت آقای هاشمی دولت سازندگی و کار بود، در بخش بازرسی ويژه به سه موضوع مهم می‎پرداختيم. توليد، توسعه و حل مشکلات بروکراتيک کشور از وظايف ما در بازرسی ويژه رياست‎جمهوری بود. در دولت آقای خاتمی نيز با توجه به سوابق و تجربياتی که در دولت کسب کرده بودم، در دوران وزارت کشوری آقای عبدالله نوری به من حکم مديرعاملی شرکت بهره‎برداری مترو را دادند. البته از سال ۷۲ نيز من عضو هيئت‎مديره شرکت بهره‎برداری مترو بودم. در سال ۷۲ شهردار تهران آقای کرباسچی بودند که پس از آنکه به‎عنوان مدير انتخاب شدم، آقای کرباسچی به زندان رفتند و بعد از ايشان آقای ملک‎مدنی شهردار تهران شدند. بعد از ايشان آقای الويری آمدند. بعد از آن آقای مقيمی شهردار شدند و پس از ايشان شهرداری به آقای احمدی‎نژاد و قاليباف رسيد. بنده ۱۳ سال مديرعامل شرکت بهره‎برداری مترو بوده‎ام که با ۴ سال پيش از آن‎ که عضو هيئت مديره بودم و همچنين دو سال گذشته که مشاور آقای قاليباف و عضو هيئت مديره مترو بودم؛ مجموعا نزديک به بيست سال سابقه مديريت شهری دارم.

- به همين دليل است که مترو را با شما می‎شناسند.
نمی‎شود گفت مترو را با ما می‎شناسند. مترو را با مسافرينش می‎شناسند. ما مسافرکش بوديم! هم مترو می‎ساختيم و هم مسافرکشی‎اش را انجام می‎داديم. به همين دليل يک مسافرکش بزرگ محسوب می‎شديم. در زمان رياست‎جمهوری آقای هاشمی و شهرداری کرباسچی يکی از دغدغه‎‎های اصلی دولت مسائل شهری تهران بود. با توجه به حواشی‎ای که برای آقای کرباسچی به‎وجود آمده بود، آقای هاشمی مجبور بودند وقت بيشتری را برای مسائل تهران بگذارند. مسائل مترو با مشکلات شهری عجين شده است. مشکلات استملاکی و تأسيساتی باعث شد که بنده اطلاعاتم درباره مديريت شهری زياد شود. درضمن در رابطه با مسائل مترو ناچار به تعامل با شورا‎های شهر در دوره‎های مختلف بودم و همين تعامل نيز باعث آشنايی بيشتر من با مسائل شهری شده است. بعد از خروجم از مترو مدتی نيز بحث‎‎های انتخاباتی و سياسی پشت سرم وجود داشت. مصاحبه‎‎های سياسی من که رنگ و بوی شهری نداشت، باعث شده بود برخی تحليل کنند که محسن هاشمی به‎دنبال رياست‎جمهوری است. اما من چنين نظری نداشتم. هرچند پيشنهاداتی نيز به من داشتند که وارد عرصه رياست‎جمهوری شوم؛ ولی با توجه به حجم بالای نامزد‎ها که تعدادشان از حد نرمال هم گذشته است و بايد کمتر شوند، حضورم به صلاح نيست.

- مثلا اگر پدرتان حضور يابد اين تعداد کاهش خواهد يافت.
نمی‎خواهم وارد اين مسائل شوم؛ ولی متأسفانه ما هميشه تحت شعاع پدر قرار داريم. اصلا يکی از دلايل حضور من در حوزه شورای شهر اين است که از سايه پدرم خارج شويم. ولی هر وقت ميخواهيم مستقل عمل کنيم، طوری رفتار می‎کنند که ما را پشت پدر پنهان کنند. لذا با توجه به اينکه در اين ‎روز‎ها ما به اندازه کافی رئيس‎جمهوری داريم و بنده هم اطلاعات شهری خوبی داشتم لازم دانستم که وارد انتخابات شورای شهر تهران شوم. دليل دوم اين‎که علاقه داشتم برای يک‎بار هم که شده خودم را در معرض رأی و نظر مردم قرار دهم. تا‎کنون در هيچ انتخاباتی حضور نداشته‎ام و برايم جالب بود بدانم نظر مردم در رابطه با سابقه و خدمات من چگونه است. ضمن اين‎که مقام معظم رهبری امسال را سال حماسه سياسی نامگذاری کردند و بنده معتقدم که با حضور افرادی نظير بنده می‎توان به اين حماسه‎سازی کمک کرد...

