ميزان مشارکت واقعی مردم و وظيفه رأی دهندگان، مهران مصطفوی

آمار ۷۲ درصد مشارکت با در نظر گرفتن اين امر است که وزارت کشور آمار جمعيت واجد حق رای در انتخابات رياست جمهوری يازدهم را حدودا ۵۰.۵ ميليون نفر اعلام کرد و اما مسوولين تعداد کسانی که می‌توانند رای بدهند را کمتر از ميزان واقعی اعلام کرده‌اند

تبليغات خبرنامه گويا	advertisement@gooya.com

اين توضيح لازم است که در اين مقاله کوتاه قصد دفاع از موضع سياسی ندارم بلکه تنها هدفم در اينجا روشن کردن ميزان مشارکت مردم در انتخابات است. بار واصله از ايران می گفت بخش مهمی از شرکت کنندگان در چند روز آخر و حتی ساعتهای آخر روز رای گيری اميد به رای به آقای روحانی بستند. البته تبليغات وسيعی از سوی رژيم صورت گرفت که انتخابات را حماسه سياسی جلوه دهد و حماسه سازی از انتخابات بطور سيستماتيک از سوی همه جناحهای رژيم صورت پذيرفت. اما هنوز از ميزان واقعی مشارکت مردم اطلاع دقيقی در دست نيست. اخبار مختلف رسيده بيانگر اين است که مشارکت اين بار کمتر يا بسيار کمتر از سال ۸۸ بوده است. خبرگزاری فارس يک ماه قبل از انتخابات نوشته بود ۷۲ درصد در انتخابات شرکت خواهند کرد و نتيجه هم همان پيش بينی خبرگزاری فارس شد. اما چند ملاحظه در مشارکت مردم مهم است:

ـ آمار ۷۲ درصد مشارکت با در نظر گرفتن اين امر است که وزارت کشور آمار جمعيت واجد حق رای در انتخابات رياست جمهوری يازدهم را حدودا ۵۰.۵ ميليون نفر اعلام کرد و اما مسوولين تعداد کسانی که می‌توانند رای بدهند را کمتر از ميزان واقعی اعلام کرده‌اند. محاسبات بر اساس نتايج سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعيت بالای ۱۸ سال کشور در سال ۱۳۹۲ را حدود ۵۵ ميليون نفر نشان می دهد و تعداد رای اولی‌های اين انتخابات تقريبا ۳ ميليون نفر بايد باشد. آمار جمعيت ايران بطور رسمی در دست است و هر کس می تواند اين آمار را چک کند.

ـ سعيد احمدی شهرکی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی فارس درباره مشارکت مردم در انتخابات اظهار داشت: حدود ۵ ميليون و ۵۰۰ هزار نفر در استان تهران واجد شرايط رأی دادن هستند که از اين تعداد حدود ۲.۵ ميليون نفر معادل بيش از ۵۰ درصد در انتخابات شرکت کرده‌اند.

اگر در تهران به گفته وزارت کشور تنها ۵۰ درصد شرکت کرده اند و بقول ناظران مشارکت در شهرهای بزرگ بيشتر بوده است چگونه ۷۲ درصد در سطح ايران رای داده اند؟ اما واقعيت اينست که جمعيت واجد رای استان تهران بسيار بيش از ۵ ميليون و نيم است. يعنی در سطح تهران مشارکت کمتر از ۵۰ درصد بوده است. طبق آمار جمعيت واجدين شرايط رای در استان تهران ۹ ميليون نفر است در اينصورت تعداد شرکت کنندگان ۲۷ درصد واجدين می شود. حال فرض را بر اين بگذاريم که گفته سعيد احمدی شهرکی که هوز در سايتهای رژيم موجود است صحيح نبوده و فقط اطلاعيه رسمی نتايج در سطح شهرستان تهران صحيح می باشد. در اين اطلاعيه صادر شده آمده است "به اطلاع کليه اهالی شهرستان تهران می‌رساند در نتيجه انجام انتخابات که در روز جمعه مورخ ۹۲/۰۳/۲۴ در شهرستان تهران به عمل آمده جمع رأی مآخوذه ۲۸۶۲۷۷۶ برگ بود که در نتيجه اشخاص زير:
۱- آقای حسن روحانی دارای ۱۳۲۶۹۶۴ رأی.
۲- آقای محمدباقر قاليباف دارای ۷۲۵۸۵۴ رأی.
۳- آقای سعيد جليلی دارای ۳۲۱۳۲۴ رأی.
۴- آقای اکبر ولايتی دارای ۱۷۹۳۷۱ رأی.
۵- آقای محسن رضائی ميرقائد دارای ۱۷۳۷۶۱ رأی.
۶- آقای سيد محمدغرضی دارای ۳۵۶۰۰ رأی

جمعيت شهرستان تهران در سال ۹۰، ۸٬۲۹۳٬۱۴۰ بوده است. اگر جمعيت را در سال ۹۲ با توجه به نرخ رشد يک درصدی محاسبه کنيم، ۸ ميليون ۵۰۰ هزار نفر ميشود. جمعيت واجدين رای در شهرستان تهران ۵ ميليون ۸۰۰ هزار نفر می شود و در نتيجه درصد رای دهندگان در شهرستان تهران در بهترين صورت ۴۸ درصد می شود.

ـ از سوی ديگر محاسبه تعداد صندوقها، مدت رای دادن و خلوت بودن برخی از حوزه ها بخصوص در صبح روز رای ميزان مشارکت را بسيار کمتر از آنچه رژيم بيان کرده است می نماياند. تعداد کل صندوقهای رای گيری برای انتخابات رياست جمهوری در سراسر ايران يعنی ۵۷۸۰۰ هزار بوده است. با در نظر گرفتن مدت زمان باز بودن حوزه های رای گيری به ميزان حدود ۱۳ ساعت [که خود بسيار بالاتر از واقعيت است] ، مدت زمان لازم برای اينکه هر يک از ۳۶ ميليون و ۷۰۴ هزار و ۱۵۶ که رژيم اعلام کرده است رای دهند کمتر از ۷۵ ثانيه می شود! آيا چنين امری ممکن است؟ ايا کسانی که رای داده اند توانسته اند در مدت زمان ۷۵ ثانيه رای دهند؟ حال محاسبه را برای استان تهران انجام دهيم فرض را بر اين می گذاريم که اطلاعات داده شده توسط رژيم در باره انتخابات استان تهران درست است.

ـ در شهرهای مهم خارج از کشور که شاهدان عينی حضور داشتند جمعيت رای دهنده بسيار کمتر از ۴ سال پيش بوده است آمار شرکت کنندگان در لندن و پاريس بيانگر شرکتی بسيار کمتر از ۵۰ درصد دفعه قبل است. لازم به يادآوری است که در اغلب موارد تعداد شرکت کنندگان در خارج از کشور با داخل کشور همخوانی داشته است. بالاخره اينکه ميزان رای های باطله اعلام شده نيز نسبتا بالاست. احتمالا اين ميزان بالا مربوط به کسانی است که برای اينکه در امور اداری و تحصيلی خود مشکل پيدا نکنند رای داده اند.

ـ کسانی که برنده اين انتخابات محسوب شده اند متاسفانه بدنبال اين مسئله نيستند که ميزان مشارکت مردم چه اندازه بوده است. البته در کشوری مانند ايران حتی شرکت ۴۰ درصد مردم ميزان بالايی از مشارکت است اما شرکت ۷۲ درصدی در اين انتخابات بيشتر به يک شوخی شبيه است. هدف نگارنده اين نيست که بخواهم ثابت کنم کسانی که شرکت نکرده اند همه طرفدار تحريم بوده اند. اصولا در هر انتخاباتی، حتی در کشورهای دمکراتيک عده ای به عللی رای نمی دهند. در ايران قبول نداشتن رژيم در کليتش و عدم اعتماد در شمارش آرا از اين علل هستند اما نه تنها علت. به مسئله ميزان شرکت واقعی مردم بايد بدون حب و بغض هايی که اين چند روز در شبکه های اجتماعی بين رای دهندگان و تحريمی ها ديده می شود نگريست. خصوصا کسانی که رای داده اند بايد در اينباره بيشتر اطلاع رسانی کنند. بدون شک آقای خامنه ای و کارگزارانش همه تلاش خود را کرده اند که بگويند با مشارکت بالا حماسه سياسی ايشان صورت پذيرفته است. اما آيا اين "حماسه" واقعيت دارد؟

اگر اقای هاشمی رفسنجانی فردای روز رای گيری اعلام ميکند: «اگر دشمنان جمهوری اسلامی ايران ذره‌ای انصاف داشته باشند، بايد بپذيرند که ايران دموکرات‌ترين انتخابات دنيا را برگزار کرد و هيچ شبهه‌ای نمی‌توانند به آن وارد کنند.» از او تعجبی نيست که بگويد که اين انتخابات را دمکراتيک ترين انتخابات دنيا بخواند از کسانی تعجب است که بنام پيشبرد اهداف دمکراتيک و استفاده از فرصتها در رای گيری شرکت کردند اما در باره اين گفته سکوت ميکنند. وظيفه آنهاست که اگر واقعا بدنبال پيشبرد امر دمکراسی هستند از رای های داده نشده نيز صيانت کنند. مگر در سال ۸۸ فردای انتخابات و بعد از تقلب بزرگ تحريمهای آن روز به خيابانها نيامدند و شعار کودتای انتخاباتی را سر ندادند چرا امروز رای دهندگان انتخابات ۹۲ بدنبال اين نيستند که بفهمند تقلب شده است يا نه؟ از ديد نگارنده تمامی شواهد گويای تقلب در انتخابات است نه به اين معنی که آقای روحانی اکثريت آرا را بدست نياورده بلکه بدين معنی که در باره ميزان شرکت کنندگان دروغ گفته شده و حتی در بين شرکت کنندگان نيز ميزان رای آقای روحانی بالاتر از ۵۰ دردصد بوده است. طبق آمار رژيم آقای روحانی با رای اندکی بيش از ۵۰ درصد انتخاب شده است. چرا با اينکه رژيم قول داده بود که اينبار از دفعه قبل نتيجه ها سريعتر را اعلام خواهد کرد، اين نوبت، رای شماری بسيار بيشتر بطول انجاميد؟ چرا رای آقای روحانی را نزديک به ۵۰ درصد نگاه داشته شد؟ آيا تصميم برای رفتن به دور دوم و يا نرفتن مشکل برگذار کنندگان بوده است؟ اين در حالی است که نزديکان آقای روحانی ميزان رای او را ۶۲ درصد اعلام می کردند و آقای ناطق نوری با دانستن اين اطلاع از صبح روز رای گيری اعلام کرد که کار در همان دور اول تمام است. بهرحال بنظر می رسد از ديد نظام برای اينکه او قدرت مانور کمی داشته باشد و راحت تر قابل کنترل باشد رای او نزديک ۵۰ دردص اعلام شد.

اميدوارم که همه قبول داشته باشند که صيانت از رای صيانت از "رای" عدم شرکت کنندگان در انتخابات نيز هست. شايد حداقل در اينکار بتوان رای دهندگان و تحريم کنندگان با هم همکاری کنند و در فضايی مناسب خارج از توهين به انتخاب يکديگر شکاف بزرگی را که از ديد اينجانب حاکميت توانست بين مخالفين بياندازد مقداری پر کنند. اگر آمار آورده شده در اين مطلب که سعی شده است با دقت تهيه شود صحيح نيست خوانندگان محترم می توانند توضيح دهند و نويسنده متشکر آنها خواهد بود.