نامه مصطفی تاج زاده: موفقيت دولت تدبير و اميد معنايی جز شکست نظری و عملی حکومت مطلقه فردی ندارد

نوروز ـ سيد مصطفی تاجزاده در نامه ای به همسرش برخوردهای اخير اصولگرايان را ناشی از استيصال آنها خواند.

به گزارش نوروز، اين زندانی سياسی در نامه خود با يادآوری اين نکته که اکنون با اقليتی مأيوس اما آماده خشونت ورزی روبروييم که منتظرند هر اشتباه احتمالی اصلاحطلبان را دست مايه ايجاد بلوا و حتی فاجعه ای بکنند می نويسد: "من امروز بيش از هميشه نااميدی و سردرگمی را در چهره و اعمال افراطيون می بينم و در اين شرايط ما بيش از هميشه نياز به هم گرايی داريم. کافی است همگی مانند ساليان گذشته با هم باشيم، از گذشته عبرت بگيريم و اميدوارانه و با حمايت از بزرگانمان از خاتمی و موسوی و کروبی تا هاشمی و روحانی و سيد حسن خمينی به سوی فردايی بهتر حرکت کنيم."

عضو ارشد جبهه مشارکت ايران اسلامی همچنين با اشاره به رجزخوانی های حداد عادل بر عليه رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام نوشته است: " اگر به اين پرسش پاسخ دهيم که کسی که بزرگترين سرمايه سياسی اش يک پيوند ازدواج است با کدام پشتوانه برای رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام و يادگار امام خط و نشان می کشد، ابعاد و عمق مسئله تاحدود زيادی روشن می شود. از آن جا که حدِّ حدّاد اين نيست، ظاهراَ قصه بايد همان ماجرای قديمی و مشهور آواز شه و حلقوم عبدالله باشد."

تاجزاده در بخش ديگری از نامه خود خطاب به فخرالسادات محتشمی پور آورده است: "اقتدارگراها با همه وجود حس می کنند که موفقيت دولت تدبير و اميد به ويژه در عرصه های اقتصادی و بين المللی معنايی جز شکست نظری و عملی حکومت مطلقه فردی ندارد و به حاکميت فضای امنيتی و پليسی به طور کامل پايان می دهد."

گفتنی است اين زندانی سياسی در ملاقات کابينی اين هفته خود نيز با محکوم نمودن برخورد صورت گرفته با دختران زهرا رهنورد و ميرحسين موسوی نسبت به حضور بقايای سعيد امامی در وزارت اطلاعات هشدار داده بود و از دکتر روحانی خواسته بود تا با هوشياری اجازه ندهد تا اين بخش از وزارت اطلاعات کارهايی که در زمان احمدی نژاد نتوانستند انجام دهند اينک به نام دولت اعتدال انجام دهند.

متن کامل اين نامه در پی می آيد:

به نام خدا
همسر عزيزم!

هنگامی که آقای حدادعادل هیأت امنای دانشگاه آزاد را تهديد کرد که از برکناری رئيس آن موسسه پشيمان خواهند شد، انتظار نمی رفت که به ماه نرسيده مداح ثابت مراسم سوگواری بيت رهبری و شبکه های اصلی صدا و سيما گستاخانه مرگ آقای هاشمی را آرزو کنند و انصار خوارج مسلک بکوشند سخنرانی وی را در کرمانشاه برهم زنند.

جالب آن که هجوم تبليغاتی گسترده و بيسابقه به بيت و موسسه نشر آثار امام نيز درهمين فاصله انجام گرفت. همچنين فشارها عليه دکتر توفيقی که يکی از جرم هايش موافقت با تغيير مزبور بود، چنان افزايش يافت که رئيس جمهور از معرفی وی به مجلس خودداری کرد. آنگونه که از شواهد امر پيداست ظاهرا سرعت تحولات در اين دوره از عصر اصلاحات بيشتر است.

فخری جان!
اين که آقای حدادعادل که نه اهل فعاليت انقلابی بود و نه از اصحاب جبهه و جنگ به شمار می رفت با وجود وجهه دانشگاهی اش مانند يک ژنرال نظامی که گويی در برابر فرماندهان ارتش محارب و متجاوز سخن می گويد، عليه آقای هاشمی رجز می خواند، به نظر من دلايلی بيش از جابه جايی رئيس يک دانشگاه داشته و دارد. اگر به اين پرسش پاسخ دهيم که کسی که بزرگترين سرمايه سياسی اش يک پيوند ازدواج است با کدام پشتوانه برای رئيس مجمع تشخيص مصلحت نظام و يادگار امام خط و نشان می کشد، ابعاد و عمق مسئله تاحدود زيادی روشن می شود. از آن جا که حدِّ حدّاد اين نيست، ظاهراَ قصه بايد همان ماجرای قديمی و مشهور آواز شه و حلقوم عبدالله باشد.

به هر رو من علت عصبانيت از ما بهتران را در اين می بينم که حضرات وجود آقايان هاشمی و سيد حسن خمينی و بيت امام را مانع بزرگی در راه تک صدا شدن جامعه و حکومت می بينند و از اين نظر حق با آن هاست. مگر برای جلوگيری از تکرار دوم خرداد، پيشنهاد حذف پست و انتخابات رياست جمهوری مطرح نشد؟

مگر با تمام کارشکنی ها ثمرات مبارک حضور اين بزرگواران در ۲۴ خرداد تجلی نکرد؟ البته روشن است که نقش اصلی در پيروزی در انتخابات اخير متعلق به ميليون ها زن و مرد صلح طلب و زمان شناسی است که از مهندسی شده ترين انتخابات ساليان اخير حماسه ای آفريدند که روياهای جنگ طلبان آمريکايی – اسرائيلی و ايرانی را يک جا نقش بر آب کرد! قطعا خلق اين حماسه منوط به شرايطی بود که حضور فعال خاتمی و هاشمی و ديگر مغضوبين مداحان درباری از جمله آن شرايط به شمار می روند.

يار باوفايم!
خشم اقتدارگراها را بايد در اين ديد که نه می توانند عملکرد هشت ساله اخير را توجيه کنند و نه کسی از آنان می پذيرد که برخلاف واقع و با روشی غيراخلاقی آقای احمدی نژاد را به تنهايی مسبب و مسئول اوضاع اسفناک کنونی و نيز تحريم های بی سابقه عليه ميهن و مردم معرفی نمايند.

آنان ناخشنودند که چرا با تمام بهانه تراشی ها که گاه به سرحد کارشکنی می رسد، نمی توانند مانع انجام مذاکرات دکتر ظريف و هم کارانش با کشورهای ۵+۱ شوند. حضرات عصبانی اند زيرا گرچه مانند عصر اصلاحات دولت را آماج تبليغات خود قرار داده اند که پاسخ گوی نيازهای اقتصادی مردم نيست ولی خود می دانند که حتی نمی توانند طرفداران خويش را در اين زمينه کاملا توجيه کنند چه رسد به ميليون ها ايرانی که هوشيارانه و سرفرازانه به دکتر روحانی رأی دادند. قاطبه مردم ما می دانند که به سامان شدن اوضاع اقتصادی بدون لغو تحريم ها اگر ناممکن نباشد بسيار دشوار و زمان بر است. اقتدارگراها با همه وجود حس می کنند که موفقيت دولت تدبير و اميد به ويژه در عرصه های اقتصادی و بين المللی معنايی جز شکست نظری و عملی حکومت مطلقه فردی ندارد و به حاکميت فضای امنيتی و پليسی به طور کامل پايان می دهد.

يار گرامی ام!
ادبيات نظامی حدّاد و نيز مرگ خواهی آقای مدّاح هم چون پرتاب کردن لنگه کفش به روی دکتر روحانی پس از سفر موفقش به نيويورک، بيانگر نهايت استيصال آنان است. استيصالی که از سويی موجب خرسندی است اما در عين حال به همه ما هشدار می دهد که مبادا خطايی مرتکب شويم. زيرا با اقليتی مأيوس اما آماده خشونت ورزی روبروييم که منتظرند هر اشتباه احتمالی ما را دست مايه ايجاد بلوا و حتی فاجعه ای بکنند. من امروز بيش از هميشه نااميدی و سردرگمی را در چهره و اعمال افراطيون می بينم و در اين شرايط ما بيش از هميشه نياز به هم گرايی داريم. کافی است همگی مانند ساليان گذشته با هم باشيم، از گذشته عبرت بگيريم و اميدوارانه و با حمايت از بزرگانمان از خاتمی و موسوی و کروبی تا هاشمی و روحانی و سيد حسن خمينی به سوی فردايی بهتر حرکت کنيم.

دوستدار هميشگی تو مصطفی
اوين آبان ۹۲