در "مرضيه"، شکفت غزل های دلکش ات، به خاطره شورانگيز ِ بيژن ترقی، رضا مقصدی

...در "مرضيه"، شکفت غزل های دلکش ات / "برگ ِ خزان"، برای دلت يک بهانه بود / ميخانه ات به خانه ی دل ها پياله داد / در بامداد ِ سينه ات، شور ِ شبانه بود

تبليغات خبرنامه گويا	[email protected]

بيژن ترقی

نام ِ تو همنشين ِ نگين ِ ترانه بود
شعر ِ تَرَت ترانه سرای زمانه بود
***
دست ِ تو عاشقانه ترين حرف را نوشت
آنجا که ماجرای دلت صادقانه بود
***
بيگانه نيست خانه ام از آهِ آتشين
آواز ِ تو يگانه ترين يار ِ خانه بود
***
در "مرضيه" ، شکفت غزل های دلکش ات
" برگ ِ خزان" ، برای دلت يک بهانه بود
***
ميخانه ات به خانه ی دل ها پياله داد
در بامداد ِ سينه ات، شور ِ شبانه بود
***
سوز ِ تو با سروده ی هر ساز، می نشست
آه ِ تو آفتاب ِ مرا آشيانه بود
***
ما را اگر که شور ِ جهان، در ميان گرفت
شادابی ی ترانه ی تو در ميانه بود
***
جان ِ تو با جوانه ی من، شادمانه زيست
هر واژه ات درخت ِ مرا يک جوانه بود
***
نازُک تر از نسيم ِ نَفَس های اين چمن
در من، هوای ِ تازه ی تو نازُکانه بود
***
شعر ِ ترا دو باره دلم بر زبان کشيد
ديدم که شور ِ شعله ورش، شادمانه بود
***
برگ ِ خزان، به جان ِ جوانم فرو فتاد
تير ِ ترا هميشه دل ِ من، نشانه بود
***
"دلکش"، غم ِ قديم ِ غزل را به دل، کشيد
با او تغزّل ِ دل ِ تو، دلکشانه بود
***
اين "آتشی" که از پس ِ آن "کاروان" به جاست
گلبانگ ِ سرخ ِ عاطفه ی عاشقانه بود

کلن ۲۸.۰۴.۲۰۰۹
[email protected]