مجمع فيلمسازان سينمای ايران: چرا بايد عده ای فيلم‌ها را از سر در سينما‌ها پايين بکشند؟ به رنگ ارغوان

با اين بدعت، ديگر امنيت نمايش هيچ فيلمی در آينده، تامين نخواهد بود

مجمع فيلمسازان سينمای ايران در باره‌ توقيف فيلمهای دارای پروانه نمايش و مشکلاتی که بر سر اکران بعضی فيلم‌ها در نوروز ۹۱ پيش امده است بيانيه‌ای صادر کرد .

به گزارش خبرنگار ايلنا متن اين بيانيه که نسخه ای از آن در اختيار ايلنا قرار گرفته بدين شرح است:

در حالی که اميد آن می‌رفت تا سينمای ايران همانند ساير اصناف و آحاد مردم، سال جديد را با انرژی تازه‌ای آغاز کند، اما متاسفانه قانون ستيزی پيش آمده در خصوص فيلمهای اکران نوروزی واهمه‌ی به يغما رفتن شالوده ده‌ها سال تلاش سينما گران ومسئولين فرهنگی کشورمان را رقم زد.

چه کسی نمی‌داند، فيلمهايی که اينک مورد تاخت و تاز گروهی قرار گرفته‌اند پروانه نمايششان را با چه مشقتهايی دريافت کرده‌اند؟

دريافت پروانه نمايش در سينمای ايران همانند عبور از هفت خان رستم است وشايد حتی سخت‌تر! فيلمسازان بايد نظر ده‌ها تن از شورا‌های مختلف در يمين و يسار وزارت خانه عريض و طويل فرهنگ و ارشاد اسلامی را جلب کنند تا بتوانند پروانه نمايشی را اخذ کنند که قرار است ضامن حيثيت و سرمايه اشان باشد.

با چنين پروانه نمايش آن‌ها بايد بتوانند در پناه قانون محصول فرهنگی خود را به دست تماشاگران شريف ايرانی برسانند. اگر قرار باشد اين پروانه نمايش چنين خاصيتی نداشته باشد، ديگر چرا بايد اين هفت خان مشقت بار را طی کنند؟

چرا بايد عده ای، برخلاف نظر کار‌شناسان قانونی و با فشارهايی که به فيلمساز ومسئولين فرهنگی می‌آورند، فيلم‌ها را از سر در سينما‌ها پايين بکشند؟
و البته طنز روزگار اين است که فيلمهايی به اين مصيبت دچار می‌آيند، که بعضا حتی مورد تشويق هيئت‌های انتخاب و داوری در جشنواره دولتی فجر قرار گرفته‌اند و در نمايش عمومی از استقبال تماشاگران برخوردار بوده‌اند.

در اين وانفسا، مجمع فيلمسازان سينمای ايران قطع نظر از کيفيت فيلم‌ها و اينکه فيلم ساخته کدام فيلمساز است، اين اتفاق اسف بار را بدعتی در سينمای ايران تلقی می‌کند و اعلان می‌کند با اين بدعت، ديگر امنيت نمايش هيچ فيلمی در آينده، تامين نخواهد بود.

ما اگر نتوانيم فيلمی ايرانی را که با لحاظ تمام مراحل قانونی ساخته شده، تحمل کنيم، چگونه می‌توانيم در مقابل موج عظيم فيلمهای هاليوودی قد علم کنيم؟

در سالی که به عنوان سال توليد ملی با سرمايه ايرانی لقب گرفته اگر نتوانيم به توليد داخلی و سرمايه بخش خصوصی در سينمای ايران احترام بگذاريم، ناگزيربه احترام گذاشتن به توليدات خارجی هستيم.‌‌ همان طور که هم اکنون وقت بسياری از مخاطبين ايرانی صرف ديدن فيلمهای سينمايی خارجی می‌شود.

ما نا‌گزيريم مداخله‌های سياسی را در عرصه سينما نفی کنيم و اعلان کنيم فشارهای سياسی بر مديران فرهنگی وفيلمسازان کشورمان، عرصه را بر آن‌ها تنگ خواهد کرد وميدان رقابت فرهنگی برای رقبای خارجی، باز خواهد ماند.