- عموی شما نيز گفته بودند که منظور رهبری از حماسه سياسی حضور آيت‎الله هاشمی در انتخابات است.
ايشان چنين چيزی را مطرح نکرده بودند و منظورشان اين نبوده است. منظور ايشان اين بوده است که حماسه‎سازی نياز به بزرگان دارد و افراد بزرگ هستند که می‎توانند حماسه‎سازی کنند. در رابطه با حضورم در انتخابات بايد اين نکته را عرض کنم که من برای حضورم در حال مطالعه مشکلات شهری تهران بودم که به اين نکته رسيدم که طبق نظرسنجی‎ها نيمی از دغدغه مردم تهران مشکل ترافيک و مشکلات حمل و نقل تهران است. اگر اين نظرسنجی را به مشکلات محيط زيست و آلودگی هوا اضافه کنيم اين رقم به ۷۰ درصد می‎رسد. لذا با توجه به سوابقم احساس کردم در مورد مشکلات مردم حرفی برای گفتن دارم. به قول اين نامزد‎های رياست‎جمهوری که همه برای حضور در صحنه احساس تکليف کرده‎اند، من هم برای شورا‎ها احساس تکليف کردم! (خنده) حس کردم اگر در صحنه نيايم گناه کردم! جدای از اين مسائل، ايجاد يک سيستم حمل و نقل ايمن، ارزان و عدالت محور با داشتن ۲۵۶ ايستگاه در سراسر تهران و بدون آلودگی می‎تواند خدمتی باشد که من می‎توانم در آن ايفای نقش کنم. می‎توانيم با ايجاد سيستم حمل و نقل عمومی کارآمد روزانه ۱۵ ميليون سفر شهری داشته باشيم و ديگر نيازی به استفاده از خودرو‎های شخصی نباشد.

- گويا قبل از انقلاب هم برای ايجاد مترو فعاليت‎‎هايی انجام گفته بود.
در سال ۵۲ مانند همين دوران آقای احمدی‎نژاد درآمد نفتی افزايش چشم‎گيری داشت و رژيم سابق به‎دنبال طرح‎‎های بزرگ بود و پروژه حمل و نقل تهران را کليد زد. و تا سال ۵۳ يک شرکت فرانسوی مشغول مطالعات حمل و نقل شهر تهران بود که نتيجه تحقيقات اين شد که ايجاد مترو را پيشنهاد دادند. در همان سال يک شرکت در ايران با نام شرکت بهره‎برداری مترو راه‎اندازی شد. اين شرکت برای طرح مترو با يک شرکت فرانسوی قرارداد بست. تازه در ابتدای سال ۵۷ کلنگ احداث مترو در تهران زده شد. تا پيش از انقلاب صرفا ۳۰۰ متر تونل ساخته شد؛ آن هم در زمين‎‎های بلامعارض عباس آباد. بعد از گروگانگيری‎ها در سال ۵۸ و تغيير مديران دولتی و افزايش رويکرد انقلابی در ميان مديران و همچنين آغاز جنگ نگاهی شکل گرفت که بر اساس آن ما نيازی به مترو نداريم و مترو يک طرح غربی و غير مفيد است.
مشکلات مالی در زمان جنگ هم از جمله دلايلی بود که باعث شد مترو در سال ۶۰ با ۲۰۰۰ متر پيشرفت متوقف شود. در سال ۶۵ به همت آيت‎الله هاشمی دوباره بحث ضرورت مترو مطرح شد. ايشان در زمانی که نماينده مردم تهران شده بودند و مجمع نمايندگان تهران شکل گرفته بود و در مجمع تصويب شده بود که بايد مترو و فاضلاب تهران حتی در زمان جنگ نيز ادامه يابد، در خطبه‎‎های نمازجمعه به حمايت از مترو پرداختند که به خطبه مترو معروف شد! آيت‎الله هاشمی در خطبه مترو در بهمن سال ۶۳ به ضرورت ساخت مترو در تهران و ديگر کلان‎شهر‎‎ها پرداختند. در بخشی از اين خطبه آمده است: «اگر فرض کنيم که اين چند ميليون نفر در هر سال نيم ساعت از وقتشان تلف شود که می‎شود، چند ميليون ساعت از وقت مردم تلف می‎شود... به شهر‎هايی که بالای هشتصد هزار نفر جمعيت دارند مترو توصيه می‎شود...» اين‎ها نشان‎دهنده ذهن پويای آقای هاشمی است.
بعد از اين موضوع بازهم برخی از سياسيون و دولت وقت با اين موضوع مخالفت کردند و برای بار اول طرح را دولت رد کرد و از سمت مجلس به دولت برای تصويبش فشار وارد کردند. تنها جلسه‎ای که آقای هاشمی در دولت شرکت کردند، جلسه تصويب مترو بود که دولت آن طرح را تصويب کرد. اما به هر تقدير در آن زمان بازهم به‎دليل مشکلاتی نظير جنگ، مترو فعاليت جدی‎ای نداشت. بعد از آن در زمان دولت آقای هاشمی نگاه حمايتی دولت به مترو باعث رشد پيشرفت مترو شد. اولين خط مترو در سال ۷۷ در زمان مديريت من به بهره‎برداری رسيد.

- در زمان مديريت شهرداری آقای احمدی‎نژاد بين شما و ايشان مشکلی ايجاد نشد؟
نه اصلا. رابطه من و آقای احمدی‎نژاد بسيار خوب بود و ايشان تعامل بسيار خوبی با مترو داشت و مشکلی با ايشان نداشتيم. روزی که احمدی‎نژاد بنا داشت از شهرداری به دولت برود، من خدمت ايشان رفتم و استعفای خودم را به ايشان دادم. نظرم اين بود که با توجه به فضای انتخابات، مترو کسی را نياز دارد که با دولت بعدی نيز هماهنگ‎تر باشد ولی ايشان استعفای بنده را نپذيرفت. بعد از ايشان مدتی آقای سعيدلو در شهرداری بود که ايشان هم با استعفای من مخالفت کرد و گفت مشخص نيست خود من چه مدت در اينجا بمانم و ممکن است به دولت بروم. بعد از آن‎ها آقای قاليباف شهردار تهران شد که بعد از اينکه دوباره استعفای خودم را به ايشان دادم، گفت صبر کنيد برنامه‎‎های من مشخص شود. بعد از مدتی با استعفای من مخالفت کرد و حکم مرا تمديد کرد. تا ارديبهشت سال ۸۴ که ورود آقای هاشمی به عرصه انتخابات قطعی نشده بود رابطه‎ آقای احمدی‎نژاد با آقای هاشمی بسيار خوب بود و ايشان را برای افتتاح پروژه‎هايش دعوت می‎کرد. بعد از اينکه حاج آقا در انتخابات ثبت‎نام کرد، احمدی‎نژاد برخوردهايش را با حاج آقا شروع کرد. من يکی از مديرانی بودم که در زمان شهرداری ايشان در مسائلی نظير مونوريل با ايشان مخالفت می‎کردم ولی هيچ‎وقت بنای برکناری من را نداشت.
در زمان شهرداری ايشان، من نامه‎‎های مترو را که آقای احمدی‎نژاد امضا می‎کرد برای آقای خاتمی می‎بردم و آن‎ها را تبديل به پول می‎کردم؛ ولی در زمان رياست‎جمهوری آقای احمدی‎نژاد دچار مشکل بوديم! خاطرم هست که ايشان در روز‎های آخر شهرداری يک نامه به دولت نوشت و از دولت تقاضای کمک کرد. بعد از چند ماه در مسند رييس‎جمهوری مأمور بررسی نامه دوران شهرداری خود شده بود ولی جالب اينجا بود که با نامه درخواست خودش مخالفت کرد؛ چون ديگر در آن زمان شهردار آقای قاليباف بود.

- با اين تفاصيل ايشان با شما مشکلی نداشت ولی در زمان اختصاص بودجه مترو شما کنار رفتيد که به قول خودتان دولت بودجه مترو را به شهرداری بدهد. اين دو با هم تعارض دارد.
آقای قاليباف مصوبات خوبی را از مجلس گرفت. يکی از اين مصوبات کمک يک ميليارد دلاری از حساب ذخيره ارزی به مترو بود؛ ولی با وجود اينکه اين قانون چندبار در مجلس تصويب شد و نهايتا در مجمع تشخيص مصلحت نظام به تصويب رسيد، دولت با آن خيلی بد برخورد کرد و حاضر به اجرای آن نشد. به همين دليل من تصور کردم بهتر است کمی عقب بنشينم که شايد اين بودجه به مترو تزريق شود و مترو آسيب نبيند. من هم از مترو فقط يک خط عقب‎تر آمدم و از مديرعاملی به هيئت مديره شرکت مترو رفتم.

- به‎خاطر دارم در انتخابات مجلس نهم صحبت از سرليستی شما در ليست اصلاح‎طلبان بود ولی گويا اين سرليستی قرار است در انتخابات شورای شهر تهران محقق شود.
آن زمان هم صحبت سر ليستی نبود. دوستان از جمله آقای مطهری دعوت کرده بودند که من در انتخابات مجلس شرکت کنم و من هم بنای شرکت داشتم. اما اتفاقاتی رخ داد که ديديم به صلاح نيست در انتخابات شرکت کنم. در هفته ثبت نام مجلس حکم فائزه صادر شد. بعد از آن سايت آيت‎الله هاشمی فيلتر شد و آقای اژه‎ای گفت که مديريت اين سايت برعهده محسن هاشمی بوده است و بعد از آن فرزند ۱۶ ساله مهدی را که از لندن راهی تهران شده بود در فرودگاه دستگير کردند. من اين سه اتفاق را در آن يک هفته يک پيام تلقی کردم که بهتر است وارد عرصه انتخابات نشوم. در مورد سرليستی شورای شهر هم بايد بگويم که اصلا برايم مهم نيست. دوست دارم در اکثر ليست‎‎های شورای شهر باشم. اصلاح‎طلبان به ما لطف داشته‎اند و از ما برای حضور در انتخابات دعوت کرده‎اند؛ ولی علاقه دارم در ديگر ليست‎‎های تخصصی يا گروه‎های اصول‎گرا نيز قرار بگيرم. از ليست حاميان ولايت هم از من دعوت شده است، چون من شخصيت اعتدال گرايی هستم و علاقه به فراجناحی‎بودن دارم. شورا جای سياسی‎بودن نيست.
اگر شورای شهر سياسی باشد و سياسی برخورد کند، با دولت مرکزی به مشکل برمی‎خورد؛ ولی اگر سياسی نباشد، دولت می‎تواند وظايف خود را به شورا‎ها محول کند و دولت کار نظارتی داشته باشد. اين موجب کوچک‎شدن دولت نيز می‎شود و نتايج خوبی به‎همراه خواهد داشت. کار شورا‎هـــا تخصصی اسـت و نياز به نيروی تخصصی دارد. يک جوک تعريف می‎کردند که فردی به پسرش گفت برو وزير بشو، قبول نکرد. پدر به پسر پيشنهاد مديرکلی داد قبول نکرد و به همين ترتيب از قبول مسئوليت‎‎های بزرگ شانه خالی می‎کرد. پسر به پدر گفت فلان کار ساده را به من بده. پدر گفت نه اين کار ديگر نياز به تخصص دارد و نمی‎توانم آن را به تو بدهم! حالا شورای شهر هم نياز به تخصص دارد و اين‎طور نيست که هر وزيری برود به شورای شهر! از باب حضور و ثبت‎نام وزرا اين جوک را نقل کردم. شورای شهر جايی نيست که وزير بتواند در آن کار کند.

- چقدر احتمال می‎دهيد که دولت بتواند دوباره تيم خود را در خيابان بهشت مستقر کند و احمدی‎نژاد به ساختمان بهشت بازگردد؟
بايد فضا را ديد و کمی جلو‎تر رفت. بعد از مشخص‎شدن ليست‎ها بايد در رابطه با اين موضوع نظر داد. بايد ديد آيا افرادی که در ليست دولت قرار گيرند بعد از انتخابات به دولت پايبند خواهند بود يا خير. پس نمی‎توان فعلا پيش‎بينی کرد.

- اگر بخواهيد به شهردار‎‎های تهران نمره بدهيد چه نمره‎ای می دهيد؟
بنای نمره دادن و وزن کردن شهردار‎ها را ندارم. هر شهرداری، نکات مثبت و منفی داشته است و نمی‎توان به راحتی نمره داد.

- در مديريت شهری ميان آقای کرباسچی، قاليباف و احمدی‎نژاد کدام يک برای تهران مفيد‎تر بودند؟
همه مفيد بودند. برخی زمان بيشتری برای کار در تهران داشتند و نتايج کارشان مشخص شد و برخی ديگر نسبت به ديگران زمان کمتری در شهرداری داشتند .