نوروز، در بهار ِ دلم ايستاده است، شعری از رضا مقصدی

اينک چرا به خنده نخوانم سپيده وار / اين سبزه، بی قرار ِ دلم ايستاده است / با لهجه ی سپيد ِ نياکان ِ آبی ام / نوروز، در مَدار ِ دلم ايستاده است

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

نوروز، در بهار ِ دلم ايستاده است
اين روز ِ نو کنار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

آغوش ِ عاشقان ِ درخشان ِ روزگار
در سمت ِ انتظار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

شعر ِ زمان، به جان ِ درختان ِ شادمان
اين بار، در گذار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

در امتداد ِ شاد ِ سخن های هفت سين
آن سين ِ سازگار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

خورشيد ِ سرفرازترين فصل ِ سبز ِ ما
در ظهر ِ آبشار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

در جشنواره يی به تماشای سيب ِ سُرخ
در گوشه يی انار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

اينک چرا به خنده نخوانم سپيده وار
اين سبزه، بی قرار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

با لهجه ی سپيد ِ نياکان ِ آبی ام
نوروز، در مَدار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

معنای ِ مهربانی ی مهتاب را ببين!
در متن ِ مِهربار ِ دلم ايستاده است

□ □ □

از يار و از ديار اگر دور مانده ام
نوروز، در ديار ِ دلم ايستاده است