گام های بلند طوسی به لندن خواهد رسید؟

شاید اگر نام پر افتخارترین ورزشکار زن ایرانی را در سال گذشته به مریم طوسی بدهیم آنقدر ها هم به بیراهه نرفته باشیم. ملی پوشی که به جز تغییر چندین باره رکورد دو سرعت توانست برای اولین بار طلای آسیایی داخل سالن را برای بانوان ایران به ارمغان بیاورد.

او که به گفته خودش فاصله چندانی تا کسب ورودی المپیک ندارد ، زیر نظر مربی روس خود تمریناتش را ادامه می دهد و خود را برای حضور در مسابقات ستارگان قزاقستان که در خرداد برگزار خواهد شد، آماده می کند.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ورزشگاه آفتاب انقلاب تهران مكاني است كه طوسي براي كسب وروديه المپيك در آن‌جا تمرين مي كند تا بتواند به اولين زن دونده المپيكي ايران تبديل شود. در كنار او «تاتيانا الكسي وا» مربي روسش قرارد دارد و مادرش به عنوان بزرگترين پشتيبان اين ورزشكار در كنار پيست تارتان تمرينات دخترش را دنبال مي كند انگار همه چيز آماده است تا او بزرگترين آرزويش را تبديل به واقعيت كند.

زماني كه طوسي وارد دوميداني شد 11 سال بيشتر نداشت او در اين باره مي گويد : " من دوميداني را از مدرسه آغاز كردم و توانستم به مسابقات كشوري راه پيداكنم اما به دليل مشكلاتي در دوميداني ضربه شديد روحي خوردم و از اين رشته كناره گيري كردم به طوري كه در سه سال دوره راهنمايي رشته هاي ديگر مانند شنا ، اسكيت و واليبال را دنبال مي كردم."

وي ادامه مي دهد: "در دوران دبيرستان معلم ورزش مجددا من را براي شركت در مسابقات دووميداني مناطق تهران انتخاب كرد و من از ترس اين كه خانواده ام براي حضور در اين رشته رضايت ندهد خودم رضايت نامه را امضاء كردم و در اين مسابقات اول شدم! اين موضوع در مسابقات استاني هم تكرار شد و من باز هم قهرمان شدم."

طوسي مي گويد: "اين تمام ماجرا نبود چون در آن زمان من را به طور همزمان براي شركت در مسابقات كشوري آمادگي جسماني و دوميداني انتخاب كردند. در اين زمان بود كه مسوولان هر دو رشته با خانواده ام تماس گرفته بودند تا آن‌ها بگويند در كدام رشته شركت خواهم كرد آ‌ن وقت بود كه والدينم فهميدند من چند وقتي است در دووميداني ورزش مي كنم و پس از آن اين رشته را به صورت جدي تر ادامه دادم."

اين ملي پوش دووميداني ايران ادامه مي دهد:‌ "خاطرم هست كه در سال 85 و در مسابقات دهه فجر كه در همين ورزشگاه (آفتاب انقلاب) برگزار شده بود، مرحوم توران شادپور كه ركوردار دوي 400 متر بودند، من را از خط بيرون كشيدند و نگذاشتند مسابقه بدهم و من با گريه از خط برگشتم و تصميم گرفتم تا زماني كه بتوانم ركورد خانم شادپور را نزدم به مسابقات برنگردم . من پس از يكسال تمرين سخت دوباره به پيست برگشتم و ركورد 400 متر ايران را كه متعلق به ايشان بود زدم."

مریم طوسی

وي ادامه مي دهد: "اولين مدالم را در رقابت هاي آسيايي قزاقستان در سال 2006 به دست آوردم و پس از آن توانستم در دوي سرعتي مسابقات گوانگجو جزو فيناليست ها باشم كه اين اتفاق پيش از اين براي هيچ دونده زن ايراني نيفتاده بود ."

طوسي مي گويد: "من هميشه اهداف بزرگي در زندگي ورزشي ام داشته ام كه كسب قهرماني در 400 متر داخل سالن كه براي اولين بار نصيب ايران شد برايم بسيار حائز اهميت بود چون تمرينات بسيار سختي را براي رسيدن به اين عنوان پشت سر گذاشته بودم. همچنين معتقدم كه دووميداني واقعا به من كمك كرده و ياد داده است كه مبارزه سخت با مشكلات راه اصلي موفقيت است . وقتي به گذشته باز مي گردم مي بينم كه هر اتفاق تلخي برايم يك نقطه آغاز بوده و حالا اتفاقات بد تاثير منفي چنداني برايم ندارند."

اين ملي پوش درباره اين كه به جز وي ورزشكار ديگري با پوشش اسلامي در مسابقات بين المللي حضور داشته است؟ مي‌گويد: "زماني كه اوايل در مسابقات بين المللي حضور پيدا مي كردم به غير از من يك دختر بحريني هم با پوشش اسلامي در اين رشته حضور داشت و حتي توانست به المپيك هم راه يابد هر چند تست دوپينگ اش مثبت از آب درآمد و از حضور در ميادين محروم شد."

وي خاطرنشان مي كند: "وقتي با پوشش اسلامي در مسابقات بين المللي حضور پيدا مي كنم هميشه برخورد خوبي از ديگران مي بينم. حتي در مسابقات قهرماني جهان 5 نفر از قهرمانان صاحب نام دووميداني جهان در گروه من حضور داشتند و آ‌ن‌ها به من مي گفتند برايت سخت نيست كه با اين پوشش در پيست مي دوي؟ در حالي كه اين موضوع براي من سخت نيست و مشكلي با آن‌ندارم. حتي يكي از آ‌نها مي گفت كه تو قهرمان واقعي هستي كه با اين پوشش در اين رقابت ها حضور پيدا مي كني."

مریم طوسی

مريم طوسي به تمريناتش براي حضور در المپيك اشاره مي كند و مي گويد: "بعد از مسابقات قهرماني داخل سالن آسيا تمريناتم را حتي در زمان سرما در فضاي باز آغاز كردم و هدف اصلي ام حضور در مسابقات ستارگان قزاقستان است كه در خردادماه برگزار خواهد شد. اميدوارم بتوانم ركورد موردنظر را براي گرفتن ورودي الميپيك در اين رقابت ها به دست بياورم.

وي با بيان اين كه هنوز به آمادگي كامل نرسيده ام، ادامه مي دهد: "در همه مسابقاتي كه حضور داشتم سعي كرده ام كه بهترين نتيجه را كسب كنم و در صورت حضور در المپيك دوست دارم نماينده شايسته اي براي دختران مسلمان ايران باشم."

اين ملي پوش دو ميداني ايران، كه ارتباط بسيار خوبي با مربي روس خود دارد مي گويد: "قرارداد من با مربي ام تا المپيك است اما اميدوارم بعد از المپيك هم اين مربي را نگه دارند تا بتوانم تمريناتم را زير نظر وي ادامه دهم. من با مربي روسي خود ارتباط خيلي خوبي دارم به طوري كه حدود يك ماه اول مترجم داشتم اما پس از آن توانستم خودم با مربي ام ارتباط برقرار كنم."

طوسي مي گويد: "درخواست اصلي من اين است كه مربي ام در زمان مسابقات كنارم باشد. من تجربه تلخي را در غياب مربي خود در مسابقات ژاپن به دست آوردم به طوري كه به خاطر بي تجربگي ام و نبودن مربي، چهارم شدم هر چند مي دانم كه به دليل شرايط امكان اعزام بيش از يك مربي با كاروان اعزامي نيست اما اميدوارم اين شرايط ايجاد شود تا مربي ام در مسابقات مهم كنارم باشد."

ملي پوش دو ميداني اضافه مي كند: "متاسفانه يكي از معضلات ما اين است كه مربي براي ملي پوشان نداريم و اين موضوع تنها مربوط به بانوان نيست بلكه تيم ملي مردان هم با اين موضوع روبرو هستند به طوري كه به جز احسان حدادي مابقي ملي پوشان مربي ندارند. "

اين ملي پوش خاطرنشان مي كند: "حريف تمريني برايم بسيار مهم است اما موضوع اين است كه در ايران كسي كه بتواند به ركوردم نزديك باشد ندارم و من هميشه به تنهايي تمرين كرده ام .البته چندين بار چند ملي پوش آمدند كه با من تمرين كنند اما نتوانستند همگام با ركوردم همراه شوند. مربي ام هم معتقد است چون از ابتدا به تنهايي تمرين كرده ام همين روال را ادامه دهم."

طوسي با بيان اين كه اميدوارم شرايط به گونه اي باشد كه بتوانيم در اردوهاي برون مرزي حضور داشته باشيم، ادامه مي دهد: "من تنها براي مسابقات 2009 به اردوي تداركاتي رفتم كه در عملكردم هم بسيار تاثير گذار بود. در حال حاضر هم آقاي داوري كمك هاي خوبي را به من كرده و هر چه را كه خواسته ايم برآورده كرده است."

وي درباره اين كه چرا قهرمانان زن پس از حضور در مسابقات بزرگ مانند المپيك و مسابقات جهاني از دنياي قهرماني دور مي شوند؟ مي گويد: "فكر مي كنم كه دليل اصلي آن نداشتن انگيزه است و زماني كه ببينند آن طور كه بايد از سوي مسوولان مورد حمايت قرار نمي گيرند در نتيجه از دنياي قهرماني هم دور مي شوند. شما به من نگاه نكنيد كه از سوي خانواده ام حمايت مي شوم و حالا به حدي رسيده ام كه فدراسيون هم از من حمايت مي كند.

خيلي از ورزشكاران چنين شرايطي را ندارند و حتي هزينه رفت و آمد خود را هم ندارند. معتقدم كه بايد شرايطي ايجاد شود كه ورزشكاران با استعداد بتوانند رشته اصلي خود را ادامه دهند نه اين كه به خاطر نبودن امكانات و مشكلات مالي ورزش قهرماني را كنار بگذارند."