آيا ميرحسين موسوی و ناطق نوری به تفاهم می‌رسند؟ ارزيابی نتايج احتمالی يک نشست، آفتاب

* ايده دولت وحدت ملی با چراغ خاموش به حرکت خود ادامه می‌دهد
* نبايد فراموش کرد که مطابق ايده تشکيل دولت وحدت ملی علی اکبر ناطق نوری، رييس چنين دولتی بايد از ميان اصولگرايان انتخاب شود و به نظر سخت می‌آيد که اصولگرايان حاضر به کوتاه آمدن و عقب نشينی تاحد پذيرش يک رييس جمهور از جناح مقابل باشند.


آفتاب-گروه سياسی: روز گذشته لطف‌الله فروزنده، سخنگوی جمعيت ايثارگران که از جدی‌ترين حاميان محمود احمدی نژاد درانتخابات آينده به حساب می‌آيد به درستی اشاره کرد که طراحان ايده تشکيل «دولت وحدت ملی» با چراغ خاموش به حرکت خود ادامه می‌دهند.

سخنگوی اين جمعيت حامی محمود احمدی‌نژاد اعلام کرده است که «کسانی که بحث دولت وحدت ملی را مطرح کردند، هنوز به صورت چراغ خاموش آن را پی‌گيری می‌کنند و چون هنگام طرح علنی آن در جامعه با انتقاداتی مواجه شدند، اکنون سعی می‌کنند به صورت چراغ‌خاموش اين بحث را پيش ببرند».

جدی‌تر شدن بحث وحدت ملی و نزديک شدن ميانه‌روها و محافظه‌کاران دو جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب اما به نظر می‌رسد که ارتباط تنگاتنگی با کمرنگ‌تر شدن احتمال کانديداتوری سيد محمد خاتمی در انتخابات آينده دارد. روز گذشته محمدرضا باهنر نيز در همين راستا درحالی که تمايل خود به ايده عبور از احمدی نژاد را پنهان نمی‌کرد اعلام کرد که: «لايه‌های عقلايی اصلاح طلبان و اصولگرايان رقيب هم هستند و نه دشمن هم».

پيش از اين نيز برخی گزارش‌ها حاکی از آن بود که علی اکبر ناطق نوری، طراح ايده تشکيل دولت وحدت ملی به نيروهای اصلاح طلب گفته است که کانديداتوری سيدمحمد خاتمی در انتخابات، اصولگرايان را به اجماع اجباری و چه بسا تحميلی بر روی محمود احمدی‌نژاد در انتخابات آينده سوق دهد. امری که البته شواهد و قرائن سياسی در روزها و هفته‌های گذشته، پس از طرح ايده وحدت ملی، نيز حاکی از واقعيت آن بوده است؛ همچنانکه پس از برخی حملات تند نسبت به محمد خاتمی و جدی تر شدن احتمال کانديداتوری او نيز مشاهده شد که اعضای حزب موتلفه به رغم آنکه منتقد جدی سياست‌های محمود احمدی‌نژاد بودند بحث اولويت «صالح رای آور» بر « اصلح رای نياور» را مطرح و خط قرمز خود را محمد خاتمی اعلام کردند و در اثبات عملی ادعای خود به ديداری انتخاباتی با محمود احمدی‌نژاد نيز تن دادند.

در روزهای گذشته اما با خوابيدن التهابات و حساسيت‌هايی از اين دست به نظر می‌رسد که اصولگرايان از اجماع صوری و تحميلی که در هفته‌های پيش شاهد بروز آن بوديم بار ديگر فاصله می‌گيرند و مرزبندی‌های درونی جبهه اصولگرايان بر سر حمايت يا مخالفت با محمود احمدی نژاد، سمت و سوی علنی تر شدن به خود می‌گيرد؛ همچنانکه محمدرضا باهنر نيز به رغم برخی روابط شخصی با محمود احمدی‌نژاد در سالهای گذشته روز گذشته اعلام کرد که «شخص آقای احمدی‌نژاد بين اصولگرايان هم موافق جدی و جزمی دارد و هم مخالف جدی و جزمی. بنابراين چه آقای احمدی نژاد کانديدا بشود و چه کانديدا نشود اجماع صدرصدی در ميان اصولگرايان حاصل نخواهد شد».

اين سخنان محمدرضا باهنر که نشانه مرزبندی او با محمود احمدی‌نژاد است البته از سوی برخی اصولگرايان در راستای سهم خواهی‌های شخصی تفسير شده است.

با اين حال اعلام اين نکته از سوی باهنر که «ميانه‌روهای دو جناح دشمن هم نيستند» نشان از برخی امکانات برای اجماع طيف‌هايی از دو جناح در برابر محمود احمدی‌نژاد دارد که به نوعی ترجمان همان ايده وحدت ملی است.

روز گذشته چه بسا در همين راستا بود که باهنر از اعلام همراهان و کادرهای اصلی توسط کانديدای انتخابات آينده در مرحله رقابت های انتخاباتی استقبال کرد و گفت که «اگر رييس جمهور نه تنها معاون اول، بلکه حداقل تيم اساسی خود را که حدود ۴ الی ۵ نفر هستند، معرفی کنند، خوب است، زيرا مردم با آگاهی بيشتری به کانديدا رای خواهند داد»؛ چراکه اين سخن به نوعی متبادر کننده همان ايده کابينه ائتلافی است که در ذيل بحث تشکيل دولت وحدت ملی مطرح شده است.

****

در همين حال برخی اخبار حاکی از آن است که در صورت عدم کانديداتوری محمد خاتمی، ميرحسين موسوی يکی از گزينه های مطرح برای تشکيل دولت وحدت ملی باشد. همچنانکه غلامرضا ظريفيان عضو حلقه «توسعه و تعاون»، که نام مستعار مجموعه حاميان ميرحسين موسوی است، نيز روز گذشته در گفت و گويی به صورت تلويحی برگزاری برخی جلسات ميان نيروهای اصولگرا و ميرحسين موسوی را تاييد و اعلام کرد: «رايزنی‌هايی که از سوی برخی شخصيت‌های اصولگرا آغاز شده ناظر بر همين مساله است که آقای موسوی اگر احساس تکليف کند که جامعه به حضور او نياز دارد ايشان صحنه را ترک نخواهد کرد».

برهمين اساس سايت متعلق به همراهان و نزديکان ميرحسين موسوی نيز در گزارشی اشاره کرده است که «وابستگی فکری کسانی که از ميرحسين برای حضور در عرصه دعوت کرده و يا حتی رايزنی کرده اند طيفی از جناح‌ها و گروه‌ها را در بر می‌گيرد. شخصيت هايی از حزب موتلفه اسلامی، جامعه روحانيت مبارز، جامعه اسلامی مهندسان، جمعيت ايثارگران انقلاب اسلامی و حزب توسعه و عدالت گرفته تا چهره‌هايی از مجمع روحانيون مبارز، نيروهای خط امام، حزب کارگزاران سازندگی، جبهه مشارکت ايران اسلامی و سازمان مجاهدين انقلاب اسلامی و... در دو طيف جريان‌ها و جناح‌های نظام، موزاييکی از سلايق مختلف را شکل می‌دهند که در هفته‌های گذشته از کانديداتوری ميرحسين موسوی استقبال نموده‌اند».

اين سايت متعلق به همراهان ميرحسين موسوی با تکيه بر چنين اخبار و گزارش‌هايی، ميرحسين را مناسب‌ترين کانديدا برای تشکيل دولت وحدت ملی دانسته و نوشته است که او بهترين ظرف برای چنين مظروفی است.

با اين حال و به رغم چنين تحليل‌هايی نبايد فراموش کرد که مطابق ايده تشکيل دولت وحدت ملی علی اکبر ناطق نوری، رييس چنين دولتی بايد از ميان اصولگرايان انتخاب شود و به نظر سخت می‌آيد که اصولگرايان حاضر به کوتاه آمدن و عقب نشينی تاحد پذيرش يک رييس جمهور از جناح مقابل باشند؛ و همين امر چه بسا تمايل ميرحسين موسوی به کانديداتوری را درنهايت تضعيف کرده و او را نيز همچون سيدمحمد خاتمی به کناره‌گيری از اين عرصه ترغيب کند.

با اين حال اکنون بسياری از اصولگرايان و اصلاح‌طلبان درحال رصد کردن پس زمينه‌های نشستی هستند که پايان اين هفته باحضور محمد خاتمی، ميرحسين موسوی و علی اکبر ناطق نوری، و با دعوت گروه حاميان ميرحسين (بنياد توسعه و تعاون) برگزار می‌شود.

اگرچه برگزارکنندکان اين نشست اعلام کرده‌اند که هيچ هدف انتخاباتی را مدنظر ندارند و اين نشست ارتباطی با ايده تشکيل دولت وحدت ملی ندارد اما آيا به واقع می توان حضور ناطق نوری در اين نشست را حضوری غير سياسی و غير انتخاباتی تلقی کرد؟