پیمان عارف: آقای دانشجو از وزیر اطلاعات بپرسد چرا جای دانشجویان باید در زندان باشد

کمپين بين المللی حقوق بشر در ايران ـ کامران دانشجو، وزیر علوم و فناوری ایران روز یکشنبه ۱۹ آذرماه اظهار کرد که ممنوع التحصیل شدن دانشجویان ایرانی به دلیل انتقاد کردن کذب محض است و وجود دانشجویان ستاره دار و ممنوع التحصیل را رد کرد. با این حال طبق گزارش کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران بین سال های (۸۴ تا ۸۹) ۱۷۸ دانشجو در شهرهای مختلف ایران به دلیل سابقه فعالیت های صنفی، اجتماعی و سیاسی و یا به دلیل دیدگاه های مذهبی مانند اقلیت بهایی از تحصیل محروم شدند. ستاره دار کردن داوطلبان تحصیل در آموزش عالی و به ویژه شماری از دانشجویانی که در آزموش علمی دوره کارشناسی ارشد و دکترا قبول شده بودند اولین بار در تابستان سال ۸۵ همزمان با اولین سالگرد رسیدن محمود احمدی نژاد به ریاست جمهوری در ایران با اعتراض دانشجویان علنی شد. در طی این سال ها برخی از آنها برای آینده بهتر از کشور خارج شدند، برخی دیگر که توان خروج از کشور را نداشته اند در ایران بدون شانس تحصیل مانده اند و برخی دیگر حکم حبس گرفته اند.

محمود احمدی نژاد رییس جمهور ایران در مناظره های انتخاباتی خود در اردبیشهت ماه ۱۳۸۸ وجود دانشجویان ستاره دار و منع تحصیل را تایید کرد با این حال آن را حاصل دولت سید محمد خاتمی دانست. در حالیکه طبق آمارها اولین دانشجویانی که به لقب ستاره دار معروف شدند متعلق به اسفند ماه ۱۳۸۴ و چند ماه پس از آغاز دولت احمدی نژاد هستند و این روند همچنان ادامه دارد.

پیمان عارف، اولین دانشجویی ایرانی که در اسفند ماه ۱۳۸۴ از تحصیل محروم شد، در واکنش به صحبت های اخیر وزیر علوم وفناوری به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت:« آقای دانشجو احتمالا حافظه تاریخی ضعیفی دارند چرا که وزیر علوم قبلی دولت آقای احمدی نژاد چند ماه پس از ستاره شدن من و چند نفر دیگر از دانشجویان در آذر ماه ۱۳۸۵ در مصاحبه ای با خبرگزاری ایسنا ضمن تایید وجود دانشجویان ستاره دار و محروم از تحصیل گفتند که اینها به دلیل اینکه می خواهند شرایطی را در دانشگاه ها ایجاد کنند و همچنین اعمالی نظیر مشروب خوردن و زنا را مرتکب شده اند از تحصیل محروم شده اند. همکار قبلی آقای دانشجو وجود دانشجویان ستاره دار را تایید کرده حالا چطور ایشان می گوید که ما نداریم.»

پیمان عارف گفت:« اگر آقای دانشجو تاریخ را از یاد برده است، لطفا به روزنامه سرمایه در تاریخ ۱۴ خرداد سال ۱۳۸۶ نگاه کند، در آن صحفه نام بیش از ۱۰۰ دانشجوی ستاره دار و منع تحصیل به همراه عکس و مشخصات شان منتشر شده بود. این مطلب را شورای حق تحصیل نوشته بود که البته بعدتر اعضایش به زندان محکوم شدند. بعد از سال ۸۶ را دیگر خبر ندارم چون خودم درگیر زندان و حکم بودم و فضا هم بسته تر از آن بود که لیستی از دانشجویان ستاره دار منتشر شود.»

پیمان عارف، پس از محروم شدن از تحصیل به اتهام مصاحبه با رسانه های خارج از کشور و اهانت به رییس جمهور به یکسال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شد. با این حال پس از آزادی در مهرماه ۱۳۹۰ به علت اینکه به اجرای غیر قانونی حکم شلاقش اعتراض کرد به تبلیغ علیه نظام متهم شد. این فعال دانشجویی دوم دی ماه منتظر دادگاه این پرونده جدیدش است.

پیمان عارف با ذکر نام دانشجویانی که حتی پس از محروم شدن از تحصیل به زندان رفتند، گفت:« آقای وزیر علوم به جای گفتن این جملات کمیک چرا یکبار از وزیر اطلاعات سوال نکرده است که دانشجویانی مانند آرش صادقی، مجید دری، ضیا نبوی، سیاوش حاتم و خیلی های دیگری که حداکثر سلاح شان زبان و قلم بوده چرا باید در زندان باشند. چرا کسی مانند آرش صادقی باید یکسال در انفرادی باشد، مگر آرش چریک بوده و مگر اقدام مسلحانه انجام داده است!»

شماری از دانشجویان ستاره دار از شهریور سال ۸۵ با برگزاری تجمع های اعتراض آمیز در مقابل سازمان سنجش، مجلس شورای اسلامی و نیز وزارت علوم اعلام کردند که به رغم قبولی در آزمون علمی دانشگاه ها مقام های دولتی از ثبت نام آنها به دلیل درج ستاره در کارنامه هایشان جلوگیری کرده اند.

دانشجویان ستاره دار در جریان اعتراضات خود اعلام کردند که در جریان گزینش دانشجو برای مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا از سوی هیات مرکزی گزینش با سه درجه مختلف “یک ستاره”، ”دو ستاره” و “سه ستاره” ادامه تحصیل شان مشروط یا ممنوع شده است.