تاريخچه روز بين‌المللی محو خشونت عليه زنان، شهرزادنيوز

خواهر چهارم، بلجيکا آدلا "دده" ميرابل - ريس زنده ماند. او در حال حاضر در شهر سالسيدو جمهوری دومينيکن در خانه‌ای زندگی می‌کند که خواهرانش در آن به دنيا آمدند. او تلاش می‌کند تا از طريق موزه "هرماناس ميرابل" که آن هم در شهر سالسيدو قرار دارد و خواهرانش ده ماه آخر زندگی خود را نيز در آن گذراندند، ياد خواهرانش را زنده نگاه دارد.

شهرزادنيوز: در ۱۷ دسامبر ۱۹۹۹ مجمع عمومی سازمان ملل متحد روز ۲۵ نوامبر (روز قتل خواهران ميرابل) را به عنوان "روز بين‌المللی محو خشونت عليه زنان" برگزيد.
اين روز هم‌چنين آغاز شانزده روز "فعاليت عليه خشونت جنسيتی" است. روز پايانی اين شانزده روز، ۱۰ دسامبر، روز جهانی حقوق بشر است.

پاتريا مرسدس ميرابل (۲۷ فوريه ۱۹۲۴ - ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰)، ماريا آرژانتينا مينروا ميرابل (۱۲ مارس ۱۹۲۶ - ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰) و آنتونيا ماريا ترزا ميرابل (۱۵ اکتبر ۱۹۳۵ - ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰) از اهالی جمهوری دومينيکن بودند که به شدت مخالف ديکتاتوری رافائل لئونيداس تروخيو بودند. خواهر چهارم، بلجيکا آدلا "دده" ميرابل - ريس زنده ماند. او در حال حاضر در شهر سالسيدو جمهوری دومينيکن در خانه‌ای زندگی می‌کند که خواهرانش در آن به دنيا آمدند. او تلاش می‌کند تا از طريق موزه "هرماناس ميرابل" که آن هم در شهر سالسيدو قرار دارد و خواهرانش ده ماه آخر زندگی خود را نيز در آن گذراندند، ياد خواهرانش را زنده نگاه دارد.

خواهران ميرابل در يک خانواده متوسط مرفه و فرهيخته بزرگ شدند. همه ازدواج کرده بودند. پدرشان يک بازرگان موفق بود. زمانی که تروخيو به قدرت رسيد، خانواده تمام ثروت خود را از دست داد. آن‌ها معتقد بودند که تروخيو کشور را به آشفتگی اقتصادی سوق می‌دهد. مينروا پس از صحبت فراوان با يکی از عموهايش، سرسختانه معتقد شده بود که بايد به ديکتاتوری تروخيو خاتمه داد. او تحت تأثير نظرات عمويش، عضو جنبش ضد تروخيو شد. مينروا در رشته حقوق تحصيل کرد و وکيل شد، اما از آن جايی که پيشرفت‌های رومانتيک تروخيو را نفی می‌کرد، اجازه اشتغال به وکالت نيافت. خواهرانش راه او را دنبال کردند و سرانجام گروهی متشکل از مخالفان تروخيو تشکيل دادند که به "جنبش چهاردهم ژوئن" معروف شد. در داخل گروه آن‌ها را به اسم "پروانه‌ها" می‌شناختند. "پروانه" نام مخفی مينروا در فعاليت‌های سياسی‌اش بود. دو تن از خواهران چند بار دستگير و زندانی و شکنجه شدند. شوهران سه تن از خواهران نيز در زندان "لاويکتوريا" واقع در سانتو دومينگو زندانی بودند.

به رغم اين ضربات، آن‌ها در مبارزه خود برای پايان دادن به ديکتاتوری تروخيو پايداری کردند. پس از چندين بار حبس خواهران، تروخيو تصميم گرفت از شر آنان خلاص شود. در ۲۵ نوامبر ۱۹۶۰ او افرادش را سراغ اين سه زن فرستاد که از ملاقات شوهران‌شان بازمی‌گشتند. خواهران بی سلاح، به مزرعه نيشکر برده شدند، و پس از ضرب و شتم، خفه شدند. اتومبيل آن‌ها از کوهستانی به نام "لاکامبر"، بين شهرهای سانتياگو و پوئترو پلاتا، به پايين پرت شد.

تروخيو در آن زمان گمان می‌برد که مشکل بزرگی را از سر راه برداشته است. اما کشتن اين سه خواهر نتيجه عکس داد: قتل خواهران ميرابل موجب بروز اعتراض عمومی در سرتاسر کشور شد. آشکار شدن قتل خواهران باعث شد توجه جمهوری دومينيکن به خواهران ميرابل و اهداف آنان جلب شود. حمايت عمومی و آگاهی مردم شش ماه بعد، يعنی در سال ۱۹۶۱ به ترور تروخيو منجر گرديد.

خواهران ميرابل در "اخو د آگونا"، منطقه‌ای خارج از شهر سالسيدو واقع در استان سالسيدو، دفن شده‌اند. آن‌ها در املاک خانه پدری‌شان دفن شدند، جايی که ده ماه آخر زندگی خود را گذراندند. اين خانه اکنون به ياد آنان به موزه‌ای عمومی تبديل شده است. در همان ملک، همچنين يک کتابخانه، يک کتابفروشی و يک مغازه فروش يادبود وجود دارد. سه خواهر در يک گور گذاشته شده‌اند و "مونولو"، شوهر مينروا نيز با آن‌ها دفن شده است.

"دده"، خواهری که زنده ماند، در نزديکی موزه زندگی می‌کند. يکی از پسرانش، جيمی ديويد فرناندز ميرابل، در اولين دوره رياست جمهوری لئونل فرناندز بين سال‌های ۱۹۹۶ و ۲۰۰۰، معاون رئيس جمهور بود. مينو تاوارز ميرابل، بزرگترين دختر مينروا ميرابل از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۶ عضو کنگره بود و اخيرا برای چهار سال ديگر (تا سال ۲۰۱۰) مجددا انتخاب شده است